Θλίβομαι με αυτούς που πιστεύουν ότι η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο, ιδιαίτερα όταν είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες. Τόση πίστη έχουν στη δύναμη της τέχνης; Κι όμως, η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Οχι, βέβαια, γενικά και αόριστα, να κάνει τον κόσμο καλύτερο, πιο ανθρώπινο, δικαιότερο κ.λπ.
Κατηγορία -Πολιτισμός
Πολιτισμός
Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην τέχνη, όπως και στην αναπνοή. Αυτή ήταν η άποψη του μεγάλου ζωγράφου Mark Rothko. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη φρεσκάδα, την αυθεντικότητα και τη συναισθηματική ένταση που χαρακτηρίζουν την παιδική τέχνη.
Ανέβα,Ανέβα
Πάντα ανέβαινε ακόμη πιο ψηλά..
Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη
μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα..
Περισσότερα
Κατά βάθος το ξέρουμε -το αναγνωρίζουμε τις σπάνιες εκείνες μέρες που δεν έχουμε απολύτως τίποτα να κάνουμε.
Περισσότερα
«Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις» (Robert Frost, Αμερικανός ποιητής).
Το να ισχυρίζεται κανείς ότι η φύση του ανθρώπου δεν έχει αλλάξει, αλλά ο ανθρώπινος πολιτισµός έχει, δεν σηµαίνει πως απορρίπτει την εξέλιξη – ακριβώς το αντίθετο.
Η ανασκαφή στα μέσα του 18ου αιώνα στο σημερινό Ερκολάνο είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις έργων από την αρχαιότητα Περισσότερα
Το `Μονόγραμμα` του Οδυσσέα Ελύτη, είναι για εμένα το πιο ερωτικό και βαθιά τρυφερό ποίημα που έχει γραφτεί ποτέ.
Περισσότερα
Η ψυχή μου έχει χάσει το πάθος της πιθανότητας. Αν ευχόμουν για κάτι, δεν θα ευχόμουν για πλούτη και εξουσία, αλλά για το ζωηρό εκείνο βλέμμα που διακρίνει παντού την πιθανότητα. Η απόλαυση απογοητεύει, η πιθανότητα ποτέ. Τι πιο δροσερό, πιο ευωδιαστό, πιο μεθυστικό από την πιθανότητα;». Το απόσπασμα του Σέρεν Κίρκεγκορ από το βιβλίο «Το κεντρί της ύπαρξης: επιλογή από το έργο του» (εκδ. Κέδρος) αλίευσα από το, απολαυστικό αναγνωστικά, πρόγραμμα της παράστασης «Αγριόπαπια» του Ιψεν.
Ευδαίμων και ποιητικός ο νέος χρόνος! Όπου ποίηση εννοείται «όχι μόνο η σύνθεση στίχων αλλά και η ανασύνθεση ζωής μεταφορικά και κυριολεκτικά».
Πολλά δημοφιλή αποφθέγματα συχνά χάνονται στη μετάφραση. Ορισμένοι, όχι πολλοί, τα γνωρίζουν απ’έξω κι ανακατωτά. Άλλοι “κάπου” τα έχουν ακούσει, αλλά δεν είναι βέβαιοι τι σημαίνουν – κάτι σπουδαίο όμως, μάλλον. Ένας φιλόλογος, ίσως εδώ να αναφωνούσε ανήσυχος: “Πού βαδίζουμε κύριοι; O tempora! Ο mores!” Δηλαδή, Ω καιροί, Ω ήθη! Το είχε πει ο Κικέρων το 63 π.Χ. κι έκτοτε χρησιμοποιείται για να εκφράσει κανείς ανησυχία για την κατάπτωση των ηθών. Ή, πιο συχνά, για να σαρκάσει.
Περισσότερα
Ο Ντέιβιντ ‘Ερλιχ, ο επικεφαλής κριτικός κινηματογράφου του indiewire, προτείνει τις 25 καλύτερες ταινίες της χρονιάς και τις αναδεικνύει μέσα από τις πιο αξέχαστες στιγμές τους.
Περισσότερα
Ο εγωιστικός συνεργάτης
Η αναζήτηση… και όχι κάποια προσδοκία ωφέλειας από τις ανακαλύψεις της, είναι η πρώτη αρχή που ωθεί την ανθρωπότητα στην μελέτη της Φιλοσοφίας, της επιστήμης που φιλοδοξεί να αποκαλύψει τις απόκρυφες σχέσεις που συνδυάζουν τις διάφορες εκφάνσεις της φύσεως. Άνταμ Σμιθ , “The History of Astronomy” (1795) Περισσότερα
Plus au fond, tout au fond, dans la Maison de l’ Ame,
Ou vont et viennent et s’ asseoient autour d’ un feu,
Les Passions avec leurs visages de femme. Περισσότερα
Πέθανε σαν σήμερα, στις 10 Νοεμβρίου του 1891 σε ηλικία τριάντα επτά ετών. Ο Αρθούρος Ρεμπώ είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση στην λογοτεχνία. Στα δεκαεννιά του κλείνει τους λογαριασμούς του με την ποίηση, και αλλάζει την εικόνα και την πορεία της. Δεν συμβαίνει συχνά ένας άνθρωπος, σ’ αυτή την ηλικία, να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό τη σύγχρονη ποίηση. Είναι (όπως έχει αποκληθεί) Ηγέτης του συμβολισμού; Θεμελιωτής του μοντερνισμού; Ποιητής της εξέγερσης; Αναρχικός ποιητής; Καταραμένος ποιητής;
Ένας ασύλητος, λακκοειδής τάφος ανακαλύφθηκε το Μάιο του 2015, από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων, πλησίον του μυκηναϊκού ανακτόρου του Νέστορος, στον Άνω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος, με πλούσια ευρήματα όπως χρυσά δαχτυλίδια και κύπελλα, ένα χάλκινο σπαθί με επιχρυσωμένη λαβή από ελεφαντόδοντο κτλ. Ένα μικροσκοπικό εύρημα όμως, έμεινε στα «αζήτητα» για σχεδόν δύο χρόνια, μέχρι που οι αρχαιολόγοι αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί του, ανακαλύπτοντας μια μοναδική σφραγίδα σκαλισμένη σε αχάτη.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.
Σαν σήμερα, 24 Οκτωβρίου 1922, έφυγε από τη ζωή, ο μεγάλος λογοτέχνης Ανδρέας Καρκαβίτσας
Εκείνο που μου έκαμε τη μεγαλύτερη εντύπωση εδώ, – λίγες μέρες έχω- είναι τα ονόματα των γυναικών. Ένα με τ’ άλλο γίνονται χρυσοί κρίκοι αλυσίδας μακρινής και μας φέρνουν ίσα, κατάϊσα στα Βυζαντινά τα χρόνια. Ρήγαινα, Δούκαινα, Ρήνη, Αργυρή, Ζωή, Αρετή, Αμερσούδα, Μελισσινή, Σκαρλάτη. Και άλλα πόσα !