Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον. – Βίας ο Πριηνεύς
Κατηγορία -Πολιτική
Πολιτική
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι είμαι άδικος. Όταν κάθε βδομάδα γκρινιάζω γιατί δεν κάνουμε περισσότερα, πιο γρήγορα, πιο σωστά. Μια χώρα είναι ένα πολύ μεγάλο καράβι, χρειάζεται χρόνο για να στρίψει. Πέρασαν 40 χρόνια σχεδόν ανέμελης μεταπολιτευτικής ευημερίας και τώρα ζητάμε μέσα σε 3 χρόνια, σε συνθήκες πανικού και έκτακτης ανάγκης, να διορθώσουμε όλα τα στραβά που σταδιακά μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Αν μέχρι τώρα μπορούσαμε να πιστεύουμε πως μόνον η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, καλούμαστε σήμερα να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ακόμη και η «σχετική» δημοκρατική εξουσία δεν μπορεί παρά να διαφθείρει, έστω σχετικά.
Το ΠΑΣΟΚ, το άλλοτε κραταιό κόμμα πρώτα της αδογμάτιστης σοσιαλιστικής αριστεράς, την περίοδο Ανδρέα Παπανδρέου, της κεντροαριστεράς και του εκσυγχρονισμού επί Κ. Σημίτη, της κεντροαριστεράς και του μνημονίου επί Γ. Παπανδρέου και του «προοδευτικού» κέντρου σήμερα επί Ε. Βενιζέλου, είναι εγκλωβισμένο σε επτά κρίσεις .
Ψηλά – χαμηλά γνωρίζουμε, ως κοινωνία, τι θα θέλαμε να γίνει ή να μην γίνει. Τι θα επιλέγαμε όμως εάν δεν μπορούσαμε να τα έχουμε όλα, ή ακόμη χειρότερα εάν κάποια από αυτά έρχονταν με τίμημα την απώλεια κάποιων άλλων; Στην επίλυση αυτής της απορίας, το σεμνό τούτο ιστολόγιο επιθυμεί να συνεισφέρει (μπλα μπλα μπλα).
Στο κέντρο του κόσμου όντες και ομφαλοσκοπούντες, ως συνήθως, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα και να προβλέψουμε τις εξελίξεις μόνο με βάση τις επιθυμίες μας και τις πιο εμφανείς από τις κινήσεις που είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, στην φτωχή, επαρχιακή μας πολιτική σκηνή. Σε αυτήν αποκλειστικά. Τίποτε εξωτερικό δεν μας αγγίζει.
Πρέπει να το ομολογήσουμε. Εδώ και τρία χρόνια τίποτε στην Ελλάδα δεν είναι όπως πριν. Βόμβες, σφαίρες, καλάσνικοφ, πυρκαγιές στο κέντρο της Αθήνας,, επιθέσεις σε μετανάστες, μαχαιρώματα, επίθεση με όπλα από παραστρατιωτικές ομάδες όπως στις Σκουριές. Η βία έχει εγκατασταθεί στην καθημερινότητά μας με μια ζοφερή μεγαλοπρέπεια, ώστε κινδυνεύουμε από έναν επικίνδυνο μιθριδατισμό να τη θεωρήσουμε φυσιολογική. Είναι αφελείς όσοι δεν βλέπουν ότι το επόμενο βήμα θα είναι το αίμα. Αρκεί μια λάθος κίνηση. Ένα πτώμα το οποίο θα είναι η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο. Περισσότερα
Εκ παραδόσεως γνωρίζουμε πως αν θέλουμε να μάθουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων δεν έχουμε παρά να στραφούμε στους γονείς τους. Έχει υπολογιστεί πως αυτή η παλιά μέθοδος έχει περίπου 70% επιτυχία.
ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ, ευχαριστώ θερμά τον Πρύτανη και τη Σύγκλητο του Παντείου Πανεπιστημίου για την απονομή του τίτλου του επιτίμου διδάκτορος. Οι Ευχαριστίες αυτές είναι και μένουν όμως δισήμαντες. Γιατί ο τιμώμενος έχει το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω από το Πανεπιστήμιο, γιατί το Πανεπιστήμιο παντού, ως Πανεπιστήμιο, δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης (πράγμα που δεν σημαίνει ότι στα Πανεπιστήμια δεν υπάρχουν και άνθρωποι που σκέπτονται). Περισσότερα
Δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις για τη βία των ανθρώπων. Γιατί πρέπει να μιλήσεις για ζωές. Χαμένες ζωές. Καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές. Ούτε οι πιο δικοί τους άνθρωποι δεν μπορούν να τις ερμηνεύσουν. Πολύ λιγότερο η τηλεοπτική ψυχολογία και η κοινωνιολογία του ταμπλόιντ.
Από τη μία η τρομοκρατία των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών και αντιεξουσιαστών και από την άλλη τα εγκλήματα και ο καθημερινός τσαμπουκάς της Χρυσής Αυγής. Δολοφονίες μεταναστών, ληστείες τραπεζών, ομηρίες επιθέσεις σε ιατρείο των «Γιατρών του Κόσμου». Προχθές οι νεοναζί πήγαν στο νοσοκομείο της Τρίπολης να ελέγξουν αν μετανάστριες εργάζονται ως νοσοκόμες. Και η διευθύντρια του Νοσοκομείου, αντί να φωνάξει την αστυνομία και να τους πετάξει έξω, τους καλοδέχθηκε και έκανε συνάντηση εργασίας μαζί τους. Περισσότερα
Οι Ελληνες που υποφέρουν εξαιτίας των επώδυνων συνεπειών της οικονομικής κρίσης βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον νεαρό σωτήρα τους. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, χάρη στις αμείλικτες επιθέσεις του στη λιτότητα, θεωρείται ο πιθανότερος ηγέτης της επόμενης κυβέρνησης.
Τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο δεν τον γνώριζα. Ούτε τον Νίκο Ρωμανό. Ξέρω όμως ή μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει να δολοφονείται ένας νέος έτσι, παράλογα. Να τον βλέπεις να ξεψυχάει δίπλα σου και μετά να βιώνεις μια ολόκληρη καφκική διαδικασία με συνηγόρους ή μάρτυρες να εξαπολύουν κάθε είδους βρώμικες προτάσεις ή να παίζουν με κάθε είδους νόμιμες διαδικασίες για να πετύχουν ένα βρώμικο αποτέλεσμα.
ΕΝ ΔΗΜΩ ΤΗΣ MΙΚΡΑΣ AΣΙΑΣ
Η ειδήσεις για την έκβασι της ναυμαχίας, στο Άκτιον, ήσαν βεβαίως απροσδόκητες. Aλλά δεν είναι ανάγκη να συντάξουμε νέον έγγραφον. Τ’ όνομα μόνον ν’ αλλαχθεί. Aντίς, εκεί στες τελευταίες γραμμές, «Λυτρώσας τους Pωμαίους απ’ τον ολέθριον Οκτάβιον, τον δίκην παρωδίας Καίσαρα,» τώρα θα βάλουμε «Λυτρώσας τους Pωμαίους απ’ τον ολέθριον Aντώνιον». Όλο το κείμενον ταιριάζει ωραία.
Για άλλη μια φορά οι αγρότες είναι στους δρόμους. Ποιοι αγρότες; Όχι βέβαια των φθινουσών περιοχών και οι μικροί αγρότες. Κινητοποιούνται ιδίως οι μεγαλοαγρότες της Θεσσαλίας που ήταν και οι ευνοημένοι μέχρι τώρα, στα πλαίσια της ΚΑΠ(Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε). Περισσότερα
Για τον Ρουσσώ η Δημοκρατία είτε είναι άμεση, είτε δεν υπάρχει καθόλου. Επηρεασμένος από την αρχαία Αθήνα και την «αυτόνομη πόλη» του Καλβίνου, γράφει στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο»: « Οι βουλευτές του λαού ούτε είναι ούτε μπορεί να είναι αντιπρόσωποί του. Δεν είναι παρά επίτροποί του. Τίποτα δεν μπορουν να αποφασίσουν οριστικά. Κάθε νόμος που δεν τον κύρωσε αυτοπροσώπως ο ίδιος ο λαός, είναι άκυρος».
Απονομιμοποίηση της πολιτικής, απόλυτη ανισότητα που αρρωσταίνει και συλλογική απόγνωση που ζητάει εναγώνια τη λήψη μέτρων διαφορετικά μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο – αυτές είναι οι διαπιστώσεις για την κατάσταση των ανθρώπων στην Ελλάδα` διαπιστώσεις που τον φοβίζουν. Ο Γκέοργκ Πίπερ, διακεκριμένος Γερμανός ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, που ειδικεύεται στο τραύμα και στις κρίσεις, βρέθηκε πριν από λίγο καιρό στη χώρα μας. Περισσότερα
Η μεσαία τάξη συνιστά αναμφίβολα την κύρια δύναμη υποστήριξης των ανεπτυγμένων δημοκρατιών στον σύγχρονο κόσμο. Χάρη αφενός στο πληθυσμιακό της εύρος, αλλά κυρίως χάρη στη φοροδοτική της ικανότητα, την ενεργητικότητα και τις φιλοδοξίες της, αποτελεί το στοιχείο εκείνο που επενεργεί με προωθητικό τρόπο πάνω στο σύνολο της κοινωνίας και αναζωογονητικά στους δημοκρατικούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.