Στην αρχή στον απέραντο χώρο υπήρχε ένα τεράστιο αυγό, το οποίο δημιουργήθηκε εκ του μηδενός· μία μέρα το αυγό αυτό άρχισε να ραγίζει και, σταδιακά, βγήκαν από το αυγό τα «περιεχόμενά» του: πρώτα από όλα βγήκε ένα φτερωτό πνεύμα (ο Έρως), το οποίο επέτρεψε στις άλλες δύο οντότητες, τη Γαία και το Χάος, να βγουν έξω από το αυγό. Περισσότερα
Κατηγορία -Διδακτικές ιστορίες και μύθοι
Ιστορία
Φανταστική ιστορία αναγνώστη του blog
Ο Κρίτων Καλάμης συνήλθε από την ονειροπόλησή του ταυτόχρονα με την έξοδο του αυτοκρατορικού διαστημοπλοίου ‘Απεμπέδηση’ από το υπερδιάστημα. Από καιρό είχε κάποιες αναστολές για τη συμμετοχή του στην αποστολή της Απεμπέδησης, αναστολές που εξελίχθηκαν σε τύψεις όταν έμαθε από τη Γη ότι… όχι δεν θα το ξανασκεφτόταν. Περισσότερα
Μια αλλόκοτη ιστορία που έλεγε ο Τίμαιος εκ Ταυρομενίου (σημερινή Ταορμίνα της Σικελίας) , ερμηνεύει παραστατικά την αίσθηση διαχωρισμού ανάμεσα στον κόσμο εντός και στον κόσμο εκτός του συμποσίου: Περισσότερα
Ένας άνθρωπος, σ’ όλη του τη ζωή έψαχνε την Αλήθεια και δεν μπορούσε να τη βρει. Πέρασε απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, βρέθηκε στις χώρες του Βορρά, στις χώρες του Νότου και της Δύσης χωρίς αποτέλεσμα. Περισσότερα
– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; Περισσότερα
Μια φορά κι έναν καιρό τότε που υπήρχαν νεράιδες, μάγισσες, δράκοι και ξωτικά έδωσαν και στα χρώματα ανθρώπινη λαλιά! Περισσότερα
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί που είχε χρυσό μυαλό. Οι γονείς του το ανακάλυψαν τυχαία όταν τραυματίστηκε στο κεφάλι και άρχισε να τρέχει χρυσάφι αντί για αίμα. Περισσότερα
Φανταστική ιστορία αναγνώστη του blog
Ήταν ένα μάλλον ψυχρό απόγευμα, λίγες ώρες πριν τη δύση του Ηλίου, και αυτός μόλις είχε καλυφθεί από ένα διερχόμενο στρώμα συννέφων, που, απ’ ότι όλα έδειχναν, θα γινόταν όλο και πιο πυκνό μέσα στα επόμενα λεπτά. Μία μετεωρολογική λεπτομέρεια που θα πέρασε απαρατήρητη από όλους, όχι όμως και από τον οξυδερκή μας ήρωα που ατένιζε για τελευταία φορά τον ουρανό από το ανεμοδαρμένο περβάζι του ενάτου ορόφου ενός χλιδάτου, νεοανεγερθέντος ξενοδοχείου. Περισσότερα
Για το πόσο διαδεδομένο ήταν το “Τσατουράνγκα” στην Ινδία αναφέρεται και το εξής γεγονός: Ο Γιουντισθίρα, ο οποίος ήταν μανιώδης παίκτης του “Τσατουράνγκα”, έχασε όλη τη περιουσία του εναντίον του Σαούνι! Περισσότερα
Ο μύθος του Νάρκισσου αφηγείται, στην πραγματικότητα,την τραγωδία της απώλειας του εαυτού μας.Ο Νάρκισσος βλέπει την αντανάκλασή του στο νερό και ερωτεύεται το ωραίο του πρόσωπο,για το οποίο η μητέρα του σίγουρα θα ήταν περήφανη. Περισσότερα
Σύμφωνα με τον Χόρχε Μπουκάϊ. Περισσότερα
Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρονών, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα. Περισσότερα
Μια φορά, στον βασιλιά της Ινδίας Ακμπάρ, έστειλαν ως δώρο τρία μικρά αγαλματάκια ανθρώπων από χρυσό και μια επιστολή. Η επιστολή έλεγε ότι το κάθε αγαλματάκι κάτι συμβολίζει και ότι έχουν διαφορετική τιμή. Περισσότερα
Από τον πρόλογο του βιβλίου του Ν.Καζαντζάκη, “Αναφορά στον Γκρέκο”. Περισσότερα
Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
– Τι θέλεις από μένα; Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου. Τι μπορείς να πάρεις από μένα; Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
Κάποια μέρα όμως ανάμεσα στους ανθρώπους της γειτονιάς διαδόθηκε πως κάποιος κατοικούσε τώρα τελευταία στα χαλάσματα. Ήταν, λέει, ένα παιδί μάλλον κοριτσάκι. Κανένας όμως δεν μπορούσε να πει τίποτα με ακρίβεια γιατί τα ρούχα της ήταν κάπως παράξενα. Τη λέγανε Μόμο ή κάπως έτσι. Περισσότερα
Είμαι ο Μάγνος Λούκιος Μάξιμος, ναυτικός διοικητής Βορείου Αιγαίου στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα Μάρκου Αυγούστου Αυρήλιου του Ευγενικού. Αυτή είναι η μαρτυρία ενός προσωπικού γεγονότος που έμελλε να γίνει προάγγελος της παγκόσμιας εθνοκτονίας από την χριστιανική πλημμυρίδα και το αιματηρό τέλος του Ελληνορωμαϊκού κόσμου. Περισσότερα
Πριν αρχίσω αυτή την εξιστόρηση, θα πρέπει να ομολογήσω ότι ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός. Ο πλανήτης Γη θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται για δισεκατομμύρια χρόνια μετά την παρέλευση αυτών των γεγονότων, ενώ έχουν ήδη περάσει δύο δεκαετίες από τη στιγμή που ο τελευταίος καταγεγραμμένος άνθρωπος εγκατέλειψε για πάντα το πλανητικό του λίκνο. Όμως, η ανθρωποκεντρικότητα των ιστορικών και η έφεση των ενημερωτών προς το δραματικό στοιχείο, όρισε αυτή η συγκεκριμένη ημέρα να κατέχει το βαρύγδουπο τίτλο της τελευταίας μέρας της Γης. Περισσότερα