Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1849, στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης, το σημερινό Βιζέ της Τουρκίας, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας.
Όταν επανήλθον να καθίσω πλησίον της, έτρεμον τα γόνατά μου εξ αορίστου αλλ ισχυρού τινος φόβου. Περισσότερα
Κατηγορία -Βιβλία
Κάθε ομοιότητα , από το συγκεκριμένο απόσπασμα του “Παραμυθιού Χωρίς Όνομα” της Πηνελόπη Δέλτα, με γεγονότα της εποχής μας είναι εντελώς συμπτωματική…
Η Έλλη Λαμπέτη απαγγέλλει το ποίημα ο Χαρταετός , από την ποιητική συλλογή Μαρία Νεφέλη, του Οδυσσέα Ελύτη. Περισσότερα
«Ήρχιζε την καθημερινήν ασχολίαν του σοβαρός και αυστηρός. Επρόσεχε συντόνως, όταν εξήταζε, και είτα ανέπτυσσεν αντί να σημειώνει απλώς το παρακάτω. Περισσότερα
Ήδη από την εποχή του Malte ο ποιητής επιχειρεί να αναπετάσει τη διάσταση του αυθεντικού έρωτα επάνω στο επίπονο Πουθενά. Στην περίπτωση της Σαπφούς βλέπει την γυναίκα, που βυθίζεται στα σκοτάδια της αγκαλιάς και των θωπειών και αναζητεί σκάβοντας όχι την κατηρέμηση, αλλά τη λαχτάρα. Η αιολική ποιήτρια εφεύρε νέα μονάδα μέτρησης του ίμερου, την οποία δίνει η οργανική σύγκραση του πόθου και του πόνου. Ολόκληρη η ποίηση της Σαπφούς είναι αυτό το αρχιμήδειο «εύρηκα» της ερωτικής Φυσικής.
“Το κακό με την ευτυχία είναι ότι, επειδή σπανίζει τόσο, καταλήγει να μας γεμίζει με τρόμο και άγχος όταν τη δούμε να έρχεται.” Alain de Botton
«Υπήρχε μια χώρα όπου όλοι ήταν κλέφτες.
Τη νύχτα κάθε κάτοικος έβγαινε με αντικλείδια κι ένα φανάρι και πήγαινε να διαρρήξει το σπίτι ενός γείτονα. Επέστρεφε την αυγή φορτωμένος κι έβρισκε το σπίτι του διαρρηγμένο. Κι έτσι όλοι ζούσαν αρμονικά και χωρίς προβλήματα, αφού ο ένας έκλεβε τον άλλον, κι αυτός έναν άλλον ακόμα και ούτω καθεξής, μέχρι να έρθει η σειρά του τελευταίου που έκλεβε τον πρώτο. Περισσότερα
Όταν δουλεύω ξεκουράζομαι
Το να ψάχνεις δεν σημαίνει τίποτα στη ζωγραφική. Σημασία έχει το να βρίσκεις. Περισσότερα
Η κοινωνική θεωρία της συνωμοσίας… είναι συνέπεια της ανεπάρκειας των αναφορών στο Θεό και της παρεπόμενης ερώτησης: «Ποιος βρίσκεται στη θέση του;» (Καρλ Πόπερ, Conjectures and refutations, Λονδίνο, Routledge, 1969,1,4)
Θεούλη μου, τί σου ‘λθε νὰ μ’ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ’ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ’ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου; Περισσότερα
Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος (Brave New World), γράφτηκε από τον Aldous Haxley και δημοσιεύτηκε το 1932. Μας μεταφέρει σε μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία και η πλοκή του διαδραματίζεται στο Λονδίνο, το έτος 2540 μΧ.
Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη πρόσκληση, έχω πάντα μια αγχώδη ανησυχία που με κάνει να βλέπω κινδύνους εκεί που δεν υπάρχουν. Για μένα αυτό μεγεθύνει σε άπειρο βαθμό την ελάχιστη ενόχληση και κάνει την επαφή μου με τους ανθρώπους εξαιρετικά δύσκολη
Αυτή εδώ είναι η ιστορία ενός αστρονόμου που αγάπησε πολύ έναν πλανήτη. Την Αφροδίτη.Ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου για να μπορέσει να την συναντήσει αλλά όταν τελικά έφτασε εκείνη η ώρα, εκείνη, σαν γνήσιο θηλυκό, φλέρταρε μαζί του, μετά τον περιφρόνησε, και, χαμογελώντας αυτάρεσκα έφυγε μακριά του, μη ανταποκρινόμενη στον πόθο που νύχτα-μέρα τον τυραννούσε…
Κι αυτό επίσης θα μπορούσες να λες πότε πότε στον εαυτό σου: «Ακόμα κι ο καλός Άγκος άφησε το φως με κλειστά τα μάτια, αδιάντροπε, που ήταν πολύ καλύτερος από σένα σε πολλά. Μετά από αυτόν πολλοί άλλοι βασιλιάδες και ισχυροί του κόσμου, που κυβέρνησαν μεγάλα έθνη, πέθαναν. Κι εκείνος ακόμα που κάποτε έστρωσε δρόμο στη μεγάλη θάλασσα και δίνοντας πέρασμα στις λεγεώνες του μεσ’ από το πέλαγο τους έμαθε να περνούν με στεγνά τα πόδια πάνω από τις αρμυρές αβύσσους και περνώντας τον πόντο με τ’ άλογά του χλεύασε τα μουγκρητά του, έχασε το φως κι έβγαλε την ψυχή από το σώμα του που πέθαινε.
Αν από το αρχαιοελληνικό ρήμα “διαβιβάζω” διαγράψετε σαν πλεονάζουσα τη μεσαία συλλαβή “βι”, θα πάρετε το νεοελληνικό ρήμα “διαβάζω” που σημαίνει, ακριβώς, διαβιβάζω, δηλαδή μεταφέρω απ’ το ένα μέρος στο άλλο. Μ’ άλλα λόγια, το διάβασμα είναι μια πράξη μεταφοράς της γνώσης από εκείνον που την έχει στον άλλο που δεν την έχει και που θα επιθυμούσε να την αποχτήσει.
O συγγραφέας του “Γλάρου Ιωνάθαν Λίβινγκστον” Richard Bach σ ένα από τα επόμενα βιβλία του με τίτλο Ένα (έδωσα τη ζωή μου για να γίνω το άτομο που είμαι τώρα. Άξιζε;) μας διηγείται μια ιστορία για τον φανταστικό κόσμο των ιδεών. Μερικά απανθίσματα από το βιβλίο που ίσως ν αξίζουν της προσοχής σας είναι κι αυτά:
Περισσότερα
«Οι πιο πνευματικοί άνθρωποι… βιώνουν τις μεγαλύτερες τραγωδίες: ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο τιμούν τη ζωή, γιατί στρέφει εναντίον τους τα πιο τρομερά της όπλα». Φριντριχ Νίτσε, Το λυκόφως των ειδώλων