10+1 προτάσεις βιβλίων, από τις εκδόσεις Θύραθεν, για να κάνετε δώρο στα αγαπημένα σας πρόσωπα, αλλά και στον εαυτό σας, για τις γιορτές.
Για την αποφυγή της λύπης – Η πραγματεία Περί αλυπίας . Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ
Το χαμένο έργο “Περί αλυπίας” του Γαληνού ανακαλύφθηκε τυχαία το 2005 στη Θεσσαλονίκη. Το χειρόγραφο βρέθηκε στη Μονή Βλατάδων από τον νεαρό Γάλλο ερευνητή Antoine Pietrobelli, που έτυχε να εργάζεται εκεί. Το θέμα του Γαληνού είναι η αποφυγή της θλίψης με τη βοήθεια της φιλοσοφίας.
Η απώλεια, η κακοδαιμονία, οι συμφορές που μας τυχαίνουν και μας βυθίζουν στη στενοχώρια, για τους Έλληνες φιλοσόφους δεν ήταν παρά προκλήσεις-ευκαιρίες να επιβεβαιώσουν την αποτελεσματικότητα των όπλων τους, κάνοντας πράξη τη θεωρία τους. Ο Γαληνός περιγράφει σε ένα φίλο του το μέγεθος της συμφοράς που τον βρήκε: σε μια πυρκαγιά έχασε ό,τι είχε και δεν είχε -για την ακρίβεια, όλα όσα είχαν γι’ αυτόν αξία-, όλα τα βιβλία που είχε συγγράψει, όλα τα ιατρικά του εργαλεία, τα φάρμακα και τις συνταγές του, τα έργα των άλλων συγγραφέων που είχε στη βιβλιοθήκη του. Ο φίλος του είχε ζητήσει να μάθει για ποιο λόγο ο Γαληνός δεν έδειξε να θλίβεται για αυτή την τόσο μεγάλη απώλεια και συνέχιζε τη ζωή του σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Η απάντηση/πραγματεία του Γαληνού βοηθά τον αναγνώστη να αναγνωρίσει ότι το υπέρτατο συμφέρον του έγκειται στη σωστή αξιολόγηση των υλικών αποκτημάτων: μια διαχρονική αλήθεια που διατηρεί την ισχύ της σε όλες τις εποχές και όλους τους τόπους…
Ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου
“Ίσως λοιπόν θα πεις ότι η εκπλήρωση της επιθυμίας σου αναβάλλεται και ότι προτιμάς να μάθεις πώς, ενώ έχασα μια τόσο μεγάλη ποικιλία πραγμάτων, το καθένα από τα οποία θα ήταν από μόνο του αιτία πολύ μεγάλης λύπης για τους άλλους ανθρώπους, εγώ δεν στενοχωρήθηκα, όπως κάποιοι άλλοι, αλλά αντιμετώπισα πολύ καλά το γεγονός. Γι’ αυτό όμως θα σου δώσω δύο απαντήσεις- ως προς την πρώτη, θα πρέπει να θυμηθείς ότι πολλές φορές με έχεις ακούσει να αναπτύσσω τέτοια επιχειρήματα, τα οποία θα αρχίσω τώρα να σου υπενθυμίζω”.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Λουκρήτιος – Για την φύση των πραγμάτων των Εκδόσεων Θύραθεν. Μεταφραστής: Αντωνιάδης, Θεόδωρος, Χαμέτη, Ρούλα
Το μνημειώδες έπος του Λουκρήτιου “Για την Φύση των Πραγμάτων”, προάγγελος και μοναδικός αρχαίος πρόγονος της σύγχρονης επιστήμης, είναι η ποιητική εκδοχή του χαμένου ελληνικού έργου Περί Φύσεως του Επίκουρου, της λαμπρότερης έκφανσης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας: ένας αριστουργηματικός ύμνος στην ελευθερία από τα δεσμά της θρησκείας, του φόβου, των παθών, της άγνοιας.
Ένα μικρό απόσπασμα για τον χρόνο και τα άτομα:
Χρόνος δεν υπάρχει από μόνος του’ μόνο από τα ίδια τα πράγματα βγαίνει η αίσθηση για το τι έγινε στο παρελθόν, τι γίνεται τώρα και τι θ’ ακολουθήσει μετά. Ας το παραδεχτούμε λοιπόν ότι κανείς ποτέ δεν μπόρεσε ν’ αντιληφθεί το χρόνο ξεκομμένο από την κίνηση ή την γαλήνια ακινησία των πραγμάτων.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Eric Anderson – Ο Επίκουρος στον 21ο αιώνα. Μετάφραση: Δ. Γιαννόπουλος , Εκδόσεις Θύραθεν
Οι αποκαλύψεις του Επίκουρου στάθηκαν ένα ιδεολογικό ανάχωμα ενάντια στις πολυάριθμες αντιλήψεις που προπαγάνδιζαν οι κάθε λογής ηθικολόγοι, θεολόγοι, “προφήτες”, αστρολόγοι και άλλοι αγύρτες, που αντλούσαν τα οφέλη από την εκμετάλλευση της άγνοιας και του φόβου. Ενάντια σε όλους αυτούς εκστράτευσαν σαν πύρινη θύελλα οι Επικούρειοι στον Μεσογειακό κόσμο, μοιράζοντας σοφία και παρηγοριά, οργανωμένοι σε φιλοσοφικές σχολές – μια παράδοση που είχε αρχίσει με τον Επίκουρο και συνεχίστηκε αδιάλειπτα επί έξι αιώνες. Μόνο με την έλευση του Μεσαίωνα το κίνημα του επικουρισμού οδηγήθηκε τελικά στο περιθώριο και έπαψε να υπάρχει. Αλλά η κληρονομιά του Επίκουρου δεν έμελλε να αφανιστεί για πάντα
Ένα μικρό απόσπασμα για το πώς πραγματώνεται η σοφή διαβίωση στο επίπεδο της καθημερινότητάς μας:
Το να ζεις σοφά, κατά τα επικούρεια πρότυπα, σημαίνει να προσγειώνεις πάνω στο δύσκολο έδαφος της καθημερινής σου ύπαρξης την πλατειά γνώση της πραγματικότητας (γνώση, για την κατάκτηση της οποίας, προϋπόθεση είναι η χρήση των κριτηρίων της αλήθειας ή, αλλιώς, του επικούρειου Κανόνα.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Ένα ακόμη απόσπασμα από το κεφάλαιο ο Επίκουρος και το “μαγκανοπήγαδο της ευτυχίας”:
Εκ πρώτης όψεως, η ευτυχία θα μπορούσε να φανεί σαν ένα δίκαιο επιδόρπιο της βιολογικής προσαρμοστικής καταλληλότητάς μας (ακριβέστερα, των καταστάσεων που οδηγούν στην προσαρμογή, μέσα στο περιβάλλον όπου εξελιχθήκαμε). Είμαστε ευτυχέστεροι όταν είμαστε υγιείς, χορτάτοι, καλοθρεμμένοι, άνετοι, ασφαλείς, γνώστες, ευυπόληπτοι, ζευγαρωμένοι, και αγαπητοί. Συγκρινόμενοι με τα αντίθετά τους, αυτοί οι επιδιωκόμενοι στόχοι συμβάλλουν στην αναπαραγωγή.
Η λειτουργία της ευτυχίας, καθώς φαίνεται, είναι να κινητοποιεί το νου, κάνοντας τον να αναζητεί τα κλειδιά της δαρβινικής προσαρμοστικής καταλληλότητας. Όταν είμαστε δυστυχείς, εργαζόμαστε για εκείνα που θα μας κάνουν ευτυχισμένους’ όταν είμαστε ευτυχείς, διατηρούμε το status quo.
Μάρκος Αυρήλιος “Τα εις εαυτόν”. Εισαγωγή-μετάφραση: Γιάννης Αβραμίδης. Εκδόσεις Θύραθεν
Στην πρώτη γραμμή του πολέμου, μέσα σ’ ένα αντίσκηνο, κατέγραφε τους συλλογισμούς του, έδινε στον εαυτό του συμβουλές, τον εμψύχωνε με τη δύναμη της φιλοσοφίας. Με σκοπό να σταθεί συνεπής στις ιδέες που ενστερνίστηκε στα νιάτα του, ν’ αντέξει στις δυσκολίες, να μη παρασυρθεί από τον χείμαρρο των γεγονότων και καταλήξει ένας συνηθισμένος άνθρωπος της εξουσίας, αλλά να παραμείνει αυτό που ήταν: ένας φιλόσοφος-αυτοκράτορας.
Διαβάστε για τα 25 πράγματα που διδάχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος από τον πατέρα του:
- Τη φιλοπονία του και την επίμονη μελέτη.
- Την προθυμία του να ακούει πάντα εκείνους που είχαν να πουν κάτι ωφέλιμο για την κοινωνία.
- Το ότι πρόσφερε στον καθένα ανάλογα με την αξία του, χωρίς να παρεκτρέπεται.
- Την πείρα του, που τού ’λεγε πού χρειαζόταν να σφίξει τα σχοινιά και πού να χαλαρώσει.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τα υπόλοιπα 21
Επίσης διαβάστε 9 από τις συμβουλές του Μάρκου Αυρήλιου από την πρώτη γραμμή του πολέμου:
Σου τραβά την προσοχή κάτι που έρχεται απ’ έξω; Δίνε στον εαυτό σου την άνεση να μάθει και κάτι καινούργιο και καλό, και μη παρασύρεσαι εδώ κι εκεί. Ήδη πρέπει να φυλάγεσαι από κείνο το άλλο είδος περιπλάνησης’ γιατί σαχλαμαρίζουν και με πράξεις όσοι απόκαμαν απ’ τη ζωή χωρίς να έχουν βάλει ένα σκοπό στον οποίο να στρέφουν την κάθε τους ενόρμηση και σκέψη, μια για πάντα.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τις υπόλοιπες 8
“Επίκουρος” – Εισαγωγή:D.S. Hutchinson. Mετάφραση : Γιάννης Αβραμίδης , μετάφραση λατινικών Πέτρος Οικονόμου. Εκδόσεις Θύραθεν
Ο Επίκουρος ανέπτυξε ένα φιλοσοφικό σύστημα και καθιέρωσε έναν τρόπο ζωής που αξίζουν τον σεβασμό και την κατανόηση, ίσως ακόμη και την αφοσίωσή μας. Στη Μεσόγειο της αρχαιότητας, αυτός ο τρόπος ζωής προσέλκυσε χιλιάδες οπαδούς σε κοινότητες που βάσταξαν πάνω από 600 χρόνια. Όμως, από την αρχή ακόμη της διδασκαλίας του, το μήνυμά του διαστρεβλώθηκε· πρώτα από τους ακαδημαϊκούς φιλοσόφους και την πολιτική εξουσία, και στη συνέχεια από τους χριστιανούς.
Διαβάστε για τα 17 πράγματα που μας δίδαξε ο Επίκουρος για την Αυτάρκεια και την Ελευθερία:
Οι άνθρωποι επιθύμησαν τη δύναμη και τη δόξα για να στηρίξουν το έχει τους σε στέρεα θεμέλια και να μπορούν να ζουν τη ζωή τους ήσυχα μες στα πλούτη. Μάταιος κόπος. Στον αγώνα τους να φτάσουν ψηλά, σπέρνουν το δρόμο της ζωής με δυσκολίες και κινδύνους. Κι από την κορυφή, σαν κεραυνός ο φθόνος τούς χτυπά και τους γκρεμίζει με καταφρόνια μες σε τρομερά Τάρταρα. Γιατί από το φθόνο, όπως κι από τον κεραυνό, καίγονται οι ψηλές κορφές και κάθε τι που ξεχωρίζει πάνω από τ’ άλλα. Αξίζει περισσότερο να προσαρμόζεται κανείς ήσυχα παρά να θέλει να υποτάξει τον κόσμο στην εξουσία του και να κυβερνά βασίλεια. Ασ’τους να χύνουν άσκοπα ματωμένο ιδρώτα εξουθενωμένοι, καθώς παλεύουν στο στενό μονοπάτι της φιλοδοξίας, αφού οι γνώσεις τους υπαγορεύονται από ξένα χείλη, κι οι επιθυμίες τους καθορίζονται από αυτά που ακούν από άλλους κι όχι απ’ τα δικά τους αισθήματα. Λουκρήτιος
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τα υπόλοιπα 16
Επίσης ένα μικρό απόσπασμα για Περί ηδονής:
Κάθε ηδονή λοιπόν, ακριβώς επειδή η φύση της μας είναι συγγενική, είναι καλό πράγμα· δεν συμβαίνει όμως να επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή. Ακριβώς όπως κάθε πόνος είναι κακό πράγμα κι ωστόσο δεν είναι όλοι οι πόνοι τέτοιοι που να μπορούμε να τους αποφεύγουμε.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Χρήστος Γιαπιτζάκης – Φιλόδημος: Περί παρρησίας. Επικούρεια Ψυχοθεραπεία. Εκδόσεις Θύραθεν
Ένα μικρό απόσπασμα μιας πρώιμης, αρχαιοελληνικής ψυχοθεραπευτικής πραγματείας. Το Περί παρρησίας είναι ένα από τα έργα που περιλαμβάνονται στους Πάπυρους του Ερκουλάνεουμ (Ηράκλειο), πόλης που το 79 μ.Χ. αφανίστηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου. Οι αμέτρητοι πάπυροι σώζονται σε απανθρακωμένη μορφή, ωστόσο με τις νέες τεχνολογίες η ανάγνωσή τους είναι πλέον εφικτή –αν και ιδιαίτερα επίπονη– και το έργο της αποκατάστασης των κειμένων τους συνεχίζεται, με τη συνδρομή μιας πλειάδας ειδικών και επιστημόνων.
Διαβάστε για την ψυχοθεραπευτική παρρησία στον Κήπο
Το περιβάλλον του Κήπου έμοιαζε περισσότερο με οικογένεια Φίλων παρά με σχολή και οι καθηγεμόνες ήταν οι μεγαλύτεροι αδελφοί, που έδειχναν το δρόμο της ευδαιμονίας στους μικρότερους αδελφούς. Σε αντίθεση με άλλες φιλοσοφικές σχολές, οι καθηγητές του Κήπου δεν παρίσταναν τους σοφούς δασκάλους-αυθεντίες όπως συνέβαινε στις σχολές των Πυθαγορείων, των Πλατωνικών και των Στωικών, αλλά αναγνώριζαν ότι είχαν περπατήσει στον ίδιο δρόμο με τους μαθητές τους μέχρι να φτάσουν στην γνώση και στην φρόνηση. Είναι φανερή η αντιστοιχία με την σύγχρονη πρακτική, κατά την οποία ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος απευθύνεται. σε κάποιο συνάδελφό του για ψυχοθεραπεία πριν αρχίσει να βοηθά τους ασθενείς του.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Abraam Koen – Η φιλοσοφία του Επίκουρου – Εκδόσεις Θύραθεν – Μετάφραση Στυλιανός Δημόπουλος
Κορνήλιος Καστοριάδης: «Ο καθηγητής Κοέν έγραψε ένα βιβλίο τεκμηριωμένο από κάθε άποψη και εξαιρετικά πρωτότυπο, που εύστοχα συνδυάζει την πιστή απόδοση της επικούρειας διδασκαλίας με τα σημερινά μας ενδιαφέροντα. Ένα έργο διαυγές και γοητευτικό.»
Διαβάστε για την Ηθική Θεωρία του Επίκουρου:
Η ζωή, η συνηθισμένη και εύκολα αποκαλύψιμη ζωή γύρω μας και εντός μας, νοείται ως διαδικασία που πρέπει να εκτυλίσσεται ανεμπόδιστα’ δηλαδή απαλλαγμένη από αρρώστια, πόνο, βάσανα. Η υγεία είναι απαραίτητο γνώρισμα της ζωής. Οτιδήποτε περιορίζει την απρόσκοπτη εξέλιξη αυτής της διαδικασίας πρέπει να εξαλείφεται. Οποιαδήποτε κατάσταση δημιουργεί αρρώστια και πόνο αντί για υγεία και ηδονή, οτιδήποτε παρεμποδίζει την ελεύθερη, φυσική πορεία της ζωής πρέπει να αντιμετωπίζεται και να αφανίζεται ή να επανορθώνεται.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Λουκιανός – Περί των σχολών της φιλοσοφίας ή Ερμότιμος. Εκδόσεις: Θύραθεν Εισαγωγή – Μετάφραση: Γιάννης Αβραμίδης
Ο Λουκιανός, το πιο σπινθηροβόλο πνεύμα της Ύστερης αρχαιότητας, ο «πιο Έλληνας από οποιονδήποτε άλλον σύγχρονό του», αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στον σκοταδισμό, την αγυρτεία, τη μισαλλοδοξία και –προπαντός– τη βλακεία. Μισήθηκε και δυσφημίστηκε όσο λίγοι.
Ένα μικρό απόσπασμα για το αν “Διδάσκεται η Φιλοσοφία”
Το χτεσινό μάθημα έφερνα στον νου μου και λογάριαζα ένα-ένα τα όσα μας είπε. Δεν πρέπει ν’ αφήνουμε ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, αφού συμφωνούμε με ’κείνο που είπε ο Ιπποκράτης, ότι «ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά». Εκείνος βέβαια τό ’λεγε για την ιατρική που μαθαίνεται πιο εύκολα. Τη φιλοσοφία όμως δεν μπορείς να την κατακτήσεις, ακόμη κι αν έχεις πολύ χρόνο στη διάθεσή σου, εκτός κι αν είσαι πάντα σε εγρήγορση και την ατενίζεις με ξύπνιο βλέμμα. Και δεν είναι μικροπράγματα αυτά που διακινδυνεύεις: ή που θα χαθείς σαν κακομοίρης μες στον συρφετό των απλών ανθρώπων ή που θα κερδίσεις την ευδαιμονία μέσα από την φιλοσοφία.
A.-J. Festugiere “Ο Επίκουρος και οι θεοί του”. Εκδόσεις Θύραθεν. Μετάφραση: Ροζίνα Μπέργκνερ
Ποια θα μπορούσε να είναι η θρησκευτικότητα ενός φιλοσόφου που κατηγορήθηκε από τους πάντες ως υλιστής, «άθεος» και «ηδονιστής»; Η θέση του Επίκουρου, «ο θεός δεν έχει προβλήματα ούτε σε άλλους προκαλεί, κι έτσι ούτε οργίζεται με κανέναν ούτε χαρίζεται σε κανέναν· όλα αυτά είναι γνωρίσματα αδύναμου όντος», συνιστά αθεΐα; Αποτελεί αντίφαση το να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη του θεού και συγχρόνως να τον αποκλείει από τις ανθρώπινες υποθέσεις; Το βιβλίο φωτίζει πολλές πλευρές της ελληνικής ιστορίας και θρησκείας και εξετάζει νηφάλια τις θέσεις της επικούρειας φιλοσοφίας απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο
Διαβάστε ένα απόσπασμα για την “Επικούρεια φιλία”
«Ούτε ο άνθρωπος που κοιτάζει πάντα το δικό του συμφέρον είναι φίλος ούτε ο άνθρωπος που δεν συνδέει ποτέ το συμφέρον με τη φιλία· γιατί ο πρώτος κάνει χάρες για να επωφεληθεί απ’ αυτές, ενώ ο δεύτερος ξεριζώνει κάθε ελπίδα για το μέλλον» (Επικ. Προσφ. 39).
Μπρος στις κακοδαιμονίες της ζωής, η στάση της ελληνικής σοφίας ήταν, και παρέμεινε για μεγάλο διάστημα μετά, μια στάση υπομονής, υπομονής εμπνευσμένης όχι από κατάθλιψη αλλά από σθένος· ο Σοφός υπομένει τα χτυπήματα της Μοίρας αλλά αντιστέκεται και κρατιέται ακλόνητος.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Martha Nussbaum – Η Θεραπεία της επιθυμίας. Θεωρία και πράξη της Ελληνιστικής ηθικής φιλοσοφίας. Εκδόσεις Θύραθεν –Mετάφραση: Γιάννης Αβραμίδης – Μυρτώ Πανταζή
“Η ιδέα μιας φιλοσοφίας πρακτικής και ευεργετικής, μιας φιλοσοφίας που υπάρχει για χάρη των ανθρώπων, στρέφεται στις βαθύτερές τους ανάγκες και αντιμετωπίζει τα πιο πιεστικά τους προβλήματα βγάζοντάς τους από τη μιζέρια και προσφέροντας ένα μεγαλύτερο βαθμό ευδαιμονίας – τούτη η ιδέα μπορεί να καθηλώσει στη μελέτη της Ελληνιστικής Ηθικής έναν φιλόσοφο που αναρωτιέται τι σχέση έχει η φιλοσοφία με τον κόσμο.” (Martha Nussbaum)
Ο φιλόσοφος που γράφει για την ερωτική αγάπη αντιμετωπίζει ένα ενοχλητικό ερώτημα: ποια είναι η αξιόπιστη σκοπιά από την οποία θα πρέπει να περιγράψει κανείς και να εξετάσει το φαινόμενο; Και πώς μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτή η σκοπιά είναι η αξιόπιστη και κατάλληλη;
Ο έρωτας, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη πλευρά της ζωής μας, δείχνει διαφορετικός όταν αλλάζει η οπτική γωνία από την οποία τον βλέπει κανείς. Μπορούμε να τον εξετάσουμε εκ των έσω, από τη σκοπιά του παρόντος βιώματος. Μπορούμε να τον δούμε από τη σκοπιά της κατάληξης – ή της αποτυχίας του. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να τον συλλάβουμε στα πλαίσια μιας αμέτοχης ή επιστημονικής προσέγγισης που δεν μετέχει στην εμπειρία και στην κατάληξή της. Πάλι, μπορούμε να τον θεωρήσουμε ως ένα κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο που αφορά σε πιο σύνθετα ανθρώπινα ενδιαφέροντα. Κι υπάρχει πολλαπλότητα σε κάθε μία από αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια
Τέρι Ήγκλετον – Το νόημα της ζωής. Μια σύντομη εισαγωγή. Μετάφραση: Ανδρέας Ανδρεάδης. Εκδόσεις Θύραθεν
“Οι φιλόσοφοι έχουν την εξοργιστική συνήθεια να αναλύουν τις ερωτήσεις αντί να τις απαντάνε”, γράφει ο Τέρυ Ήγκλετον, ο οποίος ωστόσο στις σελίδες του αυτές θέτει το πιο σημαντικό ερώτημα που απασχολεί τον καθένα, και επιχειρεί να το απαντήσει.
Υπάρχει απάντηση στο ερώτημα “Ποιο είναι το νόημα της ζωής”; Ή μήπως το ερώτημα είναι ολωσδιόλου επίπλαστο; Σ’ αυτή την πνευματώδη και χιουμοριστική του έρευνα ο Ήγκλετον δείχνει πώς προσέγγιζαν το ζήτημα στο διάβα των αιώνων στοχαστές και συγγραφείς όπως ο Σαίξπηρ, ο Σοπενάουερ, ο Νίτσε και ο Μαρξ, ο Σαρτρ ο Μπέκετ και οι αρχαίοι Τραγικοί· αποκαλύπτει πώς έγινε, και το ερώτημα για “το νόημα της ζωής” κατάντησε προβληματικό στους μεταμοντέρνους καιρούς μας· και πώς, αντί να εξετάσουμε την έλλειψη νοήματος στις ζωές μας, τις γεμίζουμε με κάθε λογής υποκατάστατα: από το σεξ, το ποδόσφαιρο και το life style μέχρι τις ποικίλες θρησκείες και τον φονταμενταλισμό.
***
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
