Ο ένας θέλει να εκδικηθεί στα 2015, επειδή εξόρισαν το 1946 μία θεια του στην Ικαρία. Ο άλλος θέλει να εκδικηθεί, γιατί θεωρεί πως δεν είναι αρκετά ψηλός. Ο έτερος διότι είχε ένα μανάβικο τη δεκαετία του ’80 και δεν πήγε καλά. Ο επόμενος γιατί μισεί την αριστεία.
Κάποια διότι είναι ακόμη πιστή στις αποφάσεις των Κορυσχάδων. Ο πιο συνήθης διότι είναι λευκή και όμορφη η κατσίκα του γείτονα. Ο δείνα διότι απλώς είναι νέος και γι’ αυτό θέλει εκδίκηση ή διότι χρέος των νέων είναι να εξεγείρονται αενάως με ή χωρίς λόγο, γεγονός βαρετό πλέον και τυπικό, σε κάθε περίπτωση ανιαρά επαναλαμβανόμενο. Άλλος θέλει κάποια ρεβάνς, γιατί του είπαν ότι οπωσδήποτε και για όλα τα δεινά μας φταίνε τα μονοπώλια.
Γενικώς ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον αυταρχισμό της μνησικακίας για πράγματα που έγιναν κάποτε, που δεν έγιναν, που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, που ερμηνεύτηκαν με έναν ορισμένο τρόπο, που ερμηνεύονται έτσι ή αλλιώς, πάντως για ζητήματα άσχετα με την όντως, τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, εάν αυτή υπάρχει, διότι συνήθως δεν υπάρχει παρά ως διάθλαση, προκατάληψη, εμμονή, παρερμηνεία, φενάκη, φόβος, μη-σκέψη, αντανάκλαση της libido, πλύσης εγκεφάλου, άρνησης των δεδομένων, δονκιχωτισμό ή αυτό που θα μπορούσαμε να υπονοούμε με τη λέξη “ιδεολογία”, εάν και αυτή κατά κάποιον τρόπο υπήρχε.
Ακόμη και την Αμφίπολη κάποιοι πάνε να την ερμηνεύσουν με όρους του εμφυλίου -ενώ ο ανορθολογισμός είναι βασικό εργαλείο ανάλυσης δεδομένων, συσχετισμών ισχύος, ιεραρχιών και επιλογών και ο παραλογισμός μέθοδος λύσης εξισώσεων σε τενεκετζίδικα μαθηματικά του καφενείου.
Οι καφετζούδες θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε περισσότερο απ’ ό,τι οι σημαντικοί σύγχρονοι θεωρητικοί, τους οποίους επιδεικτικά αγνοούμε κι έχουμε, ας πούμε, μία ταξική προσέγγιση του 1920 για μία κοινωνία που έχει ξεφύγει πιο μπροστά ακόμη και από την ίδια της την πραγματικότητα. Τόσο τρέχει η τεχνολογία, η αλλοίωση των σχέσεων, η αλλαγή δομών, η επιρροή των νέων επιτευγμάτων, η δυναμική μιας ζωής ιλιγγιωδώς περίπλοκης. Και αν ο πολιτικός λόγος χρειάζεται, για να προβλέψουμε το επερχόμενο και να πράττουμε ανάλογα και με οξυδέρκεια προς το συμφέρον μας, εμείς ερμηνεύουμε το τώρα με εργαλεία της εποχής της Μικρασιατικής εκστρατείας και τα απωθημένα της προηγούμενης, της προ-προηγούμενης και της ακόμη πιο απώτερης γενιάς. Γιατί συνελήφθη ο μπατζανάκης της προγιαγιάς μου το 1934 από τους αντι-Βενιζελικούς; Οφείλω για το γεγονός να λάβω εκδίκηση.
Ο Φθόνος μαδά τα φτερά της Δόξας – François-Guillaume Ménageot 1806
Έτσι πάει η δουλειά. Μισώ τα κινητά, απεχθάνομαι τα κομπιούτερ, δεν οδηγώ αυτοκίνητο, αλλά δηλώνω προοδευτικός. Ο θείος μου είναι μαθηματικός, γι’ αυτό κι εγώ ψηφίζω Λεβέντη. Δεν έχω διαβάσει ποτέ Παπαδιαμάντη, αλλά είμαι συντηρητικός. Θα ερχόμουν στην αντιρατσιστική διαδήλωση, αλλά με έβαλε η μαμά μου να φυλάω τη βουλγάρα υπηρέτρια στο σπίτι, για να μην κλέψει. Μ’ αρέσει ο Τσίπρας, γιατί έχει όμορφους κυνόδοντες. Μ’ αρέσει ο Μεϊμαράκης, διότι έχει μουστάκι-συρματόβουρτσα. Πρέπει να πάρουμε εκδίκηση από τους Γερμανούς και ειδικά από τον Σόιμπλε, διότι κάποιος μακρινός συγγενής του μπορεί και να ήταν στα Καλάβρυτα. Να κόψουμε τις συντάξεις όσων παίρνουν πάνω από 1.000 ευρώ, διότι είναι καπιτάλες, και το κόψιμο αυτό σημαίνει δικαιοσύνη.
Ο Καραγάτσης είπε ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που στηρίζεται στο φθόνο, αλλά μάλλον στηρίζεται πιο πολύ στη μνησικακία. Και διότι ο ανορθολογισμός μπορεί να έχει σχέση με την μπουγάδα εγκεφάλου, αλλά πιο πολύ έχει σχέση με ανεπεξέργαστα απωθημένα, δεισιδαιμονίες, θολά συναισθήματα, κύστες παλιές, πληγές άσχετες με την πολιτική καθεαυτή, προκαταλήψεις και των γονέων ή απλώς διότι έτσι άκουσα και είδα στο γυαλί.
Η μνησικακία κινεί τον κόσμο. Αδικαιολόγητη συνήθως αλλά πανίσχυρη ως μοχλός επιλογών. Δεν φαίνεται να έχει σχέση με τα Eurogroup ή με τα capital controls κι όμως έχει και μάλιστα βαθιά.
του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Πηγή: makthes
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
