Εικονική συνέντευξη από τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σω!!!

George_Bernard_Shaw_1936


Πρώτο μέρος

Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζείτε σε ένα σπίτι χωρίς φως.

Ο κορυφαίος Ιρλανδός δραματουργός γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου1856, στην κρεβατοκάμαρα του πατρικού του σπιτιού στην οδό Synge 33, στο Δουβλίνο και πέθανε το 1950 στην Αγγλία. Καταγόταν από μικροαστική οικογένεια προτεσταντών: τον Τζορτζ Καρρ Σω , αποτυχημένο έμπορο και αλκοολικό, και την Ελισσάβετ Γκέρλυ,  επαγγελματία τραγουδίστρια, μαθήτρια του Βάνταλερ Λη και δασκάλα φωνητικής. Η οικογένεια των Σω , έχει να επιδείξει τραπεζίτες, κληρικούς, δημόσιους υπαλλήλους και Βαρωνέτους.

Από μικρός κατάλαβε τη δύναμη που έχει η μοναξιά στο να  βοηθάει στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και του χαρακτήρα. Τον ευχαριστούσε ο τακτικός απογευματινός περίπατος με την υπηρέτρια του σπιτιού και οι επισκέψεις που έκαναν μαζί σε σπίτια φίλων της. Θλιβερά ανήλιαγα σπίτια ανθρώπων, που τους μάστιζε η φτώχεια. Από τότε όπως είπε και ο ίδιος «Μεγάλωνε μέσα μου η απόφαση ν’ αγωνιστώ με όλα μου τα μέσα για την καταπολέμηση της δυστυχίας, για την ανακούφιση της τάξεως των φτωχών και πασχόντων».

Στα 16 του, η μητέρα εγκατέλειψε τον άντρα της και μετακόμισε στο Λονδίνο. Ο ίδιος παρέμεινε στο Δουβλίνο με τον πατέρα του για να τελειώσει το σχολείο, όπου υπήρξε απρόθυμος μαθητής, κι αργότερα εργάστηκε ως υπάλληλος σ’ ένα κτηματομεσιτικό γραφείο.

Το 1876 έφυγε από το Δουβλίνο και μετακόμισε στην Αγγλία, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της μακράς ζωής του, στο σπίτι της μητέρας του στο Λονδίνο, προσπαθώντας να σταδιοδρομήσει στη δημοσιογραφία και τη συγγραφή. Αρχικά ασχολήθηκε με τις μεταφράσεις και τις επιμέλειες έργων, γνωστών συγγραφέων, αργότερα έγινε γνωστός ο ίδιος πλέον ως κριτικός μουσικής και θεατρικών έργων, με το ψευδώνυμο Corno di Bassetto.

Το πρώτο είδος με το οποίο ασχολήθηκε ήταν το πεζογράφημα, με πρώτο του βιβλίο το Ιmmaturity.

Από το 1876 έως το 1885 ακολουθεί μία περίοδος πολύ σκληρή για τον Σω. Ο αληθινός καλλιτέχνης, θα πει αργότερα ο Τζακ Τάννερ (Jack Tanner) στον Άνθρωπο και Υπεράνθρωπο Man and Superman, προτιμά ν´αφήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του νηστικούς παρά ν’ ασχοληθεί με άλλη δουλειά από την τέχνη του.


Το 1881 έγινε χορτοφάγος, αρχικά για να καταπολεμήσει τις ημικρανίες του, αλλά στη συνέχεια ασπάστηκε πλέον με φανατισμό τις αρχές της χορτοφαγίας, για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν η αγάπη προς τα ζώα, που και αυτά είναι πλάσματα της φύσης και έχουν το δικαίωμα να ζουν ελεύθερα και εξασφαλισμένα. Ο δεύτερος κοινωνικός, ο Σω πίστευε ότι οι ανάγκες της κρεατοφαγίας υποδουλώνουν τον άνθρωπο, απασχολούνται έτσι τόσοι ζωέμπορες, κτηνοτρόφοι, κρεοπώλες, βοσκοί… οι οποίοι θα ήταν πιο χρήσιμοι στην κυκλοφορία άλλων αγαθών εξίσου απαραίτητων για τη ζωή . Ο τρίτος λόγος ήταν προληπτικός,  για την υγεία. Έγραψε «Σώστε τη ζωή σας και πάψτε να τρώτε κρέας. Σκεφτείτε πως ο Ταύρος, που είναι το δυνατότερο ζώο, είναι χορτοφάγος, νομίζω πως αυτό είναι ακαταμάχητο επιχείρημα για τους χορτοφάγους».

Το 1882, γίνεται φίλος με τον Γουίλλιαμ Μόρρης και ξεκινάει την ενασχόλησή του με την προοδευτική πολιτική. Ήρθε σ’ επαφή με το Das Kapital (Το Κεφάλαιο) του Καρλ Μαρξ, που τον επηρέασε αρκετά. Ωστόσο, το αντιμετώπιζε κριτικά.

Αφιερώθηκε στον αγώνα της μεταμόρφωσης της Βρετανίας σε σοσιαλιστικό κράτος, όχι μέσω επανάστασης, αλλά μέσα από συστηματική πρόοδο και νομοθεσία, που εγκαθιδρύεται με την πειθώ και τη συστηματική εκπαίδευση.

Έγραψε πολλά άρθρα και κείμενα για τις προοδευτικές τέχνες, όπως τα: “Quintessence Οf Ibsenism”, “The Perfect Wangerite”, κλπ. Παράλληλα, ως δημοσιογράφος, δούλευε ως κριτικός τέχνης και μουσικής, γράφοντας με το ψευδώνυμο Corno Di Bassetto.  Τελικά, κατά το διάστημα 1895-1898, δούλεψε ως κριτικός θεάτρου στο Saturday Review, που έγραφε με τα διάσημα πλέον αρχικά GBS.

Το 1891, μετά από πρόσκληση του Τζ.Τ. Γκρέιν, ενός εμπόρου, κριτικού θεάτρου και σκηνοθέτη μιας προοδευτικής θεατρικής ομάδας που είχε το όνομα Ανεξάρτητο Θέατρο, έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο, με τίτλο “Widower’s Houses”. Τα επόμενα δώδεκα χρόνια έγραψε δώδεκα θεατρικά έργα, παρόλο που δεν έπεισε θεατρικούς επιχειρηματίες του Λονδίνου να τ’ ανεβάσουν. Λίγα απ’ αυτά παίχτηκαν στο εξωτερικό. Το 1898, μετά από σοβαρή αρρώστια, παραιτήθηκε από κριτικός θεάτρου και μετακόμισε από το σπίτι της μητέρας του, που ζούσε ακόμα, για να παντρευτεί τη Σαρλότ Πέην-Τάουνσεντ (Charlotte Payne-Townshend), μιαν Ιρλανδή με ανεξάρτητο χαρακτήρα. Ο γάμος τους κράτησε μέχρι το θάνατο της το 1943.

Το 1925 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μην έχοντας ανάγκη τα χρήματα, τα δώρισε για μιαν αγγλική έκδοση του έργου του Αύγουστου Στρίντμπεργκ. Το 1938, πήρε το Όσκαρ για τη συμμετοχή του στη ταινία “Πυγμαλίων (Pygmalion, 1938)” κι είναι η μοναδική καλλιτεχνική φιγούρα παγκοσμίως που έχει κερδίσει το συνδυασμό αυτών των δυο μεγάλων βραβείων.

Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του ως διεθνής διασημότητα, ταξιδεύοντας στον κόσμο κι ασχολούμενος με τα τοπικά και διεθνή προβλήματα. Συνέχισε να γράφει χιλιάδες γράμματα και πάνω από 12 θεατρικά έργα. Ήτανε χορτοφάγος για 66 ολόκληρα χρόνια, ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του συνέχιζε να είναι όχι μόνο παραγωγικός νοητικά, αλλά και καλοστεκούμενος σωματικά. Στα τέλη του Οκτώβρη του 1950, έπεσε από μια σκάλα που είχε ανέβει για να κλαδέψει ένα δέντρο στον κήπο του. Πέθανε λίγες μέρες αργότερα στις 2 Νοεμβρίου, σε ηλικία 94 ετών, αφήνοντας ένα μισοτελειωμένο θεατρικό έργο. Η τέφρα του με της συζύγου σκορπίστηκε στα μονοπατάκια γύρω από το άγαλμα του Αγίου Ιωάννη που υπήρχε στον κήπο του.

Είχε πει κάποτε : «Δεν ξέρω αν γεννήθηκα τρελός ή ελαφρόμυαλος, η αλήθεια είναι ότι η βασιλεία μου, δεν ήταν του κόσμου τούτου. Ένοιωθα απόλυτα κύριος και αυτεξούσιος μόνο στο βασίλειο της φαντασίας μου και μόνο κοντά στους μεγάλους νεκρούς γνώρισα αληθινή φιλική ατμόσφαιρα».

Shaw's_Corner1

 ******************

Η μηχανή του χρόνου αυτήν την φορά σταμάτησε στο καλοκαίρι του 1948 στην οδό Synge 33 στο Δουβλίνο στο πατρικό σπίτι του κυρίου Μπέρναρντ Σω. 

Κύριε Μπέρναρντ, όπως θα σας έχει ενημερώσει ήδη η σύζυγος σας, είμαι ο Χ.Τ. και σας επισκέπτομαι από το μέλλον. Και για την ακρίβεια από την Ελλάδα του 2014, η οποία στροβιλίζεται αυτήν την περίοδο στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης . Όπως καταλαβαίνετε, οι συμπολίτες μου περνάνε πολύ δύσκολες μέρες, δεδομένου ότι η χώρα μας βρίσκεται υπό σκληρή οικονομική επιτήρηση από το ΔΝΤ ,το οποίο όπως γνωρίζετε ιδρύθηκε μόλις πριν τέσσερα χρόνια (1944), και τους διεθνείς οικονομικούς θεσμούς του 21 αιώνα.

Βλέπω ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και το απροσδόκητο πάντα συνεχίζει να συμβαίνει. Πόσο ανεπίδεκτος μαθήσεως από την εμπειρία τελικά είναι ο άνθρωπος;

Αυτό είναι αλήθεια. Το τραγικότερο όλων, όμως είναι ότι στο τέλος τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι πολλοί, στους οποίους αναλογεί και το μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Οι νέοι, των οποίων το μέλλον υποθηκεύεται, καταδικάζονται σε συνθήκες ανέχειας και πείνας.

Αντίστοιχες συνθήκες βιώσαμε και εμείς όταν έπληξε την υφήλιο η κρίση του 1929. Θυμάμαι ότι προσπάθησα τότε να ζήσω σύμφωνα με τις οδηγίες ενός βιβλίου-φυλλαδίου, που είχε βγάλει η κυβέρνηση με τον τίτλο «Πως να ζείτε με έξι πένες την ημέρα». Ακολούθησα τις υποδείξεις του και ομολογώ πως κατάφερα με το στρογγυλό αυτό ποσό να ζήσω μία μόνο ημέρα, αλλά μόνο μία.

Γιατί η επανάληψη έχει γίνει κανονας στην ανθρώπινη ιστορία και το είδος μας παραμένει ανεπίδεκτο μαθήσεως;

Κοιτάξτε, ο κόσμος αποτελείται από τους οκνηρούς που θέλουν να έχουν λεφτά χωρίς να δουλεύουν και τους ηλίθιους έτοιμους να δουλεύουν χωρίς να θέλουν να πλουτίσουν. Και δυστυχώς οι πρώτοι αγνοούν ακόμα και τις πιο υψηλές σωματικές και ηθικές αξίες του ανθρώπου ,μην μπορώντας να εξαλείψουν το μεγαλύτερο κοινωνικό αμάρτημά του: την συμμετοχή στην κατανάλωση χωρίς συμμετοχή στην παραγωγή.

Μεταξύ των «οκνηρών» και των «ηλιθίων» όπως εσείς τους ορίσατε ποιοι πιστεύετε ότι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη;

Μα φυσικά οι πρώτοι, γιατί θέλουν να προσαρμόσουν τον κόσμο στον εαυτό τους.  Ο σοφός άνθρωπος προσαρμόζεται στον κόσμο, ο ανόητος προσπαθεί να προσαρμόζει τον κόσμο στον εαυτό του. Και αφού η πλειοψηφία είναι δεδομένη η “πρόοδος” εξαρτάται από τους ανόητους.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης όμως δεν βαραίνει και τους πολιτικούς ηγέτες;

Οι ηγέτες δε γεννιούνται ηγέτες. Οι περισσότεροι είναι κατασκευάσματα της κοινής γνώμης.

HFlSC

Μα, αυτό δεν είναι εγγενές χαρακτηριστικό  της Δημοκρατίας;

Κάθε άλλο, αυτό είναι βασικό στοιχείο μιας ψευδεπίγραφης παραλλαγής της Δημοκρατίας. Η πραγματική Δημοκρατία έχει αλωθεί από ένα κακέκτυπο της, το οποίο  μας εξασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να κυβερνηθούμε από άτομα καλύτερα από εκείνα που μας αξίζουν. Μετά βεβαιότητας μπορώ να σας πω ότι αν έχετε μπροστά σας έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ξέρει τίποτα και πιστεύει ότι τα ξέρει όλα τότε θα σταδιοδρομήσει σίγουρα στην πολιτική. 

(Γέλια…)

Το κακό με τους περισσότερους από αυτούς είναι ότι στερούνται τη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι και την δυνατότητα του λόγου. Για αυτόν τον λόγο πολλές φορές έχω πει ότι η τέχνη της διακυβέρνησης είναι η οργάνωση της ειδωλολατρίας. 

Και με ποιον τρόπο καθοδηγούν οι πολιτικοί τους «πιστούς» τους;

Μα φυσικά εκμεταλλευόμενοι τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Δηλαδή την τροφή, την ένδυση, την θέρμανση, το ενοίκιο, τους φόρους, την αξιοπρέπεια και την παιδεία. Θέλετε να σας δώσω μια συμβουλή; Μην χάνετε τον καιρό σας σε κοινωνικές υποδείξεις και έρευνες. Αυτό που ενδιαφέρει τον φτωχό είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. 

Και τί πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο;

Πρέπει όλοι να καταλάβουν, πως οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ανεχθούν την εξαθλίωση, τη φτώχεια και την αδικία. Το κακό πρέπει να σταματήσει, μία αληθινή συναδέλφωση θα πείσει όλους πως οι άνθρωποι πρέπει να ζουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι. Αλλιώτικα θα είναι ανώφελο να μιλάμε για πολιτισμό. Και θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτός που δεν ελπίζει σε τίποτα, δεν απελπίζεται από τίποτα. 

Είστε αρκετά ιδεολόγος θα έλεγα…

Αν Ιδεολόγος είναι κάποιος που έβαλε σκοπό του να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο από την ανθρωπότητα , τότε ,ναι είμαι. Ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι πάντα γκρινιάζουμε για τις περιστάσεις μέσα στις οποίες βρισκόμαστε και ποτέ δεν κάνουμε τίποτα. Δεν πιστεύω στις περιστάσεις. Οι άνθρωποι που είναι χρήσιμοι  στον κόσμο τούτο είναι αυτοί που ψάχνουνε για τις περιστάσεις που χρειάζονται. Κι αν δε μπορούν να τις βρούνε, τότε τις φτιάχνουν.

Μου θυμίσατε κάτι το οποίο μου είχε πει ένας συνάδελφος σας σε μια ανάλογη συνέντευξη, ο Ζοζέ Σαραμάγκου: «Αν ο άνθρωπος διαμορφώνεται από τις συνθήκες τότε πρέπει να βρεθούν κάποιοι οι οποίοι θα διαμορφώσουν τις συνθήκες ώστε να είναι ανθρώπινες.»

Συμφωνώ και θα προσθέσω ότι  αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο όταν κατακτήσουμε πάνω από όλα αυτογνωσία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καθένας από εμάς αποτελείται από τρεις διαφορετικούς ανθρώπους: από εκείνον που ο ίδιος πιστεύει πως είναι, εκείνον που οι άλλοι πιστεύουν πως είναι και εκείνον που πραγματικά είναι. Το παν είναι να ξεγυμνώσουμε τους δυο πρώτους εαυτούς μας και να αποκαλύψουμε τον τρίτο που είναι και ο αληθινός.

Πράγματι μόνο τότε ίσως νιώσουμε πραγματικά ελεύθεροι;

Φυσικά, και επειδή ελευθερία σημαίνει ευθύνη, για αυτό πάρα πολλοί τη φοβούνται. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα, το ότι περισσότερο απ’ όλα τους ανθρώπους ενδιαφέρει εκείνο που καθόλου δεν τους αφορά και στην πραγματικότητα τους υποδουλώνει.

Τί απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι η κριτική σας για την πολιτική και τους πολιτικούς είναι πολύ αυστηρή και ότι μιλάτε εξ αποστάσεως και άρα είστε αναρμόδιος να τους κρίνετε;

Έζησα μια μακρόχρονη ζωή, αλλά δε γέννησα ούτε ένα αυγό. Αυτό, όμως δε σημαίνει πως δεν έχω και το δικαίωμα να κρίνω την ποιότητα της ομελέτας. Έξαλλου οι άνθρωποι μόνο τότε λένε κάτι που έχει ενδιαφέρον, όταν τους αντιλέγεις.

Και φαντάζομαι ένας εύκολος τρόπος να προκαλέσεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται τον αντίλογο είναι να ασχοληθείς με την τέχνη και την συγγραφή. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέξατε αυτόν τον δρόμο και ως επάγγελμα στην ζωή σας;

Ακούστε… Όλα τα επαγγέλματα είναι συνωμοσία ειδικών κατά των αφελών. Η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα υπό αυτήν την έννοια γιατί δίνει την ελευθερία στον αναγνώστη να κρίνει ,να συμφωνήσει και να διαφωνήσει με το προϊόν, χωρίς καν να χρειαστεί να γνωρίσει τον δημιουργό του. Ένας από τους λογούς, λοιπόν, που έγινα συγγραφέας είναι επειδή σπάνια συναντιέμαι με τους πελάτες μου και δεν είναι απαραίτητο να ντύνομαι σύμφωνα με τη μόδα. Υπηρετώ το κοινό, αλλά δεν υποκλίνομαι μπροστά του.

Ναι, αλλά παρά όλα αυτά δεν επιθυμείτε το αναγνωστικό κοινό να αναγνωρίζει το έργο σας και γιατί όχι να πείθεται από αυτό αλλάζοντας την κοσμοθεωρία του;

Ο πίνακας τον οποίον επαινούν περισσότερο από δέκα τοις εκατό θεατές, αξίζει να καεί. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε έργο τέχνης.    Ένας μεγάλος κίνδυνος για οποιοδήποτε έργο τέχνης είναι να γίνει μόδα και best seller γιατί τότε ειδωλοποιειται και χάνεται η ουσία του. Το διάβασμα έκανε τον Δον Κιχώτη ιππότη, αλλά η πίστη σ’ αυτά που διάβασε, τον έκανε τρελό. Ο μέτριος συγγραφέας λέει. Ο καλός συγγραφέας εξηγεί. Ο ανώτερος συγγραφέας δείχνει. Ο μεγάλος συγγραφέας εμπνέει.

Πιστεύετε ότι η τέχνη πρέπει να είναι στρατευμένη σε συγκεκριμένους κοινωνικούς σκοπούς και αξίες η πρέπει απλά να υπηρετεί το «ωραίο»;

Δεν είμαι οπαδός της τέχνης για την τέχνη, και δεν θα κουνήσω το δαχτυλάκι μου για να γράψω κάτι που δε θα έχει τίποτα να πει. Η ενασχόληση με την τέχνη είναι ένας ιερός σκοπός με στόχο τον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας. Ο πραγματικός καλλιτέχνης θα προτιμήσει να πεινάσει η γυναίκα του, να μείνουν τα παιδιά του ξυπόλυτα, να δουλεύει σκληρά η μητέρα του για να τον ζήσει στα εβδομήντα της, παρά να εμπορευματοποιήσει το έργο του.

Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη σας…

Η ζωή δεν είναι ένα κερί που σβήνει γρήγορα, αλλά ένα είδος υπέροχου δαυλού, που κατάφερα να πιάσω έστω και για μια στιγμή και θέλω να τον κάνω να φωτίσει όσο πιο δυνατά γίνεται, πριν τον παραδώσω στις επόμενες γενιές.

Αυτός δεν είναι εν τέλει και ο τρόπος να βρει κάποιος τον εαυτό του; Αφιερώνοντας τον δηλαδή σε μια ιδέα;

Περίπου… Ζωή δεν είναι για την ακρίβεια το να βρεις τον εαυτό σου, είναι να σφυρηλατήσεις τον εαυτό σου. Είναι μια συνεχής διαδικασία αυτοδιαμορφωσης ένα αέναο παιχνίδι από το οποίο διαρκώς μαθαίνουμε. Πρέπει να είμαστε σε όλη μας την ζωή παιδιά. Δεν σταματάμε να παίζουμε και να πειραματιζόμαστε επειδή γερνάμε. Γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε και να πειραματιζόμαστε.

Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να αντικρίσουν την ζωή από αυτήν την πλευρά…

Ο μοναδικός τρόπος να γνωρίζεις κάτι, είναι να κάνεις κάτι. Όσοι μπορούν, κάνουν. Όσοι δεν μπορούν, διδάσκουν. Πάντως αυτούς που δεν μπορούν θα τους έλεγα να μην δοκιμάσουν να ζήσουν για πάντα. Δεν θα τα καταφέρουν. 

Ποια είναι για εσάς η σχέση μεταξύ της επιτυχίας με την ευτυχία που αυτήν αποφέρει;

Θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος για να οδηγήσει η επιτυχία στην ευτυχία είναι να πληρούνται δυο βασικές προϋποθέσεις.

Δηλαδή;

Η πρώτη είναι να έχει κατακτηθεί και να μην έχει χαριστεί. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε την ευτυχία, αν δεν την έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από το να καπηλεύεσαι και να εξαργυρώνεις την επιτυχία κάποιου άλλου. Η ευτυχία που αυτό θα σου φέρει θα είναι ψεύτικη και θα διαρκέσει ελάχιστα. 

Αυτός ο δρόμος όμως έχει και αγκάθια . Έτσι δεν είναι;

Βεβαιότατα. Μα αυτό ακριβώς είναι που τελικά αξιώνει την επιτυχία σου. Πιστέψτε με.  Δεν πρόκειται να γράψετε ένα καλό βιβλίο, εάν δε γράψετε πριν μερικά κατώτερα.

Και ποια είναι η δεύτερη προϋπόθεση που λεγάτε;

Να μην διαρκεί για πάντα. Μια ολόκληρη ζωή γεμάτη ευτυχία! Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να την αντέξει, θα κατέβαινε η κόλαση στη γη. 

Πράγματι θα ήταν τραγικό…

Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι όταν δεν εκπληρώνεται καμία επιθυμία μας και η άλλη όταν εκπληρώνονται όλες. Αλλά ας αλλάξουμε θέμα καλύτερα γιατί πιστεύω ότι το μυστικό να είσαι δυστυχισμένος είναι να ξοδεύεις τον χρόνο σου για να φλυαρείς πάνω στο θέμα αν είσαι ευτυχισμένος ή όχι.

Η παραπάνω συνέντευξη δεν είναι αυθεντική αλλά προσπαθεί να προσωπογραφήσει τον Μπέρναρντ Σω .Όλες οι απαντήσεις είναι στο σύνολο τους απόψεις και θέσεις του ιδίου και διαμορφώθηκαν από τον συντάκτη ,για να συνδυαστούν εν αρμονία, ώστε να δίνεται η εντύπωση μιας συνέντευξης με συνεχή ροη. Είναι προφανές ότι απόψεις, θέσεις και συμπεράσματα που προκύπτουν από το παραπάνω κείμενο δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τον συντάκτη.

Πηγή βιογραφίας: Wikipedia

Σύνταξη:M.D. Χρήστος Τσιτσιπάνης

@:xtsitsipanis@gmail.com   fb:ChristosTsitsipanis

Ειδικευόμενος Νευροχειρουργός

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

δείτε όλες τις “εικονικές συνεντεύξεις” στο tag :  Εικονική συνέντευξη 

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -