Ήταν μια φορά η χώρα των θαυμάτων…
Γκρι καρδιές συνάντησα και κυνικούς ανθρώπους. Δυνατούς και αδύναμους. Αλήθειες που πονάνε και ψέματα που σε ταξιδεύουν. Ήλιους παγωμένους παρά το φως τους. Άλλωστε το φως δεν μου χρειάζεται όταν μπορώ να νιώθω. Πολλοί είδαν τα δάκρυά μου λίγοι τα ένιωσαν. Το επόμενο πρωί τα είχαν ξεχάσει κιόλας όλα.
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να ταξιδέψω , να μείνω εκεί ή να φύγω. Είχα άραγε ανάγκη τα θαύματά τους ; ξεκινούσα δεν γύριζα πίσω, κάθε λιμάνι , και νέα αρχή, τα πρόσωπα έμοιαζαν’ κύκλος. Κύκλοι.
Το φως στη δική μου χώρα ήταν αλλιώς, η αλήθεια μου διαφορετική. Η χώρα μου χάνεται στην λήθη, δεν έχουμε θαύματα εμείς, ζούμε και δίχως αυτά. Μάθαμε να πονάμε και πέφτουμε και να σηκωνόμαστε. Να ζούμε με τις πληγές μας, να βρίσκουμε μέσα μας και κόλαση και παράδεισο, και σωτήρα και δαίμονα. Έψαχνα το Θεό μου στα πρόσωπά σας, την λύτρωση. Έξω από βιτρίνες.
Κάθε μου λέξη σε ταξίδευε, κάθε σου λέξη με έδιωχνε. Τα μάτια μου ανοιχτά σε ονειροστάσια του πόνου, τα γέλια μου παιδικά. Με τη βροχή ζωγράφιζα ουράνια τόξα, μπορεί να έρθουν πολλές καταιγίδες το ξέρω όσο μαχαίρι και η πληγή θα συνυπάρχουν. Όσο τα βήματα μου θα με οδηγούν στη χώρα σου, στα θαύματά σου. Όσο θα ψάχνω τη μαγεία στα θαύματά και σε ευχές. Σε λίθους και αριθμούς. Αδιάβατα μονοπάτια, η ατραπός μου ποια θα είναι ;
Ο χρόνος είναι ένα τσεκούρι από μετάξι. Δεν υπάρχει οξυγόνο για κανέναν μας. Και παρόλα αυτά κινούμαι , ζω και τραγουδώ. Τίποτα το παντοτινό δεν ανέχεται το εφήμερο. Καμία αέναη δύναμη δεν μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με ένα ανυπέρβλητο φράγμα όπως αυτό που έχεις υψώσει. Τα πάντα γίνονται φράσεις που υπάρχουν είτε στη λογική είτε στα βιβλία. Και εμπεριέχουν αλήθειες μόνο όταν θέλουμε να τις κάνουμε αληθινές. Κρύβουν καλά το παραμύθι μου. Υπόσχονται ευτυχία και αγάπη. Τη στιγμή που η ζωή είναι πεπερασμένη μόνο εμείς μπορούμε να την κάνουμε πραγματική, συγκεκριμένη και διάφανη. Αποφάσισε ήμαστε ηθοποιοί ή κομπάρσοι. Τη ζωή τη νικάς ή σε νικάει.
Κάπου εκεί στα μισά της διαδρομής πλησίασα έναν από τους θαυματοποιούς ‘’ Νομίζεις πώς είσαι κάποιος ; ‘’ η απάντηση ήρθε σχεδόν ξαφνική και παράξενη ‘’ Ναι , αλλά δεν ξέρω ποιος.’’
‘’Τότε καλύτερα να πάψεις να το πιστεύεις. Σε εμάς ήμαστε όλοι ίδιοι, τρωτοί, καθημερινοί, φθαρτοί. Γνωστοί για λίγα μόνο χρόνια μεταξύ μας και άγνωστοι για τους αγνώστους. ‘’ Ίσως και να είχα νευριάσει.
Ποτέ . Το είπες, το επανέλαβες, με έπεισες. Δεν θες ποτέ να ξαναδείς το χαμόγελό μου. Ζητάς την ταπείνωση κάποιων υψηλών συναισθημάτων που γέννησες και ύστερα εγκατέλειψες με κυνική αλήθεια. Δεν ήταν παρά λέξεις και γραμμές. Αφοπλιστικές όλες τους. Δεν θες να ξέρεις. Δεν σε ενδιαφέρει. Είμαι το τίποτα σου και είσαι το πάντα μου. Μην με αφήνεις να χαθώ σε αυτά τα ποτέ. Πλέον δεν με πονάνε τόσο. Ξέρω πώς να σηκωθώ και πώς να κρύψω την ελεγειακή μου μελαγχολία.
Το γκρίζο σου κράτα το για εσένα θαυματοποιέ και για τους υπόλοιπους που μοιράζεστε αυτό τον κόσμο.
Δεν διεκδικώ τίποτα πλέον από εσένα. Δεν έχεις να μου δώσεις τίποτα άλλο παρά μια ζωή στο ψέμα και στη δηθένια. Όχι’ θέλω φως , ομορφιά, χαμόγελο, ζωή. Θέλω να είμαι εγώ ο κανόνας και το παιχνίδι. Το νήμα δεν θα το κινήσεις εσύ αυτή τη φορά. Μείνε εκεί. Δεν θα πάρεις τίποτα άλλο. Απολύτως τίποτα. Το δίχως άλλο χωρίς καμία αμφιβολία. Πάτα στο χώμα και άσε με να ζήσω το δικό μου όνειρο ενός ιδανικού. Βρίσκεσαι χαμηλά. Ξεχνάς πως οι ψυχές είναι για να πετάνε ψηλά , μακριά, να χάνονται και να πονούν . Προστατεύσου από τον πόνο και από εμένα ,από την παιδικότητα, την αγνότητα και μπες στο παιχνίδι μιας ανούσιας τιποτένιας υπόθεσης.
Άραγε, υπάρχει νικητής και χαμένος στις ανθρώπινες σχέσεις;
Μαρία Ξυπολοπούλου
https://antikleidi.com/author/xypolopoulou/
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Παιχνίδια ανάμεσα σε τείχη και τύχη
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…