Όταν είδα αυτές τις φωτογραφίες με τα μπιμπελό και τα λουλούδια να στολίζουν το παγκάκι ενός άστεγου, μου ήρθε στο νου ένα μικρό κείμενο του Μπρέχτ που έχει ως εξής:
“Πολλοί λατρεύουνε την τάξη. Για να φάνε βάζουν
τραπεζομάντηλο απάνω στο τραπέζι, αν έχουν, ή σκουπίζουν
με το χέρι τους τα ψίχουλα, όταν
το χέρι τους δεν είναι κουρασμένο. Αλλά το τραπέζι τους
στήνεται,
και το σπίτι τους επίσης, σ’ έναν κόσμο που ολοένα βουλιάζει μες
στο βούρκο.
Α, τα συρτάρια τους θα ‘ναι πεντακάθαρα. Όμως στην άκρια
της πόλης
βρίσκεται το εργοστάσιο που κόκαλα αλέθει, η ματωμένη
γεννήτρα της υπεραξίας! Α, τι ωφελεί,
χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς
τα νύχια των χεριών σου καθαρά;”
Τo δικό σου σπίτι όμως δεν είναι έτσι,δεν είναι σαν των άθλιων αστών που έχουν σκοτώσει την συνείδησή τους για το θεαθήναι. Που προσπαθούν να γεμίσουν το ψυχικό τους κενό παρελαύνοντας σαν στολισμένες αρκούδες στο κοσμικό τους τσίρκο.
Τα δικά σου λουλούδια μοσχοβολάνε ζωή και το αλογάκι σου είναι περήφανο κι ελεύθερο γιατί είσαι εσύ ελεύθερος. Και όταν πλαγιάζεις στο καθαρό σου κρεβάτι βλέπεις ουρανό γιατί εσύ είσαι καθαρός.
Μακάρι να έρθει η στιγμή να σε συναντήσω.
___________
Πηγή: tetragonal-leaves-universe.tumblr.com
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…
Bertolt Brecht, Μήνυμα του ετοιμοθάνατου ποιητή στη νεολαία
