Ένας σημαντικός αλλά άγνωστος Αμερικανός οικονομολόγος υποστήριζε ότι, σε περιόδους χρηματοοικονομικής ευφορίας, δημιουργείται ένα φαινόμενο τύφλωσης μπροστά στην καταστροφή. Περισσότερα
Archive - 2012
Τίποτα πιο φυσικό από τη σύγκριση. Ο,τι βλέπουμε, γευόμαστε ή ακούμε, το συγκρίνουμε αυτόματα με αλλοτινές παραστάσεις, για να αναδείξουμε πρόσκαιρους νικητές. Και το παιχνίδι σημαδεύεται από πριν όταν σαν πρώτος όρος σύγκρισης τίθενται τα ινδάλματα της εξωραϊστικής και εξευγενιστικής νοσταλγίας μας: αυτά που νοσταλγούμε, επικρατούν άνευ αγώνος. Περισσότερα
Οι συνθήκες, οι κακοτοπιές, η κρίση, οι άλλοι, κυρίως οι άλλοι – πολλούς υπευθύνους μπορούμε να βρούμε για να δικαιολογήσουμε τα αρνητικά αισθήματα που βιώνουμε στην ζωή μας. Ξεχνάμε όμως κάτι βασικό: Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την «δυστυχία» ή την «ευτυχία» μας το έχουμε εμείς οι ίδιοι, που επιτρέπουμε σε όλους τους παραπάνω παράγοντες να επεμβαίνουν στην ψυχολογία και την νοοτροπία μας. Περισσότερα
Τίποτα δεν έχει εξεγείρει περισσότερο το κοινό αίσθημα παρά η πολιτική που μας επιβάλλουν οι πιστωτές μας για τη λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, την ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας μας δηλαδή μέσω της μείωσης του εισοδήματος των εργαζομένων, αυτό που έχει καταλήξει να λέγεται «μισθοί Βουλγαρίας». Περισσότερα
Μια από τις πιο δύσκολες έννοιες προς κατανόηση της εξέλιξης είναι η έλλειψη κατεύθυνσης. Πάρτε την κλασική εικόνα της εξέλιξης του ανθρώπου, από πίθηκο που περπατάει χρησιμοποιόντας και τα χέρια, σε δυνατό, έξυπνο κυνηγό: Περισσότερα
Μεγάλοι αθλητές, μεγάλα γεγονότα, μεγάλες πράξεις. Περισσότερα
Η Ελλάδα ακολουθεί το δρόμο που χάραξαν αρκετές αναδυόμενες οικονομίες που βρέθηκαν σε κατάσταση κρίσης στη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών. Πράγματι, όπως υποστήριξα στις αρχές του έτους, υπάρχουν εντυπωσιακές ομοιότητες ανάμεσα σε αυτό το κάποτε υπερήφανο μέλος της Ευρωζώνης και στην Αργεντινή προτού κηρύξει στάση πληρωμής χρέους το 2001. Περισσότερα
Μια αλλόκοτη ιστορία που έλεγε ο Τίμαιος εκ Ταυρομενίου (σημερινή Ταορμίνα της Σικελίας) , ερμηνεύει παραστατικά την αίσθηση διαχωρισμού ανάμεσα στον κόσμο εντός και στον κόσμο εκτός του συμποσίου: Περισσότερα
Κι η τέχνη πρέπει, σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων ν’ αποφασίσει. Μπορεί να κάνει τον εαυτό της όργανο μιας μικρής μερίδας ορισμένων που παίζουν τις θεότητες της μοίρας για τους πολλούς και που απαιτούν µια πίστη που πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι τυφλή, και μπορεί να σταθεί στο πλευρό των πολλών και να βάλει τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια. Περισσότερα
Το 1861 η τέχνη της φωτογραφίας μετρούσε ήδη 35 χρόνια ζωής αλλά τεχνολογικά ήταν ακόμα στα σπάργανα. Εκείνη τη χρονιά ο Γερμανός φωτογράφος Jakob August Lorent, που είχε περάσει τα προηγούμενα χρόνια φωτογραφίζοντας τις αρχαιότητες της Αιγύπτου και της Νουβίας, στάλθηκε από το Μεγάλο Δουκάτο του Μπάντεν (σημερινή νοτιοδυτική Γερμανία) στην Αθήνα, ώστε να αποτυπώσει στη φωτογραφική πλάκα τα μνημεία της. Περισσότερα
Η πισίνα ήταν το αποδεικτικό στοιχείο της επιτυχίας στα χρόνια της ευμάρειας. Πισίνες χτίζονταν παντού, στο Κέντρο της Αθήνας και τα προάστια, στα βουνά και τους κάμπους, στα νησιά, δίπλα στη θάλασσα. Κι αν δεν είχες μια τουλάχιστον πισίνα, έστω σε μέγεθος γούρνας, δεν σε έσωζε από τη χλεύη ούτε το 4×4 ούτε η μεζονέτα. Περισσότερα
Ένας άνθρωπος, σ’ όλη του τη ζωή έψαχνε την Αλήθεια και δεν μπορούσε να τη βρει. Πέρασε απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, βρέθηκε στις χώρες του Βορρά, στις χώρες του Νότου και της Δύσης χωρίς αποτέλεσμα. Περισσότερα
Γιατί ξεράθηκε η Αρτεσιανή Κοιλάδα;
Η συμβατική σοφία πιστεύει ότι η οδός για να αποφύγουμε την παγκόσμια οικολογική καταστροφή είναι να πείσουμε τον κόσμο να αλλάξει τις ιδιοτελείς του συνήθειες για το κοινό καλό. Μια πιο ευφυής όμως προσέγγιση θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε μια απέραντη και ανανεώσιμη πηγή: την ανθρώπινη τάση να σκεφτόμαστε κυρίως με βάση το βραχυπρόθεσμο συμφέρον μας. Περισσότερα
Pablo Picasso, «Γκερνίκα» 1937
Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα
είναι η ειρήνη Περισσότερα
Μεγαλώνω. Οι παλιοί μου δάσκαλοι φεύγουν, εδώ και χρόνια. Ο Δημαράς, ο Μουντές, ο Δαρδούφας… Πολλά από αυτά που έμαθα στο σχολείο, με γκρίνια και πολλά νεύρα, μου έχουν φανεί πολύ χρήσιμα στην εδώ και δυόμισι δεκαετίες ενήλικη ζωή μου. Με έχουν ξελασπώσει κανονικά. Ποιος να το φανταζόταν.. Περισσότερα
Ας ξαναγυρίσουμε στον Γκάρι, το λαμπρό αν και αλεξιθυμικό χειροΰργο, που στενοχωρούσε τόσο την αρραβωνιαστικιά του, λησμονώντας όχι μόνο τα δικά τον συναισθήματα αλλά παραγνωρίζοντας και τα δικά της. Περισσότερα