Το μισό καλοκαίρι το πέρασα στην Αθήνα παρέα με όσους είχαν μείνει- και αυτή τη φορά ευτυχώς είχαν μείνει αρκετοί- και το άλλο μισό φιλοξενήθηκα από φίλους σε διάφορες περιοχές της όμορφης Ελλάδας μας. Όλο αυτόν τον καιρό, ήμουν παρατηρητής. Τη μισή ώρα ήμουν αγκαλιά με το κινητό για να μαθαίνω τις ειδήσεις,τι γράφουν τα ξένα μέσα για την Ελλάδα μας, και την υπόλοιπη ώρα, παρατηρούσα κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά γύρω μου. Πώς ήταν κάποιος με την σχέση του, με τους φίλους του, με τις παρέες του, με τους συνεργάτες του. Στις παρέες μου εκτός από Έλληνες έτυχε και ήταν άνθρωποι από διάφορες χώρες του κόσμου, με άλλη κουλτούρα, άλλη παιδεία, άλλα ήθη και έθιμα, που ήρθαν να περάσουν το καλοκαίρι τους στον παράδεισό μας. Προσπαθούσα, λοιπόν, να δω τι είναι αυτό που μας ενώνει και τι είναι αυτό που μας χωρίζει με εκείνους.. Μας ενώνουν αρκετά.. μας χωρίζει, όμως, ένα και κάνει πέρα ό,τι καλό έχουμε σα λαός. Και ποιο είναι; Η νοοτροπία μας. Η νοοτροπία του Έλληνα ή καλύτερα του Νεοέλληνα.
Είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε για ύπνο. Είναι κάτι που το έχουμε στο πετσί μας- όχι όλοι φυσικά- και δεν μπορούμε να το αποβάλλουμε ακόμη και τώρα που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. Παρατηρούσα την συμπεριφορά των ξένων και την δική μας. Εκ διαμέτρου αντίθετες. Δεν θα σας αναλύσω τα υπέρ και τα κατά, γιατί δεν είναι σωστό να κρίνω από έναν κύκλο ανθρώπων που ήρθα σε επαφή. Αυτό όμως που διακρινόταν αμέσως ήταν ένα. Μας λείπει κάτι που απευθείας μας καθιστά «λίγους» απέναντί τους. Αυτό είναι η Παιδεία. Οι περισσότεροι Νεοέλληνες χαρακτηρίζονται από έλλειψη Παιδείας. Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με το πόσα Πανεπιστήμια έχεις τελειώσει και πόσα πτυχία είναι κορνιζαρισμένα στους τοίχους σου. Ούτε αν είσαι ισχυρός επιχειρηματίας, πολιτικός ή πρόεδρος. Έχει να κάνει με το πόση προσπάθεια έχεις καταβάλλει όλα αυτά τα χρόνια, για να γίνεις άνθρωπος αξιών και όχι της επιφάνειας. Η παιδεία δεν αγοράζεται ούτε μετριέται σε ευρώ. Είναι η καλλιέργεια που έχεις ως άνθρωπος, η εσωτερική δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου… Κάτι που όπως φαίνεται δεν υπάρχει.
Διάβαζα πριν λίγες μέρες το σκηνικό που εκτυλίχθηκε στην Ύδρα και επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Λίγο πολύ όλοι είδατε τι συνέβη. Μου θύμισε, την καμπάνια του Υπουργείου Οικονομικών, αν θυμάμαι καλά το 1992. Το σλόγκαν έχει μείνει στην ιστορία και έλεγε: «Αγαπάς την Ελλάδα, απόδειξη». Κάτι που όπως φαίνεται δεν συμβαίνει! Την ώρα, λοιπόν, που γίνεται ολόκληρος αγώνας για να σταματήσει επιτέλους η φοροδιαφυγή, μία απίστευτη ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα από τα ιστορικά νησιά μας, κάνοντας φυσικά το γύρο του κόσμου. Και μετά μας φταίνε οι ξένοι για τα όσα αρνητικά γράφουν.
Πείτε μου τώρα. Υπάρχει περίπτωση αυτή η χώρα με αυτήν την τρισάθλια νοοτροπία που μας έφτασε στο σημερινό χάλι, να πάει μπροστά; Αυτή η νοοτροπία λοιπόν μας κάνει καθημερινά εξώφυλλο στον διεθνή τύπο. Έχουμε γίνει το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Κανείς δεν παίρνει το δικαίωμα να σε βρίσει αν δεν του το δώσεις εσύ πρώτα. Και εμείς σαν λαός το έχουμε δώσει παρά πολλές φορές στο παρελθόν. Επίσης βαρέθηκα να ακούω, την ατάκα: ‘‘Γιατί οι ξένοι είναι καλύτεροι»; Ναι λοιπόν, από ό,τι φαίνεται είναι. Μπορεί να μην έχουν το δικό μας ταμπεραμέντο και την δική μας Ιστορία- που αμφιβάλλω πολύ αν την ξέρουν οι περισσότεροι Νεοέλληνες-είναι, όμως, πιο συμμαζεμένοι σε όλα τους. Έχουν μία τάξη στη ζωή τους. Ξυπνούν το πρωί και πηγαίνουν στη δουλειά τους. Είναι παραγωγικοί. Εδώ, ξυπνούν και πριν πάνε στο γραφείο τους, σκέφτονται τι δικαιολογία να πουν στο αφεντικό τους για να αποφύγουν την εργασία. Φυσικά , δεν τους βάζω όλους σε ένα σακί, αλλά δυστυχώς είναι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το μυαλό τους είναι στην κομπίνα, τι θα κάνουν για να βγάλουν μαύρο χρήμα και πώς θα βολέψουν τους δικούς τους.
Η χώρα χρεοκοπεί. Αντί αυτό να μας φέρει πιο κοντά και να ενωθούμε, μας χωρίζει σε χίλια κομμάτια.
Ζούμε σε μία χώρα που δεν θέλει να διαφυλάξει την κληρονομιά, τον πολιτισμό της, τον φυσικό της πλούτο, την ένδοξη Ιστορία της.
Ζούμε σε μία χώρα που η κομπίνα επικρατεί και δεν τιμωρείται.
Το απίστευτο σκηνικό στην Ύδρα ήταν ένα από τα δεκάδες που γίνονται καθημερινά, και δεν έχουν τελειωμό, όπως φαίνεται.
Ελλάς το μεγαλείο σου…που τελειωμό δεν έχει!
_______________
Πηγή: Μαρκέλλα Σαράιχα , aixmi.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Αποκάλυψη ΣΔΟΕ: 6 στους 10 φοροδιαφεύγουν
Πότε πετυχαίνει τους στόχους της μια ομάδα ανθρώπων;
Συλλογικότητα-Συνεργασία, μια προσέγγιση στην ελληνική παθογένεια.
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…