Σήμερα θα σας διηγηθώ ένα παραμύθι. Το έχει γράψει ένας μεγάλος παραμυθάς του καιρού μας, ο Ισαάκ Ασίμωφ .
Υπάρχει ένας πλανήτης, κάπου στο Γαλαξία, όπου κατοικούν έλλογα όντα, άνθρωποι -δεν έχει σημασία η μορφή τους- οι οποίοι έχουν φτάσει σε ένα αρκετά υψηλό επιπεδο πολιτισμού. Ωστόσο, κάθε 2000 χρόνια συμβαίνει κάτι μυστηριώδες, αναπάντεχο και τρομαχτικό και οι άνθρωποι παθαίνουν μαζική παραφροσύνη, κατακαίνε τα πάντα και καταστρέφουν τον πολιτισμό τους. Όσοι επιζήσουν, ξαναρχιζουν περίπου από το μηδέν. Τι είναι αυτό το τρομαχτικό γεγονός; Καθώς προχωρεί η αφήγηση αντιλαμβανόμαστε ότι ο πλανήτης αυτός φωτίζεται από τέσσερεις ήλιους διαδοχικά, δεν νυχτώνει ποτέ και οι κάτοικοι, παρά την πρόοδό τους, δεν έχουν εφεύρει το τεχνητό φως, γιατί απλούστατα δεν το χρειάζονται. Αν και ορθολογιστές, δεν έχουν βρει μια πειστική θεωρία για το τι συμβαίνει καθε 2000 χρόνια. Μόνο κάποιοι λίγοι θρησκευόμενοι πιστεύουν το μύθο, ότι ο πλανήτης μπαίνει σε ένα τούνελ, όπου επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, και τότε βγαίνουν κάτι τρομαχτικά όντα, που λέγονται άστρα και κλέβουν το μυαλό των ανθρώπων.
Μια μικρή ομάδα ανοιχτόμυαλων επιστημόνων προσπαθεί να βρει την αλήθεια για να αποτρέψει την καταστροφή. ‘Εχει ν΄αντιμετωπίσει από τη μια τη γραφειοκρατία και τον εφησυχασμό των Αρχών και από την άλλη το φανατισμό της θρησκευτικής σέχτας που έχει θεοποιήσει τα τρομαχτικά μυστηριώδη Άστρα. Παρ΄όλα αυτά η ομάδα, μελετώντας προσεχτικά πλήθος στοιχεία, σπαράγματα υπολλείμματα αρχείων ακόμα και τους μύθους, ανακαλύπτει το Νόμο της Παγκόσμια Βαρύτητας και βγάζει το συμπέρασμα ότι αυτό που συμβαίνει κάθε 2000 χρόνια είναι η παρεμβολή ενός άλλου ουράνιου σώματος, αόρατου λόγω της συνεχούς ημέρας, που κρύβει τον μόνο ορατό ήλιο για μερικές ώρες, δηλαδή μια ολική έκλειψη ηλίου. Οπότε πέφτει η Νύχτα, και οι κάτοικοι που δεν έχουν ξανά εμπειρία αυτής της κατάστασης, ούτε διαθέτουν τη συλλογική μνήμη και τα τεχνολογικά εργαλεία για να την αντιμετωπίσουν, βιώνουν μια τραυματική εμπειρία που τους τρελλαίνει και στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να βρούν φως βάζουν φωτιά σε ό,τι βρουν μπροστά τους και καταστρέφουν τον πολιτισμό τους.
Το παραμύθι αυτό μου φέρνει στο μυαλό τον μικρό πλανήτη Ελλάδα. Οι κάτοικοί του βιώνουν μια κατάσταση που δεν την έχουν ξαναζήσει. Μπορεί να υπάρχουν στη συλλογική μνήμη καταστροφές και πόλεμοι, αλλά τα τελευταία χρόνια δεν έχει υπάρξει άλλη τέτοια κατάσταση, τόσο πρωτοφανής, όπου η οικονομική δυσπραγία – και για πολλούς καταστροφή- η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής είναι τόσο πρωτόγνωρες και απότομες. Είναι σαν τριπλή ολική έκλειψη πάρα πολλών πραγμάτων που θεωρούνταν σίγουρα και αυτονόητα.
Το παραμύθι του Ασίμωφ δεν έχει καλό τέλος. Παρά τις προσπάθειες μιας χούφτας φωτισμένων ανθρώπων το αναπόφευκτο επέρχεται. Οι επιστήμονες πολιορκημένοι στο αστεροσκοπείο παρατηρούν το πέσιμο της νύχτας και την εμφάνιση εκατομμυρίων υπέρλαμπρων άστρων-γιατί ο πλανήτης δεν βρίσκεται στην άκρη του Γαλαξία όπως ο δικός μας, αλλά στο κέντρο του- λίγα φευγαλέα λεπτά πριν ανάψουν οι πρώτες πυρκαγιές.
Παρά τις ανησυχητικές ενδείξεις, ελπίζω ότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δεν θα μοιάσουμε με τους δυστυχείς κατοίκους του μακρυνού πλανήτη, δε θα χάσουμε τα μυαλά μας μπροστά στα πρωτοφανή που μας συμβαίνουν, δεν θα βάλουμε φωτιά να κάψουμε τις πολιτικές και κοινωνικές μας κατακτήσεις, δεν θα επαναπαυτούμε στις δυνάμεις της αδράνειας, ούτε θα δελεαστούμε από τις φανατικές σέχτες, αλλά όσο μπορούμε, με ψυχραιμία και αυτογνωσία, θα προσπαθήσουμε να φέρουμε σε πέρας τις δύσκολες αλλά απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στον μικρό μας πλανήτη, που είναι και κομμάτι του αστερισμού Ευρώπη.
της Μελίττα Γκουρτσογιάννη , αρχιτέκτων
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Πώς ψηφίζουν τελικά οι Έλληνες;
