Τι είναι ο έρωτας; Το συμπόσιο σε μια υπέροχη ηχογράφηση του 1961

SymposiumOfPlatoAnselm


Ακούστε το “Συμπόσιο”, σε μια υπέροχη νοσταλγική ηχογράφηση του 1961, με σπουδαίους ηθοποιούς σαν τον Λυκούργο Καλλέργη και τον Νίκο Κουρκουλο, αλλά και με την επιμέλεια του μεγάλου Νίκου Γκάτσου. Θα σας αφήσει άφωνους

Ο νεαρός ποιητής Αγάθωνας κέρδισε το βραβείο στα Λήναια το έτος 416 π.Χ., επί άρχοντος Ευφήμου. Την επόμενη μέρα όμως κάλεσε σε συμπόσιο όλους τους εξέχοντες άνδρες της αριστοκρατικής τάξης της Αθήνας, επειδή την προηγούμενη μέρα δεν είχαν μπορέσει να παρευρεθούν στην γιορτή.

Στο συμπόσιο πήραν μέρος ο Αριστόδημος, ο Φαίδρος, ο Αγάθωνας, ο γιατρός Ερυξίμαχος, ο Παυσανίας, ο Αριστοφάνης, ο Αλκιβιάδης και αργότερα ο Σωκράτης, ο οποίος αρχικά δίσταζε να παρευρεθεί και περίμενε έξω από την πόρτα ακούγοντας τα λεγόμενα. Η πρώτη μας επαφή με τον Σωκράτη γίνεται στο ενδιάμεσο του κειμένου, τη στιγμή που αυτός εμφανίζεται στο συμπόσιο. Οι παρευρισκόμενοι αποφασίζουν να περάσουν τη βραδιά όχι με άγριο φαγοπότι, αλλά όμορφα και διαλεκτικά, συζητώντας γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα. Το θέμα του συμποσίου είναι λοιπόν η αναζήτηση της υφής του έρωτα: «τι είναι ο έρωτας;»

Το συμπόσιο του Πλάτωνα - Άνσελμ Φόιερμπαχ 1873

Το συμπόσιο του Πλάτωνα – Άνσελμ Φόιερμπαχ 1873

Δομή του έργου
Σχεδόν ολόκληρος ο διάλογος είναι σε μορφή αφήγησης από τον Απολλόδωρο στον Εταίρο, έναν φίλο του στον δρόμο για την Αθήνα. Ο Απολλόδωρος άκουσε τη συζήτηση από τον Αριστόδημο, ο οποίος συμμετείχε στο συμπόσιο, και πιθανότατα ο Πλάτωνας έλαβε γνώση των λεγομένων από τον αδερφό του ή από τον ακατονόμαστο φίλο.

• Η συζήτηση αρχίζει με τον λόγο του Φαίδρου, που υποστηρίζει, ότι ο Έρωτας είναι ένας από τις αρχαιότερες θεότητες. Ενώ ένας πιστός φίλος είναι η μεγαλύτερη ευτυχία, ο έρωτας είναι αυτός που μας κάνει να κάνουμε τις ηρωικότερες πράξεις.

 

• Ο Παυσανίας φέρνει τον έρωτα σε σχέση με την θεά Αφροδίτη, και υποστηρίζει ότι όπως η Αφροδίτη έχει δύο φύσεις, την ανθρώπινη και την θεϊκή, έτσι και ο έρωτας έχει δύο μορφές. Ο σαρκικός έρωτας αποσκοπεί στην απλή ικανοποίηση, ενώ ο ανώτερος έρωτας επιφέρει την παντοτινή ένωση με τον αγαπημένο ή την αγαπημένη.



• Ο γιατρός Ερυξίμαχος από ιατρικής άποψης βλέπει τον έρωτα σαν μια συγκυρία τεσσάρων ερωτικών δυνάμεων που κατοικούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα: η ζέστη, το κρύο, η πίκρα και η γλύκα.


• Ο Αριστοφάνης επιχειρεί να αποδείξει την δύναμη του έρωτα με τον μύθο των σφαιρικών ανθρώπων, που ήταν ερμαφρόδιτοι. Είχαν τόσο μεγάλη δύναμη, που οι θεοί τους έκοψαν στην μέση και από τότε το ένα μισό αναζητάει το άλλο. (διαβάστε το λόγο του Αριστοφάνη, μαζί με μια υπέροχη εικονογράφηση ΕΔΩ)


• Ο Αγάθων με μεγάλη ρητορική ικανότητα και με την βοήθεια λογικών αποδείξεων λέει πως ο έρωτας είναι ένας θεός που είναι αιώνια νεαρός, τρυφερός, πανέμορφος, δίκαιος, σώφρων, τολμηρός και σοφός. Προς τιμή του τραγουδάει και έναν ύμνο.


• Εκείνη την στιγμή παρουσιάζεται ο Σωκράτης, ο οποίος λέει ότι δεν ξέρει να πει τίποτα. Η ιέρεια Διοτίμα όμως του ανέθεσε να μεταφέρει ότι ο έρωτας είναι ένας δαίμονας, που μεσολαβεί μεταξύ των θνητών και των αθανάτων.


• Ξαφνικά εμφανίζεται ο Αλκιβιάδης, πολύ μεθυσμένος και με την μορφή ενός Διόνυσου. Όλοι οι παρευρισκόμενοι θέλουν να τους κάνει παρέα, αλλά ο Αλκιβιάδης στρέφεται μόνο στον Σωκράτη και τον επαινεί.


Η συζήτηση συνεχίζεται όλη τη νύχτα, και με άφθονο φαγητό και κρασί. Μόνον ο Σωκράτης παραμένει νηφάλιος, αν και πίνει περισσότερο από τους άλλους. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει πρωί-πρωί για να κάνει τις καθημερινές του απασχολίες, μαζί με τον μαθητή του, τον Αριστόδημο.

Κείμενο του Συμποσίου σε πάπυρο

Κείμενο του Συμποσίου σε πάπυρο

Για το ραδιόφωνο: ηχογράφηση το 1961
Μετάφραση διασκευή του Θρασύβουλου Σταύρου
Μουσική Μιχάλη Αδάμη
Φλάουτο ντόλτσε Δέσποινα Μαζαράκη
Ραδιοφωνική επιμέλεια Νίκου Γκάτσου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λυκούργος Καλλέργης, Θάνος Κωτσόπουλος, Νίκος Χατζίσκος, Βασίλης Παπανίκας, Γρηγόρης Βαφειάς, Βύρων Πάλλης, Αγνή Καραβά, Ιορδάνης Μαρίνος, Νίκος Παπαναστασίου, Νίκος Κουρκουλος.

Πηγήhradio-theatre , πληροφορίες/εικόνες: διαδίκτυο, επεξεργασία: Antikleidi

Και μία ταινία Ιταλογαλλικής παραγωγής 1989 βασισμένη στο συμπόσιο του Πλάτωνος με την Ειρήνη Παπά και τον Philippe Léotard.

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ανέκδοτα και Διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων.  

Τα 100 σημαντικότερα βιβλία της ζωής μας 

Μην πανικοβάλλεσαι, διάβασε φιλοσοφία 

Οι πολιτικοί θεσμοί της Αθήνας τον 5ο και τον 4ο αιώνα 

Μια ημέρα από τη ζωή ενός αρχαίου Αθηναίου και μιας Αθηναίας.

 

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

3 CommentsΣχολιάστε

  • Ο πιο γλαφυρός και χαριτωμένος λόγος – ύμνος στον έρωτα μάλλον είναι αυτός του Αριστοφάνη, αλλά συγχρόνως είναι και αυτός, που διαλύει τις αμφιβολίες περί του πόσο σοβαρές συζητήσεις λάμβαναν χώρα στα συμπόσια και επιβεβαιώνει, ότι οι συνέπειες της κρασοκατάνυξης ήταν ανέκαθεν ίδιες.

    Ξεκινά ο Αριστοφάνης το λόγο του ισχυριζόμενος ότι αρχικά τα φύλλα των ανθρώπων ήταν τρία: αρσενικό, θηλυκό και ανδρόγυνο. Το ανδρόγυνο έχοντας τα χαρακτηριστικά και των δύο ήταν το ισχυρότερο και γι΄ αυτό και αλαζονικό, ώστε προκάλεσε την οργή του Δία, που με τη βοήθεια του Απόλλωνα το διχοτόμησε. Μετά τη διχοτόμηση το κάθε μισό αναζητά το ελλείπον τμήμα του και αν είναι μισό αρσενικό αναζητά το μισό θηλυκό και αντιστρόφως, ώστε από αυτό το τρίτο (διχοτομημένο) φύλλο είναι οι ρέποντες προς τη μοιχεία. Αντίθετα οι άνθρωποι που ανήκαν στα άλλα δύο φύλλα (εξ αρχής αρσενικό ή εξ αρχής θηλυκό) δεν έχουν ροπή προς το αντίθετο αλλά προς το ίδιο.

    Ο οίνος στο συμπόσιο όμως εξακολουθεί να ρέει, ο Αριστοφάνης ξεχνάει πώς το ξεκίνησε και κάποια στιγμή γενικεύει τη διχοτόμηση και στο μύθο του γίνεται “μύλος”.

    Ξαφνικά σαν να συνειδητοποιεί ότι τα μπέρδεψε και υπολογίζοντας στη “σούρα” και των υπολοίπων συνδαιτυμόνων επιχειρεί να “τα μπαλώσει” ανασκευάζοντας (“πρωτύτερα -το επαναλαμβάνω- ήμασταν ένα”). Και δεν έκανε λάθος! Όλοι την πάτησαν. Κάνεις δεν τον επανέφερε “στην τάξη”.

    Απίθανος! 🙂
    (Σημ.: Έτσι είναι και στο αρχαίο κείμενο, δεν είναι λάθος η μετάφραση).