Ο τράγος κι ο καθρέφτης

Κάποιαν ημέρα στάθηκεν ο τράγος και κοιτάζει μέσα στον καθρέφτη.
Κ’ είδε τον άλλο τράγο να κοιτάζει μέσ’ απ’ τον καθρέφτη.

Κούνησε ο ένας τράγος το κεφάλι.
Και
Κούνησε ο άλλος τράγος το κεφάλι.
Νόμισε ο ένας τράγος πως ο άλλος τράγος προκαλεί τον και σηκώθηκε
στα πίσω του ποδάρια κι έβρισε τη μάνα του άλλου τράγου μέσα στον
καθρέφτη.
Ίδια στιγμή σηκώθηκε ο τράγος μέσ’ απ’ τον καθρέφτη κι έβρισε κι αυτός
τη μάνα του άλλου τράγου έξω απ’ τον καθρέφτη.
Τότε τινάχτηκε ο τράγος και κουτούλησε τον άλλο τράγο δυνατά.
Και σπάζει το ’να του το κέρατο κι ανοίγει το κεφάλι του απ’ την τέτοια
κουτουλιά.
Στέκει ο τράγος και κοιτάζει εκεί μέσα στο τίποτε.
Και πράγματι εκεί δεν είναι τίποτε.
«Δεν είναι τόσο άσχημα» μουρμούρισε.
«Έφυγε άλλωστε ο τράγος ο δειλός
Μπρος στον ηρωικό τον τράγο εμένα.
Δεν είναι άσχημα.
Έστω κι αν έχασα το ένα μου το κέρατο
Έστω κι αν έχω σπάσει το κεφάλι μου».
Ω σεις οι τράγοι κάθε εποχής
Έτσι συμβαίνει μ’ όποιον μοιάζει νικητής.