Κυριακή πρωί

couple


-Είσαι έτοιμη;

-Όχι ακόμα, χρειάζομαι λίγο χρόνο. Θέλω να λάμπω, να με κοιτάνε όλοι, να είμαι όμορφη.

-Όμορφη είσαι έτσι κι αλλιώς.

-Εγώ θέλω να είμαι πανέμορφη. Εκτυφλωτική, εκθαμβωτική.

-Βιάσου όμως, θα αργήσουμε. Δε θα μας περιμένουν κιόλας.

-Δεν έχει σημασία. Ας φτάσουμε τελευταίοι. Θα κάνω εντύπωση, θα τραβήξω τα μάτια όλων πανω μου.

-Τι να κάνω, παντρεύτηκα μια κοκετα.

-Παντρεύτηκες μία γυναίκα που θα ήθελαν όλοι.

-Κι αυτή ήθελε εμένα. Τι τιμή!

-Μην ειρωνεύεσαι, ο έρωτας τυφλός λένε είναι.

-Με σένα μια χαρά έβλεπε πάντως.

-Με μένα όλοι το φως τους βρίσκουν.

-Νόμιζα είσαι εκτυφλωτική.

-Πολλά λες. Λοιπόν, πως με βρίσκεις;

-Λίγο υπερβολική νομίζω. Το κόκκινο στα χείλη δεν είναι πολύ έντονο; Και η φούστα λίγο κοντή για την περίσταση.

-Άρα είμαι όπως πρέπει. Θα είναι κι η γραμματέας σου εκεί, έτσι δεν είναι;

-Έτσι νομίζω, δεν είμαι και σίγουρος.

Couple-Riding-Black-and-Violet-Wassily-Kandinsky-1906-Θα είναι, όπου γάμος και χαρά πάντα πρώτη αυτή. Θέλω να δω τη φάτσα της όταν φτάσουμε και κατέβω από το αυτοκίνητο. Όταν όλοι γυρίσουν το βλέμμα τους πάνω μου.

-Νομίζω παραλογίζεσαι. Δε σου έχει κάνει κάτι. Και ποια χαρά; Μη σου ξεφύγει κάτι τέτοιο εκεί. Θα με απολύσουν.

-Καλά καλά. Ξέρω εγώ, έχω τρόπους. Φτιάξε λίγο τον γιακά σου. Τίναξε και το σακάκι, έχει σκόνη, δε βλέπεις;Τι θα πω εγώ σε νοιάζει μόνο.

-Έλα πάμε στο αυτοκίνητο, πρέπει να φύγουμε.

-Τώρα τώρα. Μ έφαγες. Άντε πάμε, ξεκίνα.

-Αυτό το ελάττωμα να κοιτάζεσαι στο καθρεφτάκι σου όσο οδηγάω δεν θα το κόψεις ποτέ ε;

-Σε ενοχλώ;

-Θα προτιμούσα να λέγαμε καμιά κουβέντα καλύτερα.

-Πες εσύ. Είμαι όλη αυτιά.

-Που ναι όλο σκουλαρίκια.

-Είσαι πολύ φλύαρος.

-Καμιά φορα χρειάζεται.

-Μετά μιλάς για δικά μου ελαττώματα.

-Κανείς δεν είναι τέλειος.

-Να μιλάς για τον εαυτό σου. Εγώ τέλεια είμαι.

-Έχω την τέλεια γυναίκα λοιπόν. Πρέπει να είμαι ο μοναδικός στον κόσμο άντρας.

-Να αισθάνεσαι μοναδικός. Σε διάλεξα.

-Έβαλα κι εγώ το χεράκι μου.

-Πήγαινε όμως πιο σιγά, δε μπορώ να φτιαχτώ.

-Τέλειωνε όμως, φτάνουμε. Κάπου εδώ νομίζω είναι. Αριστερά ή δεξιά; Έχεις καμιά ιδέα;

-Που να ξέρω; Δικός σου προιστάμενος ήταν. Α, εκεί βλέπω κόσμο.

-Ναι τους είδα, καλά έστριψα.

-Δε μου είπες, πόσο ήταν;

-53. Νεότατος.

-Τι να πούμε κι εμείς!

-Σταμάτα, να η γυναίκα του. Παρκάρω και πάμε να συλλυπηθούμε. Τι έπαθες, γιατί τέτοια μούτρα ξαφνικά;

-Η γραμματέας σου. Δεν είναι πουθενά.

Ύπερος

Μπορείτε να διαβάστε όλα τα κείμενα του Ύπερου ΕΔΩ

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -