Πάντα απ’ όλα πιο πολύ.
Μ’ άρεσε να μαθαίνω
Την γλώσσα που μιλούν εκεί
Ταξίδι όπου πηγαίνω
***
Γιατί είναι πάντα όμορφο
Να ξέρεις τι να πεις.
Να μάθεις για τον τόπο τους
Να συνεννοηθείς
***
Να μάθεις τις συνήθειες
Μα και τα έθιμα τους
Να πιείς αυτά που πίνουνε
Να φας τα φαγητά τους.
***
Λοιπόν όσο μεγάλωνα
Άρχισα να μαθαίνω
Πώς είναι ίδιοι οι άνθρωποι
Στις χώρες που πηγαίνω
***
Κι εκεί γλεντάνε και γελούν
Και κλαίνε και λυπούνται
Χορεύουν παίζουν μουσική
Δουλεύουν και βαριούνται
Κόκκινοι, μαύροι, κίτρινοι.
Το χρώμα κι αν διαφέρει
Κι αν είναι άλλη η γλώσσα τους
Μάθε από πρώτο χέρι
***
Κόκκινο είνε το αίμα τους.
Δυο χέρια δυο ποδάρια
Ένα κεφάλι στην κορυφή
Γριές ή παλικάρια.
***
Στο μόνο που διαφέρουνε
Είναι ο χαρακτήρας
Σαν άνθρωποι είναι όμοιοι
Το λέω αυτό εκ πείρας
***
Άρης Χαραλαμπίδης – facebook