Από νωρίς ελάτρεψα
Τον Νίκο Καββαδία
Γιατί είχα όνειρο μικρός.
Σε πλοίο να μπαρκάρω.
*
Η μάνα μου σαν τ’ άκουσε
Κλαίγοντας μου μιλούσε.
Πώς πρέπει τούτο τ’ όνειρο
Αμέσως να φουντάρω
*
Σαν άκουγα τους φίλους μου
Που ήταν ναυτικοί
να λεν για μακρινές στεριές
και για λιμάνια ξένα
*
Ξανά ξυπνούσε τ’ όνειρο
Που είχα από παιδί.
Και ένας κόμπος στον λαιμό.
Με έπνιγε εμένα
*
Πολλά ταξίδια έκανα.
Μέσα απ’ την φαντασία.
Γιατί είχα πάντα σύντροφο
Τον Νίκο Καββαδία
*
Γυρίσαμε σε θάλασσες
Και τόπους μακρινούς
Και γνώρισα του ουρανού
Πολλούς αστερισμούς
*
Πέρα στις νότιες θάλασσες
Και σε λιμάνια ξωτικά
Μέσα απ’ την φαντασία μου
Μαζί σου ταξιδεύω.
*
Κι αυτό το αστέρι του νοτιά
Μια νύκτα λαμπερή
Καπνίζοντας στην κουπαστή
Με πιάνω να αγναντεύω
*
Πέρα στην νότιο Αμερική
Σ’ ένα γνωστό λιμάνι
Μπήκα σ’ αυτά τα μαγαζιά
Και βρήκα μια μιγάδα
*
Και πέρναγα τις μέρες μου
Σε χώρα τροπική
Μα το μυαλό μου βρίσκονταν
Συνέχεια στην Ελλάδα
ΤΕΛΟΣ.
***
Άρης Χαραλαμπίδης – facebook