Γράμμα σ΄ έναν φίλο

                                                           


 Μες  την ζωή τη δύσκολη

Και  σύντομη  συνάμα

Έκατσα  και  σου  έγραψα

Φίλε  μου  αυτό  το  γράμμα

*

Δεν  είμαι  εγώ  ο  έξυπνος

Περισσότερο  από  σένα

Μ’  αυτά  τα  λόγια  τα σοφά

Είναι  δοκιμασμένα

*

Τα  είπε  ο  Επίκουρος

Και  τα  ’χε κάνει  πράξη

Και   στην  φιλοσοφία  μας

Τα  έχει  πια  εντάξει

*

Στάσου  και  σκέψου  μια  στιγμή

Κοιτάζοντας  τη  φύση

Έτσι  όπως ο Επίκουρος

Την  είχε αναλύσει

*

Θα  σου  λυθούνε  μονομιάς

Χιλιάδες  απορίες

Και  θα  σου  κατανικηθούν

Αμέτρητες  φοβίες

Βγες μία νύχτα ξαστεριάς

Και κοίταξε τα αστέρια

Και νιώσε πόσο είσαι μικρός

Απλώνοντας τα χέρια

*

Χιλιάδες κόσμοι σαν και μας.

Μετέωρα κομήτες

Και άστρα σαν τον ήλιο μας.

Και σαν τη γη πλανήτες

*

Βλέποντας τούτο τον χαμό

Τι ειν’ θάνατος, τι ζήση

Απλώς μία εναλλαγή

Της σκόνης μες τη φύση

*

Ένα μονάχα θα σου πω.

Κι’ εκείνο να σου μείνει

Τίποτα από το τίποτα

Δεν πρόκειται να γίνει

*

Η ύλη είναι παντοτινή

Δεν χάνεται δεν παύει

Διαλύεται συντίθεται

Κι’ όλο μορφές αλλάζει.

Θεομηνίες  και  σεισμοί

Λιμοί,  κατολισθήσεις

Δεν  είναι  τιποτ’  απ’  αυτά

Εκδίκηση  της  φύσης

*

Ο  φόβος  ειν’  κι  άγνοια

Για  τα  τρελά  της  φύσης

Μα  οι  απορίες  χάνονται

Άμα  την  μελετήσεις

*

Δεν  εκδικείται  η  φύση  μας

Τον  δρόμο  της  τραβάει

Και  με  τις  παρεκκλίσεις  της

Διορθώνει  και  χαλάει

*

Θρησκοληψίες,  θαύματα

Παράδεισοι,  κολάσεις

Είναι  πολλά  τα  εμπόδια

Που  πρέπει  να  περάσεις

*

Θεός,  ανάσταση  νεκρών

Και  του  θανάτου  οι  φόβοι

Δεν  είναι  άλλο  τίποτα

Παρά  ανθρώπων  λόγοι

Κάποιοι  ειν ’  από  συμφέροντα

Για  να  κρατούν  τα  πλήθη

Σε  πλήρη  αποχαύνωση

Χωρίς  καμία  κρίση

*

Οι  έγνοιες,  τα  προβλήματα

Σε  έχουν  γονατίσει

Μα  διάβασε  Επίκουρο

Και  θα  σου  δώσει  λύση

*

Τα  μάτια  σου  θα  ανοίξουνε

Οι  φόβοι  θα  χαθούνε

Κι’  αυτά που  χθες  σε τρόμαζαν

Θα  εξαφανιστούνε

*

Μ’  Επίκουρο  για  δάσκαλο

Και  τον  σοφό  κανόνα

Που  ’ναι  κριτήριο  αλάνθαστο

Και  μένει  στον  αιώνα

*

Τα  πάντα  τώρα  κρίνουμε

Μ’ αισθήσεις  και  προλήψεις

Με  πάθη  αλλά  και  του νου

Διορατικές  συλλήψεις

Φιλία,  γνώση,  αρετή

Αν  θες  σωστά  να  ζήσεις

Πρέπει  μ’ όλο  το  είναι  σου

Να  τις  υπηρετήσεις

*

Φιλία  μέγιστο  αγαθό

Σ’ αυτόν  που  την  κατέχει

Κι  ευλογημένος  ειν’  αυτός

Που  σε  αυτήν  μετέχει

*

Οι  φίλοι  είναι  από  παντού

Κάθε  φυλής  και  τάξης

Άνδρες,  γυναίκες  και  παιδιά

Με  όλους  να  ταιριάξεις

*

Γιατί  ο  στόχος  ειν’  κοινός

Χαρά  και  ευδαιμονία

Και  δεν  αλλάζει  τίποτα

Αυτή  μας  την  πορεία

*

Έχουμε  φίλους  ακριβούς

Που  ’ναι   πάντα  κοντά  μας

Λυπούνται  με  την  θλίψη  μας

Γελούν  με  την  χαρά  μας

*

Να τους τιμάς τους φίλους σου

Κι’ αυτοί θα σε τιμούνε

Είτε όχι είτε ναι τους λες

Πολύ το εκτιμούνε

*

Οι φίλοι δεν σε κρίνουνε

Δέχονται αυτό που είσαι

Και συ έτσι τους δέχεσαι

Αυτό μην το αρνείσαι.

*

Με  φίλους  να  μοιράζεσαι

Τροφή,  αγάπη,  γνώση

Κι’  έτσι  η  ίδια  η  ζωή

Θα  στο  ανταποδώσει

*

Δεν  θέλω  στην  φιλία  μας

Τίποτα  να  χαρίσεις

Μα  θέλω  την  υπόσχεση

Πως  θα  με  βοηθήσεις

*

Και  ’γω  εκεί  θε  να  σταθώ

Σε  κάθε  δυσκολία

Γιατί  έχω  την  φιλία  μας

Πάνω  από  μεγαλεία

Γι’ αυτό πολύ να την τιμάς

Μια αληθινή φιλία

Γιατί είναι πάντα στήριγμα

Μα και ελευθερία

*

Φιλία,  γνώση,  αρετή

Τρίπτυχο  ευτυχίας

Και  είναι  οδηγός  σωστός

Ζωής  και  ευδαιμονίας

*

Η  γνώση  όπλο  δυνατό

Αν  φτάσει  και  στα  πλήθη

Τότε  εξουσίες  φοβερές

Θα  πέσουνε  στη  λήθη

*

Κόμματα,  τηλεόραση

Και  κράτος  της  θρησκείας

Σου  κάνουν  τον  εγκέφαλο

Σαν  σάκο  πυγμαχίας

*

Μην  σκέφτεσαι  και  μην  ρωτάς

Μην  ψάχνεις  και  μην  κρίνεις

Και  κάθε  τι  αμάσητο

Πρέπει  να  καταπίνεις

*

Στη  θάλασσα  της  άγνοιας

Η  γνώση  είναι  φάρος

Μας  σώζει  από  προβλήματα

Λάθη  και  δίνει  θάρρος

*

Να  σηκωθούμε όρθιοι

Το  μέλλον  ν’ ατενίσουμε

Και  την  ζωή  ατάραχοι

Και  ξέγνοιαστοι  να  ζήσουμε

*

Με  βασικό  σου  βοηθό

Τον  λόγο  του  δάσκαλου

Θα  ξεπερνάς  τα  εμπόδια

Δικά  σου  μα  και  άλλου

*

Να  κάθεσαι  να  μελετάς

Με  λογική  και   κρίση

Και   τον κανόνα βοηθό

Θα  βρίσκεις  πάντα  λύση

*

Φιλία,  γνώση,  αρετή

Αν  μια  ζωή  την   ζήσεις

Μέσα  σ’ αυτά  τα  πλαίσια

Θε  να  ευδαιμονίσεις

*

Στο  μέγιστο  των  αγαθών

Στην  αρετή  να  φτάσεις

Παγίδες   και  εμπόδια

Πολλά  θε  να  περάσεις

*

Οι  άνθρωποι  είναι  διάφοροι

Καλοί  μα  και  κακοί

Και  δεν  μας  φταίει  η  φύση

Ούτε  μας  αδικεί

*

Με  τα  κοινά  αν  μπλέξεις

Καλά  να  το  σκεφτείς

 Γιατί  εκεί  πας  να  δώσεις

Όχι  να  πορευτείς

*

Γιατί  αν  πας  για  φήμη

Και  πλούτο  στην  πορεία

Τότε θα  ζεις  στο  άγχος

 Και  στην  αμφιβολία

*

Θα  είσαι  ταραγμένος

Και  πάντα  σκεφτικός

Δεν  θα  ’χεις  ηρεμία

Θ’  αναρωτιέσαι  πως ;

*

Τότε  θα  έχεις  χάσει

Φιλία,  γνώση,  αρετή

Κι’  αφού  η  ζωή  ‘ναι  πρόσκαιρη

Τότε  όλα  αυτά  γιατί ;

*

Σαν  θες  ζωή  να  ζήσεις

Χωρίς  αναταράξεις

Πρέπει  όλο  σου  το  είναι

Στη  φύση  να  εντάξεις

*

Γιατί  αν  πας  τη  φύση

στα  μέτρα  σου  να  φέρεις

τότε  να  το  γνωρίζεις

πως  πάντα  θα  υποφέρεις

*

Στη  φύση  δεν  υπάρχει

Καλό  μα  και  κακό

Αυτά  είναι  των  ανθρώπων

Πρέπει  να  σου  το  πω

*

Να  μην  φοβάσαι   τον  θεό

Δεν  ασχολείται  διόλου

Ούτε  με  σε  προσωπικά

Ούτε  με  του  συνόλου

Είναι  μακράν  του  κόσμου  μας

Καθόλου  δεν  τον  νοιάζει

Τι  κι’  αν  ανάβεις  το  κερί

Τι  κι’  αν  δώρα  του  τάζεις

*

Το είπε κι’ Επίκουρος

Το στήριξε με σθένος

Πως δεν χρειάζεται θεός

Για να ‘σαι ευτυχισμένος

*

Μόνο τους λίγους φίλους σου.

Μαζί με τα αναγκαία

Κι’ ανακαλύπτεις η ζωή

Πως ειν’ πολύ ωραία

*

Ποτέ  να  μην  ταράζεσαι

Μην  διώχνεις  τη  χαρά  σου

Να  είσαι  πάντα  ανεκτικός

Σε  κάθε  σύμφορα  σου

*

Στέγη,  τροφή  και  ένδυση

Ανάγκες  φυσικές

Τις  αποκτάμε  εύκολα

Χωρίς  περιπλοκές

*

Τα  λάθη  πάντα  ξεκινούν

Άμα  επιθυμήσεις

Πράγματα  που  ’ναι  αφύσικα

Μες  τη  ροη  της  ζήσης

*

Μην επιτρέπεις της ζωής

Πρόσκαιρες ηδονές

Μεσ’ την αταραξία σου

Να γίνουν εμμονές

*

Τότε  οι φόβοι    αρχίζουνε.

Τα  άγχη  και  οι  μανίες

Και  ξεπηδούνε  διαρκώς

Νέες  επιθυμίες

*

Μα  αν  τον  δρόμο  έχασες

Και  θέλεις  να  γυρίσεις

Πιάσε  πάλι  Επίκουρο

 Ευθύς  να  μελετήσεις

*

Τότε  θα  γίνεις  ήρεμος

Μα  σταθερός  συνάμα

Και  η  ζωή  σου  άμεσα

Θα  πάψει  να  ’ναι  δράμα

*

Αν  θες  καλά  να  ζήσεις

Αυτές  τις  εποχές

Πρέπει  να  τις  τηρήσεις

Αυτές  τις  διδαχές

*

Τα  χρόνια  σαν  περάσουν

Στα  γηρατειά  σαν  φτάσεις

Τότε  απ’  τις  αναμνήσεις

Μέσα  θε  να  περάσεις

*

Θ’ αναπολείς  με  φίλους

Πως  πέρασες  καλά

Και  τώρα  που ’ναι  δύσκολα

Περνάν  πιο  απαλά

*

Ο  θάνατος  καθόλου

Εμέ  δεν  με  τρομάζει

Γιατί  όσο  είμαι  εγώ  εδώ

Αυτός  απουσιάζει

*

Μα  μια  στιγμή  αν  έρθει

Χωρίς  καμία  πίκρα

Πλήρης  θε  να  γυρίσω

Στης  γης  την  άγια  μήτρα………

*-*

Άρης Χαραλαμπίδης

facebook


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -