Ο Δημόκριτος γελάει κι ο Ηράκλειτος κλαίει – Bramante
Και τότε πάλι ο Ερμής έκανε τον ντελάλη
και φώναζ’ ασταμάτητα στη μέση στο παζάρι:
«Ο ένας κλαίει γοερά κι ο άλλος μας γελάει
δυο φιλοσόφους σας πουλώ που ταίρι τους δεν κάνει !
Δημόκριτος ο ξακουστός, Ηράκλειτος ο μέγας
σοφία έχουν τρομερή οπού δεν έχει πέρας!»
«Γελώ», λέει ο Δημόκριτος, «γιατ’ είσαστε για γέλια
συγκολλημένα Άτομα, και όχι τόσο τέλεια
της ύλης παιχιδίσματα της τύχης περιγέλια…»
«Τι ν’ αγοράσω απ αυτόν» έκανε ο πελάτης
«δεν μας μιλάει σοβαρά, είναι σαν υπνοβάτης»
Κι εσύ Ηράκλειτε τρανέ τι έχεις κι όλο κλαίεις;»
«Τέλος του κόσμου βλέπω γω. Εσύ δεν το προβλέπεις;
Τα πάντα θα καταστραφούν, όλα πρέπει ν’ αλλάξουν
έτσι ο κόσμος φτιάχτηκε, όλα θε να ρημάξουν
κι αξία δεν υπάρχει πια, μήτε μικρό, μεγάλο
σοφό κι ανόητο θαρρώ, ομοιάζουν το ΄να τα’ άλλο.
Θεοί είναι οι άνθρωποι που όμως θα πεθάνουν
και οι θεοί απέθαντοι άνθρωποι μου φαντάζουν»
Κι απηλογήθη κι είπε του, πελάτης και λαλεί του:
«Τέτοια να λες βρε άνθρωπε, κι εγώ σε αγοράζω
πήγαινε πέρα στη γωνιά, εκεί είμαι και φωνάζω! »
Τι είν’ ετούτο το κακό, που πάει η κοινωνία
όταν οι δυο φιλόσοφοι έγιναν αβαρία…
ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ “ΒΙΩΝ ΠΡΑΣΙΣ” – (Το πούλημα των βίων)
Διασκευή: Δημήτρης Σκουρτέλης
by antikleidi https://antikleidi.com/