Ανεβαίνοντας την οδό Δημοκρίτου , στο δεξί μας χέρι , λίγο πριν να βγούμε στη οδό Σκουφά , σχεδόν διαγωνίως απέναντι απο το “Φίλιον” , υπήρχε ενα μπαράκι , όπου για να μπεις , κατέβαινες ενάμισι σκαλοπάτι , δηλαδή τόσο όσο χρειαζόταν, για να είναι cosy ! Είχε και ένα άλλο πλεονέκτημα : Στον αριστερό τοίχο μπαίνοντας, κρεμόταν μια …κιθάρα !
Ο ιδιοκτήτης – και μπάρμαν- εκεί , λεγόταν Αρης …
Σαν μαγαζί δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο , ούτε φιγουράτο , ούτε αναφερόταν πουθενά στα …κυριλέ ! Για εμάς,αυτό ήταν το πλεονέκτημά του! Αισθανόμασταν όταν μπαίναμε , ότι εκεί μας αγαπούσαν… Δεν ενδιαφερόντουσαν ούτε ποιοι ήμασταν – αν ήμασταν κάποιοι – ούτε πόσο καταναλώναμε , αλλά πως τους αγαπούσαμε , όσο μας αγαπούσαν …
Αν όμως αναρωτιέστε εσείς ποιοι ήμασταν , θα σας πω : Πρώτα-πρώτα ο γνωστός σας πιά δικηγόρος και μπάσος ( και τούμπαλιν), ο Κώστας Καμπουρόπουλος . Ύστερα ο επίσης γνωστός σας δικηγόρος ο Μιχάλης Καραμανλής , ο επονομαζόμενος – άγνωστο γιατί – “δάσκαλος”! Τρίτο βάζω τον εαυτό μου , για να έχω τον καιρό να σας περιγράψω τον… τέταρτο , που δεν ήταν ένας , αλλά ένα ζευγάρι , στην ζωή και στο επάγγελμα ! Δικηγόροι και οι δύο , είχαν γραφείο μαζί, και μας… λάτρευαν ! Με ένα απλό τηλεφώνημα – σαν εντολή : “στον Αρη !” , άφηναν οτιδήποτε – πολλές φορές και πελάτες , και όταν φτάναμε , ήταν απο ώρα εκεί !
Καθόμασταν πάντα στο μπαρ – στην μία γωνία…Στην άλλη γωνία συνήθως ήταν δύο κυρίες κι ένας κύριος , που όπως μάθαμε – επειδή μερικές φορές … έλειπαν , – ήταν “Γιατροί τού Κόσμου”! Και σε ένα από τα τραπεζάκια, καθόταν , μόνος πάντα, ένας λαϊκός τύπος , που έπινε συνεχώς ουίσκι , σιωπηλός , χωρίς να μιλάει σε κανέναν….ούτε λέξη… !
Αργότερα , μάθαμε ότι ήταν εργολάβος – υδραυλικός , και ότι είχε και πολλές δουλειές !! Πότε άραγε δούλευε ;;
Οι μεζέδες του Αρη, ήταν πάντα οι ίδιοι : Ξηροί καρποί , τσίπς και λεπτοκομένες φέτες απο κάποιο κρέας , βρασμένο με πολύ σκόρδο !!
Να !! σας τα είπα όλα … για το..κάδρο της ιστοριούλας !!
Κάποια στιγμή , αναρωτηθήκαμε αν η κιθάρα αυτή πλάϊ στην πόρτα ,ήταν κουρδισμένη ! ” Ποιός να την κουρδίσει κύριε” ! απάντησε ο Αρης , με θλίψη ! ” Μπορούμε “;;; είπαμε! “Και το ρωτάτε” ;;; η απάντηση του Αρη !
Από τότε , τί Χατζηδάκης , τί Θεοδωράκης , τί Ξαρχάκος , τί Σπανός , κλπ κλπ ακουγόταν εκεί – πολυφωνικά , δεν περιγράφεται … Κι απο μέσα απ’το μπάρ , ενας τρισευτυχισμένος Αρης , σερβίριζε μεζέδες και ποτά , μουρμουρίζοντας πότε στον εαυτό του και πότε στους υπόλοιπους πελάτες : ” Πού τα βρίσκεις αυτά σήμερα , κύριε…” και πάλι : ” Πού τα βρίσκεις αυτά σήμερα , κύριε…” και πάλι…
Οι “Γιατροί” συμμετείχαν στο τραγούδι , και μετα , στο χειροκτότημα… Ο μόνος που δεν συμμετείχε σε τίποτα , ήταν ο εργολάβος : Ακρα του τάφου σιωπή !! Ρωτήσαμε τον Αρη , μήπως ενοχλείτε απο την …φασαρία και τον στείλαμε να ρωτήση ! Απήντησε οτι δεν ενοχλείται Κατόπιν αυτού , ο Αρης συνέχισε…τα δικά του : ” Πού τα βρίσκεις αυτά σήμερα , κύριε ; …”
Σε κάποια στιγμή τον Καμπουρόπουλο τον έπιασε το κλασσικό του και παίζοντας ο ίδιος , με σωστά ακκόρντα , αλλά άθλια στο παίξιμο κιθάρα , τραγούδησε απο τον Φάουστ του Γκουνώ , την άρια του Μεφιστοφελή : ” Vous qui faites l ‘ endormie ” στην οποία , ο Μεφιστοφελής , που δεν είναι και κανένα κορόιδο , αφου της λέει οτι ” προσποιείται οτι κοιμάται ” , καταλήγει οτι αυτός δεν τα τρώει κάτι τέτοια και ξεσπάει σε γέλια ..σατανικά :” Χα…χα…χα…χα…” και μετά αρχίζει ο μπάσος να κατεβαίνει , τόσο πιο χαμηλά , όσο πιό διάσημος είναι : “χα…χα…χα…χαααααα…. “
Χειροκροτήματα όλοι, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ο εργολάβος! Έκπληξη! Λέμε : “δεν θάχει ξανακούσει τίποτα τέτοιο”…. Κι ο Αρης να μονολογεί.. .σταθερά : ” Πού τα βρίσκεις αυτά σήμερα , κύριε… “
Απο την επόμενη φορά , (πάλι Καμπουρόπουλος , Καραμανλής, το… αφιονισμένο ζευγάρι κι εγώ), επειδή οι μεζέδες του Αρη ήταν… τραγικοί, φέρναμε δικούς μας μεζέδες …. κεφτεδάκια τηγανητά , χοιρινά μπριζολάκια του λαιμού στη σχάρα ( απο τον Τέλη της οδού Πραξιτέλους) , φιλέτα γαύρου τηγανητά , κλπ. τα δίναμε στον Αρη , του είπαμε – μιά και καλή – να μας χρεώνει τα ποτά μας , μαζί με τους μεζέδες του μαγαζιού του , και ότι αυτούς τους μεζέδες που φέρναμε , να τους προσφέρει σε όλους τους πελάτες που ήταν εκείνη την ώρα στο μπαράκι …
Μόλις τσιμπήσαμε κάτι…και στυλωθήκαμε , αρχίσαμε το τραγούδι που τόσο περιμέναμε , και εμείς και οι “Γιατροί του Κόσμου” …
Και ξαφνικά , χωρίς καμιά άλλη κουβέντα ,σιωπηλός , σηκώθηκε ο εργολάβος , ήρθε κοντά μας με σεβασμό , και ντροπαλά μας ρώτησε , επι λέξει : Θα μπορούσα να κάνω μιά…παραγγελιά ;;;
Μείναμε…ξεροί ! Αυτός θα ήθελε λαϊκό ! Εμείς λαϊκά δεν ξέραμε – ούτε λέγαμε …Κοιταχτήκαμε όμως κι αποφασίσαμε να …του κάνουμε το χατήρι , όσο κι αν αυτό μας..πρόσβαλλε !
Ποιό τραγούδι θέλετε ; τον ρώτησε ο Καμπουρόπουλος ευγενικά ! Και ο εργολάβος , δειλά- δειλά , είπε το…ανεπανάληπτο:
Θα ήθελα να μου πείτε το…γελαδερό !
Μετα απο αρκετές ερωτήσεις , ο Καμπουρόπουλος κατάλαβε οτι ο εργολάβος ζητούσε να του τραγουδήσει την άρια του Μεφιστοφελή από τον Φάουστ , που κατέληγε στο… σατανικό γέλιο του Μεφιστοφελή , αλλά δεν ήξερε πώς αλλοιώς να την ζητήσει …..Και του την είπε !
Η χαρά του εργολάβου ηταν απεριόριστη , καθώς και οι ευχαριστίες του , για να μην σας πώ , τί μας έστελνε συνεχώς , ώσπου δεν μπορούσαμε πιά να πιούμε άλλο !
Δ.Β.
Υ.Γ. Στην ζωή δεν υπάρχουν μόνο χαρές , υπάρχουν και λύπες – σαν συστατικό της στοιχείο!!
Θέλετε να μάθετε πώς σταματήσαμε να πηγαίνουμε στον Αρη;;
Το…αφιονισμένο ζευγάρι των δικηγόρων, ήταν εκείνη τη φορά, για μιά υπόθεσή τους, στο δικαστήριο στην Λάρισα… Δεν το ξέραμε …Τους τηλεφωνήσαμε όπως πάντα στο γραφείο τους : “στον Αρη ! ” , αλλά μας είπαν οι υπάλληλοι ότι είναι στην Λάρισα… και τελείωσε ! Οι δικοί τους όμως, τους ενημέρωσαν για το τηλεφώνημα μας…Πού να ήξεραν κι αυτοί… Το ζευγάρι αποφάσισε , αφού είχε τελειώσει η δίκη , να μην χάσουν και τον Αρη και το τραγούδι !! Σκοτώθηκαν και οι δύο μαζί , το ίδιο αυτό μεσημέρι , στην Εθνική Οδό – τρέχοντας για νά ρθουν πιο γρήγορα !!!!
~~~~~~~
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα “Από το….. μπαούλο του Δ.Β.“