Το αμερικανικό Στόουνχεντζ: Μνημειώδεις οδηγίες για την εποχή μετά την Αποκάλυψη

Σ’ έναν άγονο λοφίσκο στη βορειοανατολική Τζόρτζια, δεσπόζει το πιο παράξενο μνημείο στην Αμερική. Πρόκειται για πέντε συμπαγείς ογκόλιθους από επεξεργασμένο γρανίτη, που ορθώνονται σε ακτινωτό σχηματισμό. Κάθε στήλη έχει ύψος περίπου 5 μέτρα, και τέσσερεις απ’ αυτές ζυγίζουν πάνω από 20 τόνους η μία. Στην κορυφή τους βρίσκεται η λίθινη κορωνίδα βάρους 12,5 τόνων. Πλησιάζοντας στο κτίσμα, αναπόφευκτα ο νους πάει στο Στόουνχετζ της Αγγλίας, ή ίσως και στον Μαύρο Μονόλιθο από την «Οδύσσεια του Διαστήματος» του 2001. Αυτοί οι σταχτόχρωμοι ογκόλιθοι στήθηκαν εκεί το 1980, και περιμένουν σιωπηλοί το τέλος τού μέχρι τώρα γνωστού μας κόσμου.

Οι Κατευθυντήριοι Λίθοι της Τζόρτζια (Georgia Guidestones) είναι ένα μυστηριώδες μνημείο, που κανείς δεν γνωρίζει με σαφήνεια ποιος το παρήγγειλε και γιατί. Τα μόνα στοιχεία για την ταυτότητά του τα διαβάζουμε σε μια επιγραφή στον περιβάλλοντα χώρο, που δίνει τις διαστάσεις, και εξηγεί ένα περίπλοκο σύμπλεγμα από εγκοπές και ανοίγματα που αντιστοιχούν στις κινήσεις του ήλιου και των αστέρων, αλλά και στις ίδιες τις «κατευθυντήριες οδηγίες» που είναι λαξευμένες πάνω στις πέτρες σε επτά γλώσσες, από αγγλικά μέχρι σουαχίλι, και απηχούν ιδιάζουσες αντιλήψεις της Νέας Εποχής. Μερικές απ’ αυτές έχουν αόριστες προεκτάσεις γενετικής υφής: ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΕ ΣΟΦΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ – ΠΡΟΑΓΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ. Άλλες πάλι, διαπνέονται από το χαρακτηριστικό μυστικιστικό πνεύμα των χίπυδων: ΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ – ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ – ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ.

Αυτό που γενικά είναι ευρέως αποδεκτό, βασισμένο στα διαθέσιμα στοιχεία, είναι ότι οι Κατευθυντήριοι Λίθοι έχουν σκοπό συμβουλευτικό και απευθύνονται στους απεγνωσμένους επιζώντες μιας επικείμενης βιβλικής καταστροφής, στην προσπάθειά τους να αναδημιουργήσουν τον πολιτισμό. Όμως υπάρχουν και κάποιοι που ενοχλούνται μ’ αυτές τις ιδέες. Λίγες μέρες πριν πάω εκεί ο ίδιος, κάποιοι είχαν πασαλείψει τις στήλες με πολυουρεθάνη κι είχαν γράψει συνθήματα με σπρέι, μεταξύ των οποίων και ένα που έλεγε: «Θάνατος στην Παγκόσμια Νέα Τάξη» (“Death to the New World Order”). Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Λίθων που έγινε σοβαρή πράξη βανδαλισμού, χωρίς να σημαίνει ότι ήταν και η πρώτη αρνητική αντίδραση στην ύπαρξή τους. Και πράγματι, για πάνω από τρεις δεκαετίες αυτό το απόκοσμο κατασκεύασμα στην καρδιά των νοτίων και μεσοδυτικών Πολιτειών που είναι πιο προσηλωμένες στη Βίβλο (Bible Belt), προκαλεί ποικίλες εκδηλώσεις, από γοητεία μέχρι τρόμο. Οι υποστηρικτές του (μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η Γιόκο Όνο), εξυμνούν τα εγχάρακτα μηνύματα, θεωρώντας τα έναυσμα για λογική σκέψη, σαν κι εκείνη του Τόμας Πέιν στο Η Εποχή της Λογικής (The Age of Reason, Thomas Paine). Οι αντίπαλοί του τις καταγγέλλουν ως τις Δέκα Εντολές του Αντιχρίστου.

Πάντως, όποιοι κι αν ήταν οι αρχιτέκτονες αυτών των λίθων, ήξεραν τι έφτιαχναν. Η κατασκευή του μνημείου έχει πολύ προηγμένο σχεδιασμό, και παρακολουθεί επακριβώς την ηλιακή τροχιά. Επιπλέον,  καταφέρνει να εμπνέει αμείωτο θαυμασμό χάρη στην εντέχνως μεθοδευμένη αύρα μυστηρίου που το έχει περιβάλλει. Αυτές οι στήλες πάντως, έχουν προσελκύσει μεγάλο αριθμό υπερασπιστών, που σπεύδουν να τις προστατεύσουν από διάφορους που πολύ θα ήθελαν να τις δουν κατεστραμμένες. Το βέβαιο είναι πως, όποιος κι αν έστησε το μνημείο εδώ, είχε πλήρη επίγνωση ενός πράγματος: ότι ο κόσμος σαγηνεύεται απ’ αυτά που δεν κατανοεί, όσο κι από εκείνα που κατανοεί.

Η ιστορία των Κατευθυντήριων Λίθων της Τζόρτζια ξεκίνησε ένα απόγευμα Παρασκευής τον Ιούνιο του 1979, όταν ένας κομψευόμενος γκριζομάλλης κύριος εμφανίστηκε στην Κοινότητα του Έλμπερτ, επισκέφτηκε τα γραφεία της τοπικής εταιρείας επεξεργασίας γρανίτη (Elberton Granite Finishing) και συστήθηκε ως Ρόμπερτ Σ. Κρίστιαν (Robert C. Christian). Ισχυρίστηκε ότι ερχόταν εκ μέρους μια «μικρής ομάδας ευυπόληπτων Αμερικανών», οι οποίοι σχεδίαζαν την εγκατάσταση ενός λίθινου μνημείου ιδιαίτερα  μεγάλων διαστάσεων και αρκετά σύνθετου. Ο Κρίστιαν είχε έρθει ειδικά στο Έλμπερτον, την έδρα της κοινότητας και παγκόσμια μητρόπολη του γρανίτη, διότι θεωρούσε ότι τα λατομεία της παρήγαν το καλύτερο πέτρωμα στον πλανήτη.

Ο Τζο Φέντλεϋ (Joe Fendley), πρόεδρος της εταιρείας Elberton Granite, συγκατένευσε αδιάφορα, προσηλωμένος στο να προλάβει να ετοιμάσει τα εντάλματα εβδομαδιαίων πληρωμών. Αλλά όταν ο Κρίστιαν άρχισε να περιγράφει το μνημείο που είχε κατά νου, ο Φέντλεϋ διέκοψε την εργασία του. Ο άνθρωπος αυτός, όχι μόνο ζητούσε ογκόλιθους σε μέγεθος που ουδέποτε είχαν βγει απ’ τα λατομεία της περιοχής, αλλά τους ήθελε και λαξευμένους, επεξεργασμένους και συναρμολογημένους σ’ ένα είδος ενός τεράστιου αστρονομικού οργάνου.

Μα για ποιο λόγο όλο αυτό; Ρώτησε ο Φέντλεϋ. Ο Κρίστιαν εξήγησε ότι η κατασκευή που είχε κατά νου θα χρησίμευε ως πυξίδα, ημερολόγιο και ρολόι. Επίσης, ότι θα έφερε εγχάρακτες και μια σειρά από οδηγίες, γραμμένες σε οκτώ από τις σημαντικότερες γλώσσες του κόσμου. Και οπωσδήποτε θα έπρεπε να είναι ανθεκτικό στις πιο καταστροφικές συνθήκες, έτσι ώστε τα απομεινάρια της ρημαγμένης ανθρωπότητας να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν αυτές τις οδηγίες, προκειμένου να επανιδρύσουν έναν καλύτερο πολιτισμό απ’ αυτόν που επρόκειτο να αυτοκαταστραφεί.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

Φτιαγμένοι να αντέξουν και μετά την Αποκάλυψη, οι Κατευθυντήριοι Λίθοι της Τζόρτζια δεν είναι απλώς συμβουλές για το μέλλον, αλλά οι γρανιτένιοι αυτοί ογκόλιθοι λειτουργούν και ως ρολόι, ημερολόγιο και πυξίδα.

Το μνημείο βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της κοινότητας του Έλμπερτ, και είναι προσανατολισμένο στην από ανατολή προς δύση ετήσια τροχιά του ήλιου.

Σε ισημερία ή ηλιοστάσιο, οι επισκέπτες στη δυτική πλευρά της σχισμής, βλέπουν τον ήλιο να ανατέλλει στον ορίζοντα.

Μια τρύπα στο ύψος των ματιών στο κεντρικό λίθινο υποστύλωμα, επιτρέπει στον παρατηρητή που στέκεται στο νότο, να δει τον πολικό αστέρα.

Μια τρύπα με διατομή 22 χιλιοστά στην κορωνίδα,  στρέφει μια ηλιαχτίδα στην κεντρική κολώνα, και κατά τη μεσημβρία δείχνει την ημέρα του χρόνου.

Κείμενα: Erik Malinowski.  Σχεδίαση: Steve Sanford

Ο Φέντλεϋ δεν ζει πια, αλλά σύντομα μετά την κατασκευή των Λίθων, ένας δημοσιογράφος από τηλεοπτικό κανάλι της Ατλάντα, τον είχε ρωτήσει τι είχε σκεφτεί όταν πρωτάκουσε το σχέδιο του Κρίστιαν. «Σκέφτηκα ότι είχα να κάνω με παλαβό. Πώς θα τον ξεφορτωθώ από ’δω;», είχε πει ο Φέντλεϋ. Προσπάθησε να τον αποθαρρύνει, λέγοντάς του ένα κόστος πολλαπλάσιο οποιουδήποτε άλλου έργου είχε εκτελεστεί στην περιοχή στο παρελθόν. Η δουλειά αυτή απαιτούσε ειδικά εργαλεία, βαρέα μηχανήματα και καλοπληρωμένους εργοδηγούς, εξήγησε ο Φέντλεϋ, όμως ο Κρίστιαν συγκατένευσε ατάραχος και ρώτησε πόσο χρόνο θα χρειαζόταν. Ο Φέντλεϋ δεν γνώριζε να του πει ακριβώς, αλλά 6 μήνες το λιγότερο. Ούτε κατά διάνοια δε θα ξεκινούσε ένα τέτοιο έργο, πρόσθεσε, αν πρώτα δεν εξασφαλιζόταν η χρηματοδότηση. Όταν ο Κρίστιαν τον ρώτησε μήπως ήξερε κάποιον έμπιστο τραπεζίτη στην πόλη, ο Φέντλεϋ βρήκε την ευκαιρία να ξαποστείλει αυτόν τον μυστήριο τύπο, στέλνοντάς τον να συναντήσει τον Γουάιατ Μάρτιν (Wyatt Martin), πρόεδρο της Τράπεζας Granite City.

Ο ψηλός και κομψός Μάρτιν, ο μόνος στο Έλμπερτον πλην του Φέντλεϋ που αποδεδειγμένα συναντήθηκε με τον Ρ. Σ. Κρίστιαν, είναι σήμερα (2009) 78 ετών. «Μου τηλεφώνησε ο Φέντλεϋ και μου είπε: Ένας τρελάρας εδώ πέρα θέλει να φτιάξει ένα αλλόκοτο μνημείο, λέει ο Μάρτιν. «Αλλά όταν εμφανίστηκε αυτός ο τύπος, φορούσε ένα φινετσάτο και ακριβό κουστούμι, πράγμα που με έκανε να τον πάρω κάπως πιο σοβαρά, χώρια που έδειχνε και μορφωμένος καθότι είχε ωραίο λόγο.» Ο Μάρτιν θορυβήθηκε όταν ο άνθρωπος αυτός του είπε ότι το όνομα Ρ. Σ. Κρίστιαν ήταν ψευδώνυμο. Πρόσθεσε επίσης ότι, σχεδιάζουν αυτό το έργο με την ομάδα του μυστικά εδώ και 20 χρόνια, κι ότι ο ίδιος θα επιθυμούσε να παραμείνει ανώνυμος για πάντα. «Και όταν μου εξήγησε τι πράγμα ήθελαν να κάνουν αυτός και η ομάδα του, κόντεψα να λιποθυμήσω», λέει ο Μάρτιν. «Του είπα: Μου φαίνεται ότι αυτό που πάτε να κάνετε, είναι σα  να πετάτε τα λεφτά στα σκουπίδια. Αυτός, απλώς μου έριξε μια ματιά κουνώντας το κεφάλι με ύφος κάπως συμπονετικό, και είπε: Δεν καταλαβαίνετε.»

Ο Μάρτιν συνόδευσε τον Κρίστιαν στην κεντρική πλατεία, όπου η κοινότητα είχε παραγγείλει στην εταιρεία την κατασκευή ενός μεγαλειώδους σιντριβανιού για την επέτειο των 200 ετών από  την Ανεξαρτησία, το οποίο είχε μια κυκλική τάφρο με 13 γρανιτένιους πίδακες, ύψους κάπου μισό μέτρο ο καθένας περιμετρικά τοποθετημένους, που συμβόλιζαν τις πρώτες πολιτείες της Αμερικής. «Του είπα ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο και δαπανηρότερο έργο που έγινε ποτέ στην περιοχή, κι ότι με τίποτα δε συγκρίνεται μ’ αυτό που είχε εκείνος στο νου του», λέει ο Μάρτιν. «Ούτε αυτό όμως φάνηκε να τον πτοεί.» Ο άνθρωπος αυτός, υποσχόμενος ότι θα επέστρεφε τη Δευτέρα, πήγε να βρει να μισθώσει ένα αεροσκάφος, ώστε το σαββατοκύριακο να αναζητήσει την ιδανική τοποθεσία από αέρος. «Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν τον πολυπίστευα,» λέει ο Μάρτιν.

Όταν ο Κρίστιαν επέστρεψε στην τράπεζα τη Δευτέρα, ο Μάρτιν του εξήγησε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει αν δεν επιβεβαίωνε την πραγματική ταυτότητα αυτού του ανθρώπου, και αν «δε λάβω εγγυήσεις ότι είσαι σε θέση να πληρώσεις γι’ αυτό το κατασκεύασμα.» Τελικά, κατέληξαν στην εξής συμφωνία: ο Κρίστιαν θα αποκάλυπτε το αληθινό του όνομα, υπό τον όρο ο Μάρτιν να υποσχεθεί ότι θα ήταν ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο θα έκανε στο εξής τις αναγκαίες συνεννοήσεις, ότι θα υπέγραφαν ένα εμπιστευτικό συμφωνητικό δηλώνοντας πως ουδέποτε θα φανέρωνε τις πληροφορίες σε ψυχή ζώσα, κι ότι μετά την περάτωση του έργου, θα δεχόταν να καταστραφούν όλα τα έγγραφα και τα αρχεία σχετικά μ’ αυτό. «Είπε ότι θα έστελνε τα χρήματα από διαφορετικές τράπεζες σ’ όλη τη χώρα», λέει ο Μάρτιν, «για να μην κινήσει υποψίες η συναλλαγή. Ξεκαθάρισε ότι σε ζητήματα εχεμύθειας δεν αστειευόταν καθόλου.»

Πριν φύγει απ’ την πόλη ο Κρίστιαν ξανασυνάντησε τον Φέντλεϋ και του σύστησε έναν εργολάβο, ο οποίος μέσα σ’ ένα κουτί παπουτσιών είχε ένα ξύλινο ομοίωμα του μνημείου που ήθελε, συν καμιά δεκαριά σελίδες με λεπτομερείς προδιαγραφές. Ο Φέντλεϋ παρέλαβε το ομοίωμα και τις οδηγίες, αλλά εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες, μέχρι που του τηλεφώνησε ο Μάρτιν την επόμενη Παρασκευή, για να του πει ότι μόλις είχε λάβει ένα έμβασμα 10.000 δολαρίων. Μετά απ’ αυτό, ο Φέντλεϋ έπαψε πλέον να αναρωτιέται και στρώθηκε στη δουλειά. «Του πατέρα μου του άρεσαν οι προκλήσεις,» λέει η κόρη του Φέντλεϋ, Μελίσα Φέντλεϋ Καρούζο (Melissa Fendley Caruso), «και έλεγε ότι το συγκεκριμένο έργο ήταν η πιο μεγάλη πρόκληση απ’ όλα όσα έχουν γίνει στην ιστορία της κοινότητας του Έλμπερτ.»

Αργότερα το ίδιο καλοκαίρι ξεκίνησε η κατασκευή του λίθινου μεγαθηρίου. Η εταιρεία του Φέντλεϋ απαθανάτισε με ιδιαίτερη επιμέλεια την πρόοδο του έργου σε εκατοντάδες φωτογραφίες. Χρησιμοποιήθηκαν ισχυρά κομπρεσέρ που έσκαψαν το βραχώδες έδαφος στο λατομείο Pyramid Quarry σε βάθος 35 μέτρα, μέχρι να βρεθούν συμπαγή κομμάτια γρανίτη στο κατάλληλο μέγεθος για τις τελικές διαστάσεις των ογκόλιθων. Ο Φέντλεϋ κι οι εργάτες του έμειναν με κομμένη την ανάσα όταν ανέβηκε στην επιφάνεια η πρώτη πλάκα που ζύγιζε 28 τόνους, αγωνιώντας μην τυχόν ανατραπεί ο γερανός από το βάρος. Μεταφέρθηκε στο Έλμπερτον ένα ειδικό μηχάνημα (ουσιαστικά κρουστικός κόφτης για την κοπή και το φινίρισμα μεγάλων πλακών γρανίτη), για να καθαριστούν και να μορφοποιηθούν οι ογκόλιθοι, και μισθώθηκε μια μεγάλη διπλή πρέσα κοπής για να λειανθούν.

Ο Φέντλεϋ κι ο Μάρτιν βοήθησαν τον Κρίστιαν να βρει το κατάλληλο μέρος για τους Κατευθυντήριους Λίθους στην κοινότητα του Έλμπερτ: σ’ έναν λόφο με πλάτωμα στην κορυφή, που δεσπόζει σε περίοπτη θέση ανάμεσα στα λιβάδια και τα αγροκτήματα της αγροτικής μονάδας Double Seven Farms, με ανοιχτό ορίζοντα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο Γουέιν Μούλινεξ (Wayne Mullinex), ιδιοκτήτης της έκτασης αυτής, πούλησε περίπου 20 στρέμματα έναντι του ποσού των 5.000 δολαρίων. Εκτός από το ποσό αυτό, ο Κρίστιαν επιπλέον εγγυήθηκε ότι, ο Μούλινεχ κι οι απόγονοί του διατηρούσαν το δικαίωμα να βόσκουν τα ζώα τους επ’ αόριστον εκεί ελεύθερα, κι ότι η κατασκευαστική εταιρεία του Μούλινεξ θα αναλάμβανε να θεμελιώσει τους Λίθους.

Με την αγορά της γης το μέλλον των Λίθων είχε εξασφαλιστεί. Ο Κρίστιαν αποχαιρέτησε τον Φέντλεϋ στα γραφεία της εταιρείας επεξεργασίας γρανίτη, προσθέτοντας: «Εμείς δεν πρόκειται να ξαναϊδωθούμε.» Έτσι, γύρισε την πλάτη και αποχώρησε, χωρίς καλά καλά να χαιρετίσει δια χειραψίας.

Από τότε και στο εξής, ο Κρίστιαν επικοινωνούσε αποκλειστικά με τον Μάρτιν, γράφοντας λίγες εβδομάδες αργότερα για να ζητήσει να μεταβιβαστεί το ακίνητο στην κυριότητα της κοινότητας του Έλμπερτ, στην οποία ακόμη ανήκει. Ο Κρίστιαν ισχυρίστηκε ότι θα γινόταν το καμάρι της πόλης, κι αυτό θα το προστάτευε εσαεί. «Όλες οι επιστολές του κυρίου Κρίστιαν στέλνονταν από διαφορετικές πόλεις σ’ όλη τη χώρα», λέει ο Μάρτιν. «Ποτέ δεν ξανάστειλε τίποτα από το ίδιο μέρος.»

Τα αστρονομικά δεδομένα των Λίθων ήταν τόσο περίπλοκα, που ο Φέντλεϋ αναγκάστηκε να συμβουλευτεί έναν αστρονόμο από το πανεπιστήμιο της Τζόρτζια για να βοηθήσει στην υλοποίηση του σχεδίου. Οι τέσσερεις εξωτερικοί ογκόλιθοι έπρεπε να είναι προσανατολισμένοι με βάση την ετήσια τροχιά του ήλιου. Στο κεντρικό υποστύλιο χρειάζονταν δύο επεμβάσεις, μελετημένες με απόλυτη ακρίβεια: μια οπή μέσα απ’ την οποία να φαίνεται σε μόνιμη βάση ο Πολικός Αστέρας, και μια σχισμή ευθυγραμμισμένη με τη θέση του ανατέλλοντος ηλίου κατά τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Το βασικότερο χαρακτηριστικό της λίθινης κορωνίδας θα ήταν ένα άνοιγμα περίπου 22 χιλιοστών, μέσα απ’ το οποίο να περνά μια ηλιαχτίδα καθημερινά τη μεσημβρία, και να εστιάζεται στον κεντρικό ογκόλιθο δείχνοντας τη μέρα του χρόνου.

Ωστόσο, το κύριο γνώρισμα του μνημείου αποτελούσαν τα δέκα παραγγέλματα, λαξευμένα στις δύο όψεις των εξωτερικών ογκόλιθων σε οκτώ γλώσσες: αγγλικά, ισπανικά, ρωσικά, κινέζικα, αραβικά, εβραϊκά, ινδικά και σουαχίλι. Επίσης, έπρεπε να χαραχτεί ένα γενικό επιτακτικό μήνυμα στις πλευρές της λίθινης κορωνίδας σε ιερογλυφικά αιγυπτιακά, αρχαία ελληνικά (Οἵδε οἱ λίθοι τὴν ὁδὸν δεικνύντων αἰῶνι σωφροσύνης), σανσκριτικά και βαβυλωνιακή σφηνοειδή. Σε μερικά απ’ τα κείμενα η μετάφραση έγινε από τα Ηνωμένα Έθνη (καθώς και σ’ αυτά των νεκρών γλωσσών), και εγχαράχτηκαν στους λίθους με αμμοβολή.

Κατά τις αρχές του 1980, μια μπουλντόζα άρχισε να κάνει εκσκαφή στο οικόπεδο πάνω στο λόφο για τη θεμελίωση που ήταν ένα δικτυωτό πλέγμα, πάνω στο οποίο στρώθηκαν πέντε γρανιτένιες πλάκες. Οι λίθοι στήθηκαν στη θέση τους με τη βοήθεια ενός γερανού ύψους 30 μέτρων. Κάθε εξωτερικός ογκόλιθος είχε ύψος κάπου 6 μέτρα, φάρδος 15 εκατοστά και πάχος περίπου 50. Ίδια θα ήταν και η κεντρική κολώνα (με εξαίρεση το ότι είχε το μισό φάρδος), και η λίθινη κορωνίδα είχε μάκρος κάπου 1 μέτρο, φάρδος 15 εκατοστά και πάχος περίπου 50. Μαζί με τους θεμέλιους λίθους, το συνολικό βάρος του μνημείου  ήταν σχεδόν 100 τόνους. Σκεπασμένοι με ένα μαύρο πλαστικό κάλυμμα περιμένοντας τα αποκαλυπτήρια κατά την εαρινή ισημερία, οι Κατευθυντήριοι Λίθοι ορθώθηκαν επιβλητικοί πάνω από τα λιβάδια όπου τα ζώα έβοσκαν ατάραχα, καθώς ο χειμώνας πλησίαζε στο τέλος του.

Το μνημείο πυροδότησε αντιδράσεις προτού καν ολοκληρωθεί. Η πρώτη φήμη ξεκίνησε από στελέχη της ίδιας της Εταιρείας Γρανίτη του Έλμπερτον, που ήταν ενοχλημένα από την προβολή που απολάμβανε ένας συνάδελφός τους: Ο Φέντλεϋ ήταν πίσω απ’ όλο αυτό, έλεγαν, προωθούμενος κι από τον φίλο του, τον Μάρτιν τον τραπεζίτη. Οι διαδόσεις έγιναν τόσο δηκτικές, που οι δυο άνδρες αποφάσισαν να υποβληθούν σε τεστ ανίχνευσης ψεύδους στα γραφεία της κοινότητας του Έλμπερτον. Το σκάνδαλο καταλάγιασε όταν η εφημερίδα Elberton Star δημοσίευσε ότι και οι δυο τους είχαν περάσει επιτυχώς το τεστ, αλλά η δημοσιότητα επέφερε ένα νέο κύμα διαμαρτυριών. Όσο διαδίδονταν οι πληροφορίες για τις εγχάρακτες επιγραφές, θυμάται ο Μάρτιν, ακόμη και άνθρωποι που θεωρούσε φίλους του, τον ρωτούσαν για ποιο λόγο υπηρετούσε το έργο του διαβόλου. Ένας τοπικός αξιωματούχος, ο Τζέιμς Τράβενστεντ (James Travenstead), προέβλεψε ότι «αποκρυφιστικές ομάδες» θα συνέρρεαν στους Κατευθυντήριους Λίθους, προειδοποιώντας ότι «μια μέρα θα γίνονται και θυσίες εδώ.» Η τάση όσων συμφωνούσαν μ’ αυτά  ενισχύθηκε κι από τις μαρτυρίες του Τσάρλι Κλαμπ (Charlie Clamp), του τεχνίτη που ανέλαβε την αμμοβολή για την εγχάραξη των οδηγιών με 4.000 και πλέον χαρακτήρες στους ογκόλιθους. Στη διάρκεια των εκατοντάδων ωρών που εργάστηκε χαράσσοντας τις οδηγίες, ο Κλαμπ είχε πει ότι συνεχώς αποσπούσε την προσοχή του «μια αλλόκοτη μουσική και κάτι ασυνάρτητες φωνές.»

Τα αποκαλυπτήρια στις 22 Μαρτίου 1980, ήταν μια επίσημη εκδήλωση όλης της κοινότητας. Το μέλος του Κογκρέσου Νταγκ Μπάρναρντ (Doug Barnard),  του οποίου η διοικητική περιφέρεια περιελάμβανε και το Έλμπερτον, έβγαλε λόγο σ’ ένα πλήθος 400 ατόμων που είχαν κατακλύσει το λόφο, και ανάμεσά τους ήταν και τηλεοπτικοί ανταποκριτές από την Ατλάντα. Σύντομα ο Τζο Φέντλεϋ κατέληξε να γίνει το διασημότερο πρόσωπο του Έλμπερτον από την εποχή του Ντάνιελ Τάκερ, του ιερωμένου του 18^ου αιώνα που μνημονεύεται στο παραδοσιακό τραγούδι “Old Man Tucker”. Ανάμεσα στους ποταμούς Σαβάνα (Savannah) και Μπρόαντ (Broad), αλλά πολλά χιλιόμετρα μακριά από το κοντινότερο εθνικό οδικό δίκτυο, «όσο επαρχιακό κι αν είναι», κατά τα λεγόμενα του σημερινού εκδότη της εφημερίδας Star Γκάρυ Τζόουνς (Gary Jones), το Έλμπερτον ξαφνικά μετατράπηκε σε τουριστικό προορισμό με επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο, που έρχονταν για να δουν τους Κατευθυντήριους Λίθους. «Είχαμε κόσμο μέχρι κι από Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία κι από παντού, που ήθελαν να ανεβούν και να δουν από κοντά το μνημείο,» λέει ο Μάρτιν. Όσο για το καύχημα του Φέντλεϋ για το ότι «είχε βάλει στο χάρτη το Έλμπερτον», κυριολεκτικά επιβεβαιώθηκε την άνοιξη του 2005, όταν ο ταξιδιωτικός οδηγός National Geographic Traveler συμπεριέλαβε τους Κατευθυντήριους Λίθους στους χάρτες Γεωτουρισμού (Geotourism Map Guide), ως ένα απ’ τα αξιοθέατα στα Απαλάχια Όρη.

Πάντως είναι πολλοί αυτοί που αναστατώθηκαν όταν διάβασαν τι ήταν γραμμένο πάνω στις λίθινες στήλες. Η πρώτη οδηγία ήταν οπωσδήποτε άκρως αποστομωτική:

(1) ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 500.000.000 ΣΕ ΑΕΝΑΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ (maintain humanity under 500,000,000 in perpetual balance with nature). Τότε ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν ήδη 4,5 δισεκατομμύρια, άρα σήμαινε ότι οι 8 στους 9 έπρεπε να αφανιστούν (σήμερα η αναλογία φτάνει το 12 στους 13).

Αυτή η εντολή υπαγορεύεται και επαυξάνεται από τη δεύτερη επιτακτική αρχή:

(2) ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΕ ΣΟΦΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ – ΠΡΟΑΓΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ (guide reproduction wisely—improving fitness and diversity). Δεν ήθελε και πολύ φαντασία για να κάνει κανείς αμέσως συσχετισμό, μεταξύ άλλων, και με τις πρακτικές των Ναζί.

Η τρίτη οδηγία συμβουλεύει τους αναγνώστες να ενώσουν την ανθρωπότητα με μια νέα ζωντανή γλώσσα:

(3) ΕΝΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (Unite humanity with a living new language). Αυτή η προτροπή έκανε τους ιερωμένους της περιοχής να ανατριχιάσουν, καθότι γνώριζαν πως το Βιβλίο της Αποκάλυψης προειδοποιεί ότι μέσα στις πανουργίες του Αντιχρίστου θα είναι η ενιαία γλώσσα και η παγκόσμια διακυβέρνηση.

Η τέταρτη οδηγία:

(4) ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕ το πάθος, την πίστη, την παράδοση και όλα τα πράγματα ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ (rule passion—faith—tradition—and all things with tempered reason), ήταν κι αυτή εξίσου απειλητική για τους Χριστιανούς, οι οποίοι δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στην πίστη.

Οι τελευταίες έξι οδηγίες έχουν χαρακτήρα φιλάνθρωπου κηρύγματος σε σχέση με τις προηγούμενες:

(5) ΠροστατεύΕτε τους ανθρώπους και τα έθνη με ΧΡΗΣΤΟΥΣ νόμους και δίκαια δικαστήρια (protect people and nations with fair laws and just courts).

(6) ΑΣ ΕΧΟΥΝ όλα τα έθνη ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΥΟΥΝ τις εξωτερικές διαφορές τους σ’ ένα παγκόσμιο δικαστήριο (let all nations rule internally resolving external disputes in a world court).

(7) Αποφύγετε ΑΝΟΥΣΙΟΥΣ νόμους και ΠΕΡΙΤτους ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ (avoid petty laws and useless officials).

(8) ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΣΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ τα ΑΤΟΜικά δικαιώματα με τΑ κοινωνικΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ (balance personal rights with social duties).

(9) τιμάτε την αλήθεια, την ομορφιά, την αγάπη, αναζητώντας αρμονία με το άπειρο (prize truth—beauty—love—seeking harmony with the infinite).

(10) μη ΓΙΝΕΤΕ καρκίνΩΜΑ Στον πλανήτη, Αφήστε χώρο Στη φύση, Αφήστε χώρο Στη φύση (be not a cancer on the earth—leave room for nature—leave room for nature).

κι ενώ η τοπική κοινωνία ήταν διχασμένη για την αμφιλεγόμενη αξία αυτών των εντολών, οι δυσοίωνες προβλέψεις του Τράβενστεντ φαίνεται ότι εκπληρώνονταν. Μέσα σε λίγους μήνες, μια αδελφότητα μαγισσών από την Ατλάντα ανακήρυξε τους Κατευθυντήριους Λίθους ως ιερό προσκύνημα, οργανώνοντας συναθροίσεις στο Έλμπερτον για τη διεξαγωγή ποικίλων παγανιστικών τελετουργιών («με χορούς και ψαλμωδίες κι όλα αυτά τα πράγματα,» λέει ο Μάρτιν) και τουλάχιστον μίας γαμήλιας τελετής μεταξύ μάγου και μάγισσας. Ανθρωποθυσίες δεν έγιναν στο βωμό των λίθων, αλλά φημολογείται ότι αρκετές φορές  αποκεφαλίστηκαν κοτόπουλα. Ένα άρθρο το 1981 στο μηνιαίο περιοδικό UFO Report ανέφερε ότι ο Νώνυ Μπάτσελντερ (Naunie Batchelder, ο αποκαλούμενος στο δημοσίευμα ως ο «ονομαστός πνευματιστής της Ατλάντα»[1]), προέβλεψε ότι ο πραγματικός σκοπός των εντολών θα αποκαλυπτόταν «εντός των επόμενων 30 ετών». Σε κάτοψη οι Κατευθυντήριοι Λίθοι έχουν σχήμα Χ, όπως σημειώνει το σχετικό δημοσίευμα του UFO Report, καθώς το μέρος αποτελεί ιδανικό σημείο προσγείωσης.

Οι επισκέπτες εξακολουθούσαν να έρχονται, αλλά ύστερα από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες  για την εξακρίβωση της ταυτότητας του Ρ. Σ. Κρίστιαν, χάθηκε το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την υπόθεση. Αυτό που αναζωπύρωσε για λίγο πάλι την περιέργεια ήταν, όταν το 1993 η Γιόκο Όνο συμμετείχε σε δισκογραφικό αφιέρωμα  για τον πρωτοποριακό συνθέτη Τζων Κέητζ (John Cage) με το τραγούδι Georgia Stone, όπου εκφωνούσε την 1οη και τελευταία εντολή σχεδόν σε απαγγελτικό τόνο: «Be not a cancer on Earth—leave room for nature—leave room for nature.» Ωστόσο, δέκα χρόνια αργότερα (το 2003) όταν η κωμικός  Ροζάν Μπαρ (Roseanne Barr) επιχείρησε να βάλει στο πρόγραμμα των περιοδειών της και λίγο Κατευθυντήριους Λίθους, δε φαινόταν να συγκινήθηκε κανένας.

Ο Κρίστιαν κράτησε επαφή με τον Μάρτιν γράφοντας τόσο συχνά στον τραπεζίτη, που έγιναν φίλοι δι’ αλληλογραφίας. Κατά καιρούς ο Κρίστιαν τηλεφωνούσε από τηλεφωνικό θάλαμο στο αεροδρόμιο της Ατλάντα, για να πει ότι ήταν εκεί, και συναντιόντουσαν οι δυο τους για δείπνο στη φοιτητούπολη Άθενς (Athens), 65 χλμ. δυτικά του Έλμπερτον. Εκείνη την εποχή, ο Μάρτιν είχε πάψει πια να διερευνά τη μυστικότητα του Κρίστιαν. Ο γηραιός κύριος είχε αποθαρρύνει εντέχνως την περιέργεια του Μάρτιν από την πρώτη στιγμή της συνάντησής τους, κάνοντας αναφορά στις παρατηρήσεις του Χένρυ Τζέιμς (Henry James) για το Στόουνχεντζ: «Μπορείς να θέσεις χιλιάδες ερωτήματα γι’ αυτούς τους χοντροκομμένους γίγαντες, έτσι που στέκουν στωικά γερμένοι πάνω από τους πεσμένους συντρόφους τους, μόνο που η περιέργειά σου διαλύεται μέσα στην απέραντη ακινησία ηλιακού φωτός που τους τυλίγει.» Ο Κρίστιαν «δεν μου έλεγε ποτέ το παραμικρό για την ομάδα στην οποία ανήκε», αναφέρει ο Μάρτιν. Ο τραπεζίτης έλαβε το τελευταίο γράμμα από τον Κρίστιαν την εποχή που έγιναν τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11^ης Σεπτεμβρίου, και υποθέτει ότι θα είχε αποβιώσει, καθότι θα ήταν ήδη πάνω από 80 ετών.

Η αινιγματική ιστορία του Ρ. Σ. Κρίστιαν και η απουσία πληροφοριών σχετικά με το πραγματικό νόημα των Κατευθυντήριων Λίθων, ήταν αναπόφευκτο να ασκήσουν ακαταμάχητη έλξη σε συνωμοσιολόγους και κάθε λογής «ερευνητές». Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη το γεγονός ότι τρεις δεκαετίες μετά, ουκ ολίγοι παρατηρητές σπεύδουν να γεμίσουν τα κενά με κάθε λογής εξηγήσεις.

Ανάμεσά τους είναι και ο ακτιβιστής Μαρκ Ντάις (Mark Dice), συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο The Resistance Manifesto (Το Μανιφέστο της Αντίστασης). Το 2005 ο Ντάις (ο οποίος αυτοπαρουσιαζόταν με το ψευδώνυμο «Τζων Κόννερ» [“John Conner”], επηρεασμένος από τον πρωταγωνιστή της ταινίας Ο Εξολοθρευτής [Terminator]), άρχισε να απαιτεί οι Κατευθυντήριοι Λίθοι «να γίνουν χίλια κομμάτια,» ισχυριζόμενος ότι το μνημείο είναι «άκρως σατανικής έμπνευσης», θέση η οποία του εξασφάλισε μεγάλη προβολή, τόσο σε έντυπα όσο και στο ίντερνετ. Σύμφωνα με τον Ντάις, ο Κρίστιαν ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος μιας «Εωσφορικής μυστικής εταιρείας» (“Luciferian secret society”) στην αφρόκρεμα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. «Οι εκλεκτοί (ελίτ) σχεδιάζουν να τελειοποιήσουν μια τεχνολογία παράτασης της ζωής μέσα στις επόμενες δεκαετίες, η οποία σχεδόν θα παγώνει τη διαδικασία γήρανσης,» λέει ο Ντάις, «και φοβούνται ότι με τόσο μεγάλο πληθυσμό στον πλανήτη, οι μάζες θα εξαντλούν τους φυσικούς πόρους που οι εκλεκτοί θέλουν για τον εαυτό τους. Οι Λίθοι αποτελούν τις Δέκα Εντολές της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Είναι επίσης ένας τρόπος για να περιγελούν τις άμορφες μάζες, καθότι το πρόγραμμά τους είναι ηλίου φαεινότερο, αλλά τα ζόμπι ούτε καν το υποπτεύονται.»

Παραδόξως, το μήνυμα του Ντάις έχει κυρίως δώσει ακόμη μεγαλύτερη δημοσιότητα στους Κατευθυντήριους Λίθους, κι αυτό με τη σειρά του έχει φέρει κι άλλους επισκέπτες στο μνημείο, κάνοντας τελικά ακόμη πιο απρόθυμους τους αξιωματούχους της Κοινότητας του Έλμπερτ, να απομακρύνουν το μόνο σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο της περιοχής.

Η Φύλις Μπρουκς (Phyllis Brooks), πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Κοινότητας του Έλμπερτ, τον περασμένο Νοέμβριο (2010) δήλωσε συγκλονισμένη από την πρόσφατη και πρωτοφανή επίθεση βανδάλων στους Λίθους. Παρότι ο Ντάις αρνείται κάθε συμμετοχή στην κακοποίηση, πιθανώς να έδωσε την ιδέα: Στους ογκόλιθους γράφτηκαν συνθήματα με σπρέυ του τύπου «Ο Ιησούς θα σας πατάξει σατανιστές» (Jesus will beat u Satanist) και «Όχι στην παγκόσμια κυβέρνηση» (No one world government). Άλλα υβριστικά συνθήματα έγραφαν ότι το Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων «κατευθύνεται από τον Διάβολο», ότι τα χτυπήματα της 11^ης Σεπτεμβρίου ήταν δουλειά εκ των έσω, κι ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είναι Μουσουλμάνος. Οι βάνδαλοι επίσης περιέλουσαν τους Λίθους με πολυουρεθάνη, η οποία καθαρίζεται πολύ δυσκολότερα από την απλή μπογιά. Παρά την ταύτιση των συνθημάτων με τις απόψεις του, ο Ντάις λέει ότι αποδοκιμάζει τις πράξεις αυτές. «Πολύς κόσμος χάρηκε μ’ αυτά τα γεγονότα, και τα είδε ως αντίσταση απέναντι στην Νέα Παγκόσμια Τάξη,» λέει ο Ντάις, «ενώ άλλοι που κι αυτοί δυσανασχετούν με τους Λίθους, θεώρησαν αυτές τις ενέργειες οπισθοδρομικές και ανάρμοστες.»

Ο Μάρτιν συνοφρυώνεται κάθε φορά που ακούει τον Ντάις να δηλώνει σύμφωνος με το σύνθημα «Εωσφορική μυστική εταιρεία» που γράφτηκε στους Λίθους. Αλλά παρότι διαφωνεί, συγχρόνως παραδέχεται ότι δεν είναι κι απολύτως σίγουρος. «Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι ότι ο κύριος Κρίστιαν μου φαινόταν πολύ αξιοπρεπής και ειλικρινής τύπος.»

Ο Ντάις φυσικά δεν είναι καθόλου το μοναδικό άτομο με τέτοιες θεωρίες για τους Λίθους. Ο Τζέι Γουάιντνερ (Jay Weidner), πρώην ραδιοφωνικός ανταποκριτής στο Σηάτλ, που εξελίχθηκε σε φανατικό κυνηγό συνωμοσιών, έχει επενδύσει άπειρο χρόνο και ενέργεια σε μια από τις πιο δημοφιλείς εικασίες. Διατείνεται ότι ο Κρίστιαν κι οι ομοϊδεάτες του ήταν Ροδόσταυροι, οπαδοί τους Τάγματος του Ρόδινου (Αίσιου) Σταυρού (Rosy Cross), μια μυστικιστική οργάνωση που δημιουργήθηκε κατά τα τέλη του Μεσαίωνα στη Γερμανία, με επιδίωξη τη γνώση απόκρυφων (εσωτερικών) αληθειών για τη φύση, το σύμπαν και τον πνευματικό κόσμο, που είναι κρυμμένη από τους απλούς ανθρώπους. Ο Γουάιντνερ θεωρεί ότι το όνομα Ρ. Σ. Κρίστιαν είναι προς τιμήν του θρυλικού ιδρυτή των Ροδόσταυρων τον 14^ο αιώνα, που αρχικά είχε γίνει γνωστός ως ο Αδελφός C.R.C., και αργότερα ως Κρίστιαν Ροδόσταυρος (Christian Rosenkreuz). Ο Γουάιντνερ επισημαίνει ότι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ροδόσταυρων ήταν ανέκαθεν η εχεμύθεια, και υπήρξε μια αδελφότητα που έκανε την εμφάνισή της στις αρχές του 17^ου αιώνα με δύο ανώνυμα μανιφέστα που έσπειραν μεγάλη αναταραχή στην Ευρώπη, και παρά το γεγονός ότι ουδείς ήταν σε θέση να υποδείξει έστω και ένα μέλος της οργάνωσης αυτής. Ενώ οι οδηγίες στους Λίθους της Τζόρτζια έρχονται σε πλήρη ρήξη με την πατροπαράδοτη χριστιανική εσχατολογία, συνάδουν με τις δοξασίες των Ροδόσταυρων, οι οποίοι δίνουν έμφαση στον ορθολογισμό και προωθούν την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση.

Ο Γουάιντνερ έχει και μια θεωρία για το σκοπό των Λίθων. Ως αυθεντία στις ερμητικές και αλχημιστικές παραδόσεις που γέννησαν τους Ροδόσταυρους, πιστεύει ότι η αδελφότητα αυτή από γενιά σε γενιά μεταδίδει τη γνώση ενός ηλιακού κύκλου που κορυφώνεται κάθε 13.000 χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της κλιμάκωσης, πελώριες εκτοξεύσεις στοιχείων του ηλιακού στέμματος υποτίθεται ότι πρόκειται να ερημώσουν τη γη. Στο μεταξύ, η κρυφή οργάνωση πίσω απ’ τους Λίθους, ενορχηστρώνει τώρα ένα «οικουμενικό χάος», όπως πιστεύει ο Γουάιντνερ, που ξεκίνησε με την πρόσφατη κατάρρευση του οικονομικού συστήματος των Η.Π.Α., και θα καταλήξει με τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα και τρόφιμα, μαζικές εξεγέρσεις, και φυλετικούς πολέμους ανά τον κόσμο, που όλα θα συγκλίνουν στο Μέγα Γεγονός της 21^ης Δεκεμβρίου 2012 (Σ.τ.Μ. αύριο ξημερώνει 22 Δεκεμβρίου 2012!). «Θέλουν να μειώσουν τον πληθυσμό,» λέει ο Γουάιντνερ, «και πιστεύουν ότι έτσι θα το καταφέρουν. Οι Λίθοι στέκονται εκεί για να συμβουλεύσουν τους επιζώντες.»

Ακούγοντας τις ιδέες του Γουάιντνερ, ο Μάρτιν κουνά το κεφάλι του και λέει ότι είναι «απ’ τα πράγματα που με κάνουν να θέλω να πω στον κόσμο όλα όσα ξέρω.» Ο Μάρτιν από τότε έχει συνταξιοδοτηθεί ως τραπεζικός, και δε ζει πια στο Έλμπερτον, παρότι εξακολουθεί να παραμένει ο επίσημος, και μοναδικός, θεματοφύλακας του μεγάλου μυστικού. «Όμως δεν μπορώ να μιλήσω,» σπεύδει να προσθέσει ο ηλικιωμένος πια άνδρας. «Έδωσα μια υπόσχεση.» Ο Μάρτιν είχε υποσχεθεί ότι θα κατέστρεφε και όλα τα έγγραφα και τα συμφωνητικά κατά τη συνεργασία με τον Κρίστιαν, αν και αυτή την υπόσχεση δεν την έχει κρατήσει, τουλάχιστον έως τώρα. Στο πίσω μέρος του γκαράζ του είναι ένας μεγάλος πλαστικός κάδος (στην ουσία είναι μια σκληρή θήκη υπολογιστή της ΙΒΜ που είχε αγοράσει το 1983) παραγεμισμένος με όλα τα πιστοποιητικά που σχετίζονται με τους Λίθους και ήρθαν στην κατοχή του, και μεταξύ τους και επιστολές από τον Κρίστιαν.

Επί χρόνια ο Μάρτιν σκεφτόταν να γράψει βιβλίο, αλλά τώρα ξέρει πως μάλλον δεν θα το κάνει. Αυτό που επίσης δεν θα κάνει, είναι να με αφήσει να δω εκείνα τα έγγραφα. Όταν τον ρώτησα αν είναι αποφασισμένος να πάρει το μυστικό στον τάφο του, ο Μάρτιν απάντησε ότι ο Κρίστιαν θα επιθυμούσε το εξής: «Συνεχώς έλεγε ότι το ποιος ήταν κι από πού ερχόταν, έπρεπε να μείνουν μυστικά. Έλεγε ότι αυτό ακριβώς είναι το νόημα των μυστηρίων. Αν θες να κινητοποιήσεις τον κόσμο, τον αφήνεις να ξέρει όσο ακριβώς χρειάζεται γι’ αυτό.» Τα υπόλοιπα μένουν τυλιγμένα μέσα στην απέραντη ακινησία του ηλιακού φωτός.

Ράνταλ Σάλιβαν (Randall Sullivan, [email protected])

Μετάφραση: Βασίλης Μούσκουρης, 2012

https://antikleidi.com/author/mouskouris/

(Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο ) από το: The Georgia Guidestones Guidebook Published by Elberton Granite in 1981  (Έκδοση: Elberton Granite, 1981)

Άλλες σχετικές ιστοσελίδες: thegeorgiaguidestones ,  bibliotecapleyades , wikipedia, el.wikipedia, 

[1] Σ.τ.Μ. Σημειωτέον ότι ο Naunie Batchelder πίστευε στην εξωγήινη προέλευση του μνημείου.

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: