Στο τελευταίο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα με τίτλο «Ανυπότακτοι» («Insoumis»), ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος Τσβετάν Τοντορόφ υποστηρίζει ότι η κλασική διάκριση μεταξύ πολιτικής και ηθικής δεν ισχύει σε μια δημοκρατία.
Η δουλειά των πολιτικών δεν είναι απλώς να διαχειρίζονται τα καθημερινά προβλήματα. Πρέπει ακόμη να ανοίγουν ορίζοντες και προοπτικές, καθώς και να προσδιορίζουν την έννοια της δημόσιας δράσης. Ανάμεσα στη Μητέρα Τερέζα και τον Μακιαβέλι υπάρχει, πρέπει να υπάρχει, ένας τρίτος δρόμος. Και, για να το αποδείξει, ο Τοντορόφ αναφέρει τα παραδείγματα επτά Σταυροφόρων του Καλού. Του Νέλσον Μαντέλα. Του Πάστερνακ και του Σολζενίτσιν. Της Έτι Χίλεσουμ και της Ζερμέν Τιγιόν, δύο γυναικών που αντέταξαν στον ναζισμό την ηθική τους δύναμη. Του Αμερικανού ινδολόγου Ντέιβιντ Σούλμαν. Και του Έντουαρντ Σνόουντεν.
Έχει λοιπόν θέση το καλό στις σύγχρονες κοινωνίες; Δεν είναι οι πολίτες από τη φύση τους εγωιστές και οι πολιτικοί από τη φύση τους κυνικοί; Κάνω αυτές τις σκέψεις με αφορμή την οξυνόμενη κρίση των προσφύγων, που καλό είναι να τους αποκαλούμε έτσι, πρόσφυγες, γιατί αυτό είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, άνθρωποι που διέφυγαν από τον πόλεμο, την καταστολή και τη βαρβαρότητα. Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν ο Βίκτορ Όρμπαν, που χτίζει παντού τείχη, και ο Ντόναλντ Τραμπ, που υπόσχεται να τους στείλει πίσω στην πατρίδα τους, αλλά υπάρχει και η Άγγελα Μέρκελ, που δεσμεύεται να δέχεται 800.000 πρόσφυγες κάθε χρόνο στο γερμανικό έδαφος. Υπάρχουν οι πολίτες που τους πετούν Μολότοφ και οι πολίτες που τους προσφέρουν τρόφιμα, ρούχα και λουλούδια. Αν οι πρώτοι μειωθούν και οι δεύτεροι αυξηθούν, ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος. Ή όχι;
Με αυτή την έννοια, η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης αποκλειστικά ως μιας ανθρωπιστικής τραγωδίας δεν είναι πολύ έξυπνη. Οι φασίστες που καταγγέλλουν ότι οι μετανάστες κλέβουν τις δουλειές μας και βιάζουν τις κόρες μας θα ακούγονται πάντα πιο δυνατά. Τους πρόσφυγες τους θέλουμε κοντά μας όχι (μόνο) από αλληλεγγύη, αλλά και από συμφέρον. Θα σώσουν το ασφαλιστικό μας σύστημα, θα ανακόψουν τη δημογραφική γήρανση της Ευρώπης, θα δώσουν νέα πνοή στην οικονομία της — το λένε όλοι οι οικονομολόγοι, το βεβαιώνουν όλες οι έρευνες, αρκεί να το πιστέψουμε κι εμείς.
Μιχάλης Μητσός
Πηγή: amagi
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…