Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος έχει ένα φωνητικό τόνο που πολλοί, οι περισσότεροι που τον ακούν, θεωρούν ελκυστικό !
Ακούγεται ανδροπρεπής, σοβαρός και, παρά τα όσα λαϊκίστικα προφέρει, βαρύγδουπος.
Ένας όμως γνώστης της λειτουργίας της ανθρώπινης φωνής , θα έδινε αμέσως το χαρακτηρισμό του φωνητικού ιδιώματος του πρωθυπουργού :
Ναι , ο κύριος Τσίπρας είναι λαρυγγόφωνος.
Και τι σημαίνει αυτό; Τίποτα αλλά και πολλά.
Και εξηγούμαι: Οι παλιοί τραγουδιστές, αλλά και απλοί θιασώτες του έντεχνου τραγουδιού χαρακτήριζαν κάποιους από τους τραγουδιστές που στην φωνητική τους τοποθέτηση λίγο ή πολύ « έβαζαν λαιμό», ως «ινκολλάτους» .
Αυτούς δηλαδή που κατά την παραγωγή του φωνητικού τόνου στο τραγούδι, δεν άφηναν αβίαστο τον αέρα να περάσει φυσιολογικά από τις φωνητικές χορδές και, κατά τις εκάστοτε εντολές του εγκεφάλου και με τη βοήθεια των φυσικών ηχείων της στοματικής κοιλότητας , να παράξει το επιθυμητό αποτέλεσμα , αλλά τον έκλειναν , με τη πίεση κυρίως του φάρυγγα, δημιουργώντας ένα «στενό» λαρυγγώδη ήχο, ο οποίος έδινε την ψευδαίσθηση του φωνητικού μετάλλου , αλλά ήταν στην ουσία κακόγουστος, περιορισμένης έντασης και ζημιογόνος μακροπρόθεσμα για τον τραγουδιστή που χρησιμοποιούσε μόνιμα ή και περιστασιακά αυτή τη μεθόδευση.
Τους ινκολλάτους οι τραγουδιστές της πιάτσας τους έλεγαν και …«αμπλιούδες», λόγω της φαρυγγικής παρείσφρυσης. O όρος «ινκολλάτος» έχει ιταλική προέλευση (collo ιταλικά σημαίνει λαιμός ,εξ ου και κολλάρο, κλπ.)
Αναφέρεται επίσης στην γερμανική ψυχεπιστήμη ως ιδίωμα των επιζητούντων προσωπικό κύρος (geltungspedürftige) αλλά, θα προσέξει κανείς τον λαρυγγόφωνο τόνο και στο επίσημο γλωσσικό ιδίωμα των Ιαπώνων και κυρίως των ευγενών στα Ιαπωνικά κινηματογραφικά έργα (π.χ. του Κουροσάβα με επικά θέματα , αλλά και στα πολεμικά) .
Στα καθ’ ημάς τώρα , η ηθελημένα ή μη, χρήση του λαιμού στην άρθρωση του λόγου , είναι ψεύτικη και εν πολλοίς φτηνιάρικη.
Ενδύονται όμως κατ’ αυτό τον τρόπο με σοβαροφάνεια, για τον πολύ κόσμο, τα όσα αρθρώνει ο ομιλών, ανεξάρτητα από την ουσία τους.
Επίσης με την εμφιλοχώρηση του φάρυγγα ενισχύεται πλασματικά ο ήχος της φωνής του ομιλούντος, ο οποίος αλλιώς θα ήταν ανεπαρκής και σε κάθε περίπτωση αδύναμος και απρόσφορος για την έκφραση πομπωδών, λαοσυνεγερτικών συνθημάτων.
Πρώτος εισαγαγών την «φαμπρικάτη» φωνητική τοποθέτηση (άλλος χαρακτηρισμός της επίπλαστης ομιλίας ) στην Ελληνική πολιτική κονίστρα , ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ευχαριστούμε τον Δ.Β. που μας έστειλε το παραπάνω κείμενο του φίλου του Κ.Κ.
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…
