Όταν η νύχτα άπλωσε τα φτερά της πάνω στη γη, ο Ιωσήφ απ’ την Αριμαθαία φούντωσε μια λαμπάδα από ρετσινωμένο κλαρί πεύκου και κατέβηκε απ’ το βουναλάκι στην κοιλάδα, γιατί είχε σπίτι του δουλειά.
Και στην κοιλάδα του μαρτυρίου είδε πάνω στις μυτερές πέτρες να γονατίζει ένας νέος. Ήταν γυμνός κ’ έκλαιγε. Τα μαλλιά του είχαν χρώμα μελί και το σώμα του ήταν σαν άσπρο λούλουδο. Κι όμως το σώμα του ήταν πληγιασμένο απ’ τ’ αγκάθια και στα μαλλιά του ήταν χυμένη στάχτη σαν μια κορώνα.
Κ ’ είπε στο νέο που ήταν γυμνός κ’ έκλαιγε:
«Δεν ξαφνίστηκα μπρος στη μεγάλη σου λύπη, γιατί στ’ αλήθεια Εκείνος ήταν δίκαιος άνθρωπος».
Κι ο νέος τ’ απάντησε:
«Δεν κλαίω γι’ αυτόν, παρά κλαίω για τον εαυτό μου. Ακόμα κ’ εγώ έκανα το νερό κρασί και γιάτρεψα λεπρούς κ’ έκανα τυφλούς ν’ αναβλέψουν. Εγώ περπάτησα πάν’ απ’ τη θάλασσα κι απ’ τα μνήματα ξετρύπωσα τους διαβόλους. Εγώ έθρεψα τους πεινασμένους στην έρημο, που δεν είχαν στάλα φαΐ, κι ανάστησα τους πεθαμένους απ’ τους στενούς τους τάφους, και με μια προσευχή μου μπρος σε μια μεγάλη μάζα λαού ξέρανα μια φορτωμένη από φρούτα συκιά. Όλα όσα έκανε αυτός ο άνθρωπος τα ’κανα κ’ εγώ. Κι όμως εμένα δε με σταυρώσανε».
*********
Όσκαρ Γουάιλντ
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…
