Δύο είναι οι βασικές αφηγήσεις της σημερινής πολιτικο-οικονομικής συγκυρίας: η πρώτη και κατά κράτος κυρίαρχη είναι η αφήγηση περί «κρίσης», που υποδηλώνει ότι η κατάσταση είναι προσωρινή και ότι σχεδόν αυτόματα θα επιστρέψουμε στην παλιά μας ευημερία. Η κυρίαρχη αυτή αφήγηση έχει δύο όψεις.
Σύμφωνα με την πρώτη όψη της, αρκεί να ακολουθήσουμε τη συνταγή της τρόικας, του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να υιοθετήσουμε μία μονομερή πολιτική λιτότητας, να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι, να επιβάλλουμε φόρους, άντε να πουλήσουμε και δύο-τρεις δημόσιους οργανισμούς και ως διά μαγείας θα επανέλθει η ανάπτυξη και θα ξαναβγούμε για δανεισμό (προσοχή για δανεισμό, όχι για να πουλήσουμε τα προϊόντα μας) στις διεθνείς αγορές. Στην πορεία αυτή δεν πειράζει να συγκεντρωθεί όλη η πολιτική εξουσία σε μία ανέλεγκτη σχεδόν εκτελεστική λειτουργία, να κυβερνάμε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, να αγνοούμε την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Η άλλη όψη της ίδιας αφήγησης διαπνέεται από τον ίδιο αυτοματισμό: θα κατακτήσουμε την πλειοψηφία στις εκλογές, θα γράψουμε έναν νόμο, με ένα άρθρο θα καταργήσουμε τα μνημόνια, θα διαγράψουμε μονομερώς το χρέος, θα ανοίξουμε και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίες στο Δημόσιο και ιδού και πάλι η χαμένη ευημερία και δημοκρατία θα ανακάμψουν. Στην πορεία επιβάλλεται να καταπατούμε τον νόμο, να απαξιώνουμε την πολιτική, να διαπομπεύουμε την ευρωπαϊκή ιδέα.
Την παραπάνω κυρίαρχη και βολική αφήγηση με τις δύο δήθεν αντικρουόμενες, αλλά στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρούμενες όψει, δυσκολεύεται να ανταγωνιστεί με επιτυχία η δεύτερη, ως πιο απαισιόδοξη και πιο απαιτητική: επιμένει σε εκ βάθρων αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, με έμφαση στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και στην πράσινη ανάπτυξη, στον ευρωπαϊκό συνταγματικό πατριωτισμό, στο ρυθμισμένο άνοιγμα της οικονομίας και των επαγγελμάτων με διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού, πάταξη της φοροδιαφυγής και επαγγελματισμό, προστασία των αδυνάτων, αξιοκρατία για όλους και ανανέωση της ουσίας και όχι μόνο των προσώπων του πολιτικού συστήματος. Αν και πιο άβολη, η δεύτερη αυτή αφήγηση είναι και η μόνη βιώσιμη λύση.
____
Πηγή: ethnos.gr
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Πολιτική ανυπακοή και βία: μία πρώτη προσέγγιση
David Graeber: Είσαι αναρχικός-ή; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει
Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών;
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…
