H Greenpeace θεωρείται από το ευρύ κοινό ως η οργάνωση -προστάτιδα του περιβάλλοντος. Μερικά σύντομα ιστορικά στοιχεία της διαδρομής της ως τώρα θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε την πορεία της. Τα ιδρυτικά μέλη της Greenpeace ήταν παιδιά των λουλουδιών. Η σημερινή βάση της Greenpeace, οι εθελοντές, και όσοι έχουν κάνει like στην σελίδα της, είναι άνθρωποι που έχουν αγνές προθέσεις.
Είναι ασφαλές να πει κανείς πως η Greenpeace πολλαπλασίασε τα μέλη της (και τον προϋπολογισμό της), προωθώντας την μία τρομολαγνική εκστρατεία μετά την άλλη, πάντα στο όνομα των εμμονών που διακατέχουν την ηγεσία της. Στην πορεία αυτή κάποιοι είδαν τον παραλογισμό και αποστάτησαν. Ένας από αυτούς είναι ο συν-ιδρυτής της, Patrick Moore, ο οποίος χαρακτήρισε την Greenpeace “αντι-επιστημονική”, “κατά της τεχνολογίας”, “φιλο-αναρχική” και κυρίως κατά οποιασδήποτε μορφής πολιτισμού.
Τα “επιχειρήματα” και ο “ακτιβισμός”
Σε επιστημονικά ζητήματα η διαδικασία εξαγωγής συμπερασμάτων στηρίζεται στα δεδομένα. Όπως και σε άλλα ζητήματα υγείας και ασφάλειας των καταναλωτών η διαδικασία αυτή είναι ενδελεχής και κάθε συμπέρασμα περνά από κόσκινο, μέχρι να εγκριθεί από τους αρμόδιους φορείς. Η διαδικασία δεν κατέχει κάποιο αλάθητο αλλά βασίζεται σε δεδομένα, και είναι ανοιχτή σε αναθεώρηση από νέα δεδομένα που μπορούν να καταρρίψουν τα παλιά συμπεράσματα. H αλήθεια είναι πως η Greenpeace δεν χρειάστηκε ποτέ να επιχειρηματολογήσει με δεδομένα για την κύρια ψύχωση της, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Γιατί κάποιος να επιχειρηματολογήσει με επιστημονικά δεδομένα σε ένα επιστημονικό θέμα; Υπάρχει πιο σύντομος δρόμος από τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων: Το παιχνίδι με τις λέξεις. Η μετονομασία τους σε “μεταλλαγμένα” ήταν υπεραρκετή για να φοβίσει πολύ κόσμο, ο οποίος από την μία δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει γενετική τροποποίηση, και από την άλλη εμπιστεύεται την Greenpeace ως έγκυρη και αθώα πηγή πληροφόρησης. Καμία άλλη “απόδειξη” δεν παρέχεται. Όπως βλέπουμε τελευταία και με τα πολιτικά κόμματα, στο όνομα του “ακτιβισμού”, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.”Αποφασίζομεν και διατάσσομεν” για θέματα σύνθετα βάσει δογματισμών, και πολύ δημοκρατικά στήνουμε οδοφράγματα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τροφίμων, με όποιες επιπτώσεις έχει αυτό στην αγορά, στις επενδύσεις και στις δουλειές των εργαζομένων. Περιττό να πούμε πως αυτή η πίεση θα μπορούσε να τινάξει τις τιμές των τροφίμων σε δυσθεώρητα ύψη.
Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ακόμα και με τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, η πρόσβαση σε φαγητό είναι πιο εύκολη από ποτέ. Αυτό που πραγματικά βοήθησε την παγκόσμια διατροφή ήταν η Πράσινη Επανάσταση, η οποία έσωσε την ζωή εκατομμύρια ανθρώπων. Ο πατέρας της, ο Norman Borlaug, δήλωσε για τον ουτοπισμό αυτής της οργάνωσης τα εξής: “Οι υψηλά ιστάμενοι ζουν στις μεγάλες πόλεις, και είναι πολύ μακριά από τα χωράφια. Είτε μιλάμε για τον επικεφαλής του Sierra Club (άλλη περιβαλλοντική οργάνωση) , είτε για τον επικεφαλής της Greenpeace, δεν υπήρξαν ποτέ πεινασμένοι.” Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η αντίδραση της Greenpeace αν μέσω της επιστημονικής προόδου κανείς άνθρωπος δεν θα έμενε χωρίς φαγητό αλλά είναι ασφαλές να υποθέσουμε.
Ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης σε καθημερινά περιβαλλοντικά θέματα
Ίσως ακούσατε για την στήριξη της Greenpeace στον νόμο που απαγόρευσε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους ή για να το πούμε αλλιώς, υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των μη-καπνιστών. Αν δεν τo ακούσατε είναι γιατί δεν έγινε ποτέ. Αν κάνετε μία αναζήτηση με τις λέξεις “κάπνισμα” και “τσιγάρο” στον ιστότοπο του θεματοφύλακα του περιβάλλοντος, θα εντυπωσιαστείτε. Δεν γίνεται πουθενά λόγος τον καρκινογόνο καπνό που αναπνέουν οι μη-καπνιστές στους δημόσιους χώρους. Βλέπετε ο αέρας που αναπνέουμε δεν υπάγεται στο περιβάλλον. Στον ιστότοπο της Greenpeace δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ρύπανση που προκαλούν οι εκατομμύρια γόπες που αφήνονται στις ελληνικές παραλίες. Και η μη-πράξη είναι μία πράξη από μόνη της. Η Greenpeace σε αυτό το θέμα ένιψε τας χείρας της – τηρώντας σιγή ιχθύος. Δεν είναι στο μόνο σημαντικό θέμα που τηρήθηκε η τακτική αυτή. Ούτε τα εκατομμύρια μπουκαλάκια από νερό και αναψυκτικά που ρυπαίνουν τις παραλίες μας φαίνεται να έχουν πέσει στην αντίληψη των σταυροφόρων υπερασπιστών της Γης.
Zούμε σε μία αντι-επιστημονική εποχή, που πολλοί συνάνθρωποί μας μπορούν να πιστέψουν οτιδήποτε χωρίς να αναζητήσουν καμία απόδειξη. Μπορούν εύκολα να πιστέψουν πως μας ψεκάζουν, φυσικά με τους επιστημονικά ανεπαρκείς και τους υποχόνδριους να είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό το μύθευμα. Αν επαναλάβεις ένα ψέμα αρκετά συχνά και φανατικά όλο και κάτι θα μείνει, και ακόμα και ο πιο ευφυής άνθρωπος μπορεί στο τέλος να σε πιστέψει. Πριν τους ψεκασμούς, το έδαφος για τον φόβο προς οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουμε προετοιμάστηκε από την Greenpeace. Η Greenpeace παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά μίας θρησκείας που διανύει την πρώτη νιότη της. Έχει μεγάλο προϋπολογισμό, αγνοεί τις επιστημονικές αποδείξεις και υπερηφανεύεται για αυτό, δαιμονοποιεί τρόφιμα, ενώ διαθέτει σταυροφόρους και φανατικούς οπαδούς. Μπορεί να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, στην επίσημη αναγνώρισή της ως θρησκεία. Υπάρχει και μία άλλη επιλογή:Nα κοιτάξει γύρω της. Να δει τις γόπες, τα μπουκαλάκια, τα πανεπιστήμια χωματερές, και τον αέρα που μυρίζει τσιγάρο.
Ανδρέας Ζουρδός Πηγή: http://www.athensvoice.gr/
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Σχετικά άρθρα
Η ηθική υπεράνω του συμφέροντος
Πώς να σώσετε τον πλανήτη, σε δύο απλά βήματα
Λιώνουν ταυτόχρονα και πάρα πολλές «παλιές βεβαιότητες»
Το δίλημμα του κρατουμένου και η προστασία του περιβάλλοντος
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…