Άρθρο αναγνώστη του blog
Σύντομα θα κληθούμε να συμμετάσχουμε σε μια εκλογική αναμέτρηση όπου όμοια της δεν έχει γνωρίσει ο τόπος μας τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα χρόνια, λόγω των οικονομικών συνθηκών στις οποίες περιήλθε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια με ευθύνη όλων μας.
Το πολιτικό μας σύστημα σάπισε όπως σάπισε ολόκληρη η κοινωνία, αυτή η οποία το ανέδειξε, το στήριξε, το συντήρησε και από ότι φαίνεται θα το στηρίξει εκ νέου, αναφέρομαι και στην εκλογή νέου προέδρου στο πασοκ.
Όταν είδα στη τηλεόραση αυτούς οι οποίοι έσπευσαν από νωρίς να ψηφίσουν τον νέο αρχηγό του πασοκ δεν πίστευα στα μάτια μου, δηλαδή όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν τι έγινε στην Ελλάδα ή τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, μήπως ζουν σε άλλη χώρα;
Πόσοι τελικά είναι αυτοί οι οποίοι βολεύτηκαν από τα δυο μεγάλα κόμματα τα υποστηρίζουν μέχρι τέλους και εμφανίζονται με πλατιά χαμόγελα και τρελές προσδοκίες ; Τι άλλο θέλουν να δουν, ένοπλο αγώνα ή εικόνες από την κατοχή;
Όσο ενοχλήθηκα και απογοητεύθηκα από αυτούς τους συμπολίτες μας έχω ανησυχήσει το ίδιο και από τους νέους σωτήρες των ημερών μας τους νέους από μηχανής θεούς, τους νέους <αγωνιστές> αναφέρομαι στα διάφορα κινήματα τα οποία αρνούνται να πληρώσουν και ωθούν το κόσμο σε συγκεντρώσεις έξω από δημόσια κτίρια σε πλατείες για να αντισταθούν και να διαμαρτυρηθούν εκμεταλλευόμενοι την δυστυχία την ανασφάλεια και την έλλειψη ενημέρωσης του. Τα κινήματα αυτά που έχουν ευθέως κατηγορηθεί και επώνυμα, ότι υποκινούνται από μη κυβερνητικές οργανώσεις και από πολιτικά κόμματα, ποτέ δεν βγήκαν να το διαψεύσουν και να ζητήσουν τη παραδειγματική τιμωρία αυτών που τα λένε, γιατί άραγε;
Αναρωτιέμαι βλέποντας τους παραγωγούς που πουλάνε σήμερα τα προϊόντα τους, χωρίς μεσάζοντες, να παριστάνουν τους φιλάνθρωπους, αυτοί που στο παρελθόν οι περισσότεροι εκμεταλλεύτηκαν τους πάσης φύσεως συνεταιρισμούς και αφού τους αφαίμαξαν τους απαξίωσαν και στο τέλος τους διέλυσαν.
Από την άλλη όλοι μας παρακολουθούμε βουλευτές ή και υπουργούς των κυβερνήσεων Πασοκ και ΝΔ αλλά και του Λαος να φεύγουν από τα κόμματα τους και να πηγαίνουν σε άλλα ή να δημιουργούν νέους πολιτικούς φορείς και κόμματα (εξαγνίζοντας τους εαυτούς τους) χωρίς κανένας τους να παραιτείται από το αξίωμα του βουλευτή ή από την βουλευτική αποζημίωση και τις όποιες άλλες παροχές, παρά μόνο να εξακολουθούν με μανία να φτύνουν και να αναθεματίζουν εκεί που μέχρι εχθές φούσκωναν τις τσέπες τους και τις κοιλιές τους.
Τολμάνε να μας παρουσιάζουν νέα ριζοσπαστικά προοδευτικά προγράμματα αυτοί που μέχρι εχθές συμμετείχαν σε όλο αυτό το κόλαφο σε όλα αυτά τα αίσχη ή να μας ανακοινώνουν την μη συμμετοχή τους στις εκλογές, λες και πρέπει να φοβηθούμε ή να στεναχωρηθούμε για αυτό.
Επικαλούνται ότι δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη, αναρωτιέμαι τι θα πει δεν φταίγαμε εμείς, τι θα πει δεν ψηφίσαμε ή δεν στηρίξαμε εμείς το μνημόνιο 1 και 2, εσείς δεν ήσασταν μέλη της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης όλα αυτά τα χρόνια; Εάν δεν συμφωνούσατε λόγω ηθικών αναστολών γιατί δεν παραιτηθήκατε γιατί δεν βγήκατε να καταγγείλετε τις όποιες ατασθαλίες λάθη παραλήψεις και διαφθορά που αντικρίσατε;
Επιτέλους ας μας παρουσιάσουν οι βουλευτές και οι υπουργοί όχι τα πτυχία τους, αλλά τα ένσημα τους που έχουν από την εργασία τους και όχι από την κοινοβουλευτική θητεία τους, για να μας πείσουν ότι αξίζει να τους ψηφίσουμε.
Πως να διοικήσεις ή να κυβερνήσεις εάν ο ίδιος δεν έχεις δουλέψει ποτέ, εάν δεν έχεις αγωνιστεί ποτέ για το βιοπορισμό, δεν έχεις νιώσει πότε πάνω από το κεφάλι σου τη δαμόκλειο σπάθη να αιωρείται αν κάνεις κάποιο λάθος ή σκεφτείς να παρανομήσεις και τέλος εάν δεν έχεις παρακολουθήσει από κοντά όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας και της διοικητικής λειτουργίας.
Σκέφτομαι ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, είναι προσφορά, για αυτό λοιπόν τολμώ να παραθέσω κάποιες σκέψεις – κριτήρια που θα έπρεπε να ψηφίζουμε:
Θα κατηγορηθώ ότι γενικεύω και λειτουργώ ισοπεδωτικά, τουναντίον ακριβώς επειδή ζω και υπάρχω μέσα στο κόσμο και προσπαθώ να πορευθώ με αξιοπρέπεια βλέποντας κάθε μέρα τι συμβαίνει γύρω μας, σέβομαι και θαυμάζω όλους αυτούς οι οποίοι από το δικό τους μετερίζι βοηθούν αδύναμους οικονομικά συνανθρώπους μας προσφέροντας τους τις υπηρεσίες τους ή τα προϊόντα τους δωρεάν ή συμμετέχουν εθελοντικά σε διάφορα προγράμματα βοήθειας, όμως δεν σταματάω να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει, γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά και θα επαναλάβει τα ίδια λάθη, γιατί δεν σκέφτεται ρεαλιστικά, πως μετά από όλες αυτές τις μειώσεις μισθών συντάξεων και κοινωνικών παροχών, με τέτοια τεράστια ποσοστά ανεργίας που έχουμε, κάποιοι έχουν πακτωλό χρημάτων και τα ξοδεύουν στις μέρες μας σε πολυτελείς αγορές, εξόδους και διασκεδάσεις, ενώ δίπλα μας όταν κλείνουν οι λαϊκές αγορές υπάρχει κόσμος που μαζεύει ότι μπορεί, για να φαει και άλλοι τόσοι ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για τον ίδιο λόγο.
Σκέφτομαι γιατί δεν τιμωρείται κάποιος πολιτικός από αυτούς που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα, γιατί δεν κυνηγάνε τους μεγάλο οφειλέτες του δημοσίου γιατί δεν αλλάζουν το φορολογικό νόμο-καθεστώς και πάντα στραγγίζουν και τιμωρούν τους απλούς πολίτες;
Αυτές τις σκέψεις κάνω και ετοιμάζομαι για την κάλπη.
Μ.Γ
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Άλλα άρθρα αναγνωστών:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…