Ημερολόγιο μιας δύσκολης μέρας στην παραλία

37 βαθμοί , δήθεν έλιωνε το κορμί η λύση (δεν) ήταν η παραλία. Ξεκινήσαμε νωρίς γεμάτοι όνειρα να μην έχει κίνηση και να βρούμε να παρκάρουμε σχετικά κοντά. Πράγματι σε 4 ½ ώρες ήμουν μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από την πλαζ.

Στάθηκα τυχερός γιατί αυτός που συνήθως καταλάμβανε,  πριν φέξει, τη θέση πάρκινγκ τρίτη ελιά αριστερά πάντρευε μια ξαδέλφη -πρώην ζωντοχήρα με αχαλίνωτη λίμπιντο- στη Σύρο.

Έπιασα μια προνομιακή σεζ λονγκ, μόλις σαράντα εκατοστά από το νερό, παρήγγειλα καφέ και ατένιζα το απέραντο γαλάζιο.

Η ευτυχής συγκυρία κράτησε δύο τζούρες τσιγάρο. Βαθμιαία αποβιβάστηκε στην πλαζ, μια μεραρχία πιτσιρικαρίας, δυο αερομεταφερόμενες διμοιρίες εφήβων και κορασίδων, μια επίλεκτη ομάδα επίδειξης μαγιό μπραζίλιαν , οι Αθάνατοι του Ξέρξη και οι ζωντανοί-νεκροί του Αρταξέρξη.

Τα ροζ φλαμίνγκο είναι πλέον αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πλειοψηφούν τα στρώματα σακούλα πατατάκια, κομμάτι πίτσα, ντόνατς, φέτα καρπούζι, πατάτες τηγανιτές, πιτόγυρα, γυρόπιτα, δίπιτα με λουκάνικο, μια πανσπερμία υλικών & χρωμάτων, κάτι σαν την Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και πολύ πράσινο, σαν τις ΔΕΚΟ, που υπάρχουν για να υπάρχει το αθάνατο ΠΑΣΟΚ.

Μετά την πρώτη βουτιά, όλοι βρήκαν μια θέση κάτω από τον ήλιο. Η ηχορύπανση ήταν ελαφρώς χειρότερη από έξι κομπρεσέρ στο διπλανό τετράγωνο, αλλά το ελαφρύ αεράκι σήκωνε στον αέρα κάθε κακή σκέψη.

Μέχρι τη στιγμή που φάνηκαν τα δύο «μαγικά» ζευγάρια μετά των τέκνων και των τάπερ τους.

Ήλθαν κολλητά στη ζώνη με τις νοικιασμένες ομπρέλες και έβαλαν τις δικές τους. Τουλάχιστον προσπάθησαν γιατί δεν καρφωνόταν ακριβώς και έμοιαζε με τον πύργο της Πίζας με λιγότερη όμως ευστάθεια, οπότε μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις 17 λεπτών πήραν μια «ενοικιαστική».


Το μικρό αγόρι του ενός ,παρακαλούσε για ώρα τον μπαμπά του να του κάνει παρέα μέσα στη θάλασσα, καθώς τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της παρέας ήταν συμμαθητές και δεν έπαιζαν τον μπόμπιρα.

Ο πατήρ ατάραχος του έλεγε «σε δύο λεπτά» κάθε πεντάλεπτο για καμιά ώρα, μέχρι που ο μικρός έγινε πραγματικά φορτικός. Με καφέ και εφημερίδα συνέχιζε ο πατέρας, με μανούρα ο πιτσιρικάς.

Τη λύση έδωσε όπως πάντα ο γκόλντεν Τάκης με τις χρυσές καδένες στο χέρι και το πούρο αλά Μάκη Ψωμιάδη, σύμβολο της πλαζ περισσότερο και από τον Παεζάνο στη Φωκίωνος Νέγρη κατά την μπελ επόκ.

Έταξε στον πατέρα οκτάμηνη σύμβαση στον τοπικό Δήμο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας παραθαλάσσιας δημοτικής αρχήςκι έτσι σηκώθηκε προς ανακούφιση και της μαμάς που με όλη αυτή τη φασαρία δεν μπορούσε να γράψει πόσο υπέροχα περνούσε στο FB.

Μετά από ενενήντα δευτερόλεπτα ο μικρός έβαζε οριστικά τα κλάματα με τα άγαρμπα θαλάσσια αστεία του πατρός, οπότε πήρε το κουβαδάκι του και έπαιξε ήσυχος πιο πέρα, μακριά από την επιρροή των οικείων του και του κόσμου την κακία.

Το άλλο ζευγάρι ήταν ακόμη πιο συγκλονιστικό. Μετά από μισή ώρα που δεν αντάλλαξαν ούτε ματιά, ούτε κουβέντα, σαν να κρατούσαν κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα και μοιραία πλακώθηκαν δίχως αύριο, χωρίς κανείς να καταλάβει ούτε την αφορμή, ούτε την αιτία.

Ο παπάρας (έτσι τον αποκαλούσε η συμβία συνέχεια) έδειχνε μικρότερος από την παπάρενα, όμως δεν ήταν γρήγορος στις ατάκες, οπότε μοιραία εύκολα το σκορ ξέφυγε υπέρ της κυρίας.

Ευτυχώς μετά από λίγο εμφανίστηκαν στην παραλία -με όλα τα αξεσουάρ- οι πρωταθλητές της ρακέτας, κατηφείς, καθώς το προηγούμενο ΣΚ τους έπεσε το μπαλάκι μετά από μόλις 4711 χτυπήματα.

Κι έτσι μεσημεριάσαμε, μέσα στο ατέλειωτο τάκα τούκα από τις ρακέτες, τη μυρωδιά των αντηλιακών μέσα κι έξω από τη θάλασσα, τις γλυκές τσιρίδες των παιδιών που πλακωνόντουσαν με τα νερο-οπλοπολυβόλα, αλλά και τις  μπύρες που οι λουόμενοι κατανάλωναν αφειδώς παρά τω καύσωνα, συζητώντας  για τα πολιτικά τεκταινπόμενα, για την κατάργηση τυο ασύλου, για τη διαχρονικότητα της Γιάννας & της Άντζελας, για τον μακελάρη στο Ελ Πάσο και για τον καραγκιόζη που παρκάρισε στη θέση ΑμεΑ και που καλά του έκαναν και του πήραν τις πινακίδες κι ας ούρλιαζε.

Οι αυθεντικοί καβγάδες θέλουν λαϊκούς ανιθρώπους.

Ευτυχώς που στη χώρα μας απαγορεύεται η οπλοκατοχή, κάθε ΣΚ και από ένα μακέλεμα θα είχαμε, κάθε Δευτέρα και αιματοκύλισμα.

_______________________

   Πηγή: emo.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

 

Αντικλείδι

Οι διαχειριστές του blog

Share
Published by
Αντικλείδι

Recent Posts

Οι κίνδυνοι της εθελοτυφλίας

Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…

4 weeks ago

Γαλιλαίος Γαλιλέι – Διάλογος γύρω από τα δύο παγκόσμια συστήματα, το πτολεμαïκό και το κοπερνίκειο

Σαν σήμερα, στις 22 Φεβρουαρίου του 1632, τυπώθηκε στη Φλωρεντία το βιβλίο του Γαλιλαίου Γαλιλέι…

1 month ago

Α. Δαρζέντας – Η βιολογία της βίας και επιθετικότητας

Τις προάλλες κουβέντιαζα με μια γυναίκα αστυνομικό. Δεν ξέρω πως ήρθε η κουβέντα για την…

2 months ago

Ολοκλήρωση ή απελπισία…

Απώλεια, Πένθος, πρακτική Φιλοσοφία και Μεταμόρφωση Του Δρ. Μάνου Ζαχαριουδάκη (more…)

2 months ago

Όταν χαμογελάτε, ο κόσμος χαμογελά μαζί σας

Κάτι περίεργο συνέβη στην Τανζανία μια μέρα σαν σήμερα, στις 30 Ιανουάριου του 1962. (more…)

2 months ago

Οι 13 αρετές τις οποίες ορκίστηκε να εφαρμόζει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος

Σαν σήμερα, 17 Ιανουαρίου 1706, γεννήθηκε το 16ο από τα 17 παιδιά του Γιοσάια Φραγκλίνου,…

2 months ago