Στόματα ανοιχτά, κινούμενες γλώσσες που κατασκευάζουν άνοστα φωνήεντα και παραποιημένα σύμφωνα ψευτολογοτεχνικά.
Φθόγγοι τσεβδοί, προτάσεις παράλυτες, πράξεις παραδημοκρατικές με πονηράδα, τίτλοι εντυπωσιασμού, συγκροτήματα χρεωμένα και λερωμένα με την ξεθωριασμένη μελάνη τους, νοήματα έγχρωμα γυαλιστερά που επισημαίνεται μονοσήμαντα και καμαρώνει διπλά το εφετζίδικο περιτύλιγμά τους ορφανά από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο.
Στήλες και άρθρα του τύπου που ο παρατεταμένος από την ίωση πυρετός τα χλόμιασε και τα διατηρεί κιτρινισμένα. Μελέτες παραγγελλόμενες ενταγμένες στα πλαίσια της συμφεροντολογικής στόχευσης, πληρωμένες και στοιβαγμένες στον ασκεπή αχυρώνα της παραπλάνησης.
Πάνελ δημοσιογραφικά που στήνονται μόνο και μόνο για να κρύψουν την ήσυχη όψη της άκακης και ταλαιπωρημένης αλήθειας, πίσω από δημοσκοπικά ραβδογράμματα.
Στα πλαίσια της δημοκρατικής ελεύθερης και αδέσμευτης δήθεν ενημέρωσης εγκλωβίζουν αόρατα με τον τρόπο τους την ανυποψίαστη συνείδηση μιας αθώας και εξουθενωμένης μάζας. Επενδύουν στο κάθε θύμα και φορές ακόμα στον ανθρώπινο πόνο, δίχως κανένα ίχνος οίκτου και ντροπής, προκειμένου να νομιμοποιήσουν την επερχόμενη λεηλασία.
Κυβερνήσεις πέφτουν ή τις γκρεμίζουν και άλλες νέες στήνονται με ξύλινα πόδια. Αρκεί μία μοναχά ισχνή τεχνητή πλειοψηφία, για να καλύπτει τη δημοκρατικότητα των θεσμών.
Όλα βαίνουν καλώς, όλα νόμιμα και όλα καταπιέζουν τους πολίτες. Ρέουν όλα ανενόχλητα και απλώνονται ως πλημμυρισμένος Νείλος σε μια αδιάστατη αχανή και αόριστη ελευθερία. Απεναντίας η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχασε το γέλιο της, την ελπίδα, την ηρεμία της καθημερινότητας και το κυριότερο την αξιοπρέπειά της. Όλα μεταβάλλονται δημοκρατικά προς το χειρότερο και ο πλούτος ολοένα συσσωρεύεται δημοκρατικά και σε λιγότερους.
Προς αποφυγή πάσης παρανόησης αναγνωρίζω ότι, υπάρχουν νόμοι, θεσμοί και δικαστήρια στη χώρα μας και παράλληλα κάποιες περαστικές ακτίνες πολιτισμού. Όλα αυτά και πολλά άλλα συνθέτουν τελικά μια συνισταμένη που ο καθένας μας τη διαβάζει και την ερμηνεύει κατά το δοκούν, πλην όμως μας διαψεύδει ο δίκαιος κριτής της πραγματικότητας. Αναλύοντας αδυνατώ να κατανοήσω και να ερμηνεύσω συμβάντα και λογικές, στοιχεία τα οποία τείνουν να παγιώσουν μία εσφαλμένη καθημερινότητα, αναφέροντας παρακάτω επιγραμματικά ορισμένα από αυτά.
Σήμερα η ακολουθία των παρενεργειών εκτείνεται σε κάθε τομέα του καθημερινού μας βίου, τούτο δε υποδηλώνει τη σαθρότητα των θεμελίων, όπου πατάμε και τη λάθος φιλοσοφία με την οποία χτίζεται η παιδεία μας.
Όταν π. χ. το ίδιο το κράτος επιβάλει υπέρογκους φόρους ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κλπ στους πολίτες του, τη στιγμή που οι τελευταίοι εξ αιτίας των λαθεμένων πολιτικών του έμειναν άνεργοι και παράλληλα προβαίνει σε κατασχέσεις, αυτό το φαινόμενο μου θυμίζει δημοκρατικό γκαγκστερισμό. Τούτες οι ανεξήγητες καταστάσεις αναρωτιέμαι πώς προέκυψαν σήμερα και ποιος φταίει γι’ αυτό.
Θα μπορούσε κάποιος αβασάνιστα, να απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά τις γνωστές χιλιοειπωμένες και βαρετές πλέον εκφράσεις, ότι η δημοκρατία λειτουργεί απρόσκοπτα, οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα γίνονται με δημοκρατικότατο τρόπο και ουδείς μπορεί να τα αμφισβητήσει, άρα όλα είναι νόμιμα και ηθικά. Ακούμε επανειλημμένα τελευταία κυρίως από τους πολιτικούς, ότι η δημοκρατία δεν κινδυνεύει και δεν έχει αδιέξοδα. Πάντα δίνει λύσεις και προσπερνά τα προβλήματα που προκύπτουν. Αναρωτιέμαι ειλικρινά, αυτό άραγε τελευταία γιατί το επαναλαμβάνουν; Στη ζωή μου δεν έτυχε ούτε μια φορά, ν’ ακούσω έστω και από τρελό ακόμη, ότι περί ώραν μεσημβρίας δωδεκάτη, να επιβεβαιώνει κάποιος, ότι είναι μέρα και όχι νύχτα. Ο νοών νοήτω.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη θαρρώ πως η διαφύλαξη και η λειτουργία μιας ουσιαστικής δημοκρατίας, δεν πρέπει να επαφίεται μοναχά σε δυο τρεις π.χ. ανώτερους εκλεγμένους άρχοντες, όπως συμβαίνει σήμερα. Ο έλεγχος και ο σχεδιασμός της εμπροσθοπορείας σε κάθε τομέα πρέπει, να αποτελεί μεταξύ άλλων αντικείμενο και μέλημα των πολιτών, οι οποίοι καθημερινά θα συμμετέχουν με την παρουσία τους παντού και όχι μόνο στον εργασιακό στίβο. Δηλαδή η δημοκρατία να είναι συμμετοχική.
Πάντως ολοένα και περισσότερο διαπιστώνεται, ότι η δημοκρατία δείχνει να παλαμοδέρνει ανάμεσα στα πολλά αδιέξοδα. Ο λόγος του πλούτου υπερισχύει έναντι των κανόνων δικαίου. Η κορυφαία των θεσμών δημοκρατία, ζαλισμένη και κουρασμένη ούσα, δεν είναι σε θέση να ανασηκώσει τα μάτια της και να κοιταχτεί στον καθρέφτη της κοινωνίας. Δυστυχώς όταν ζωντανεύουν και μιλούν οι αριθμοί, οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Πανέμορφη μα άτυχη, ταλαιπωρημένη κόρη του ντουνιά.
Αστέριος Τσίρος
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…