Μ. Γιωσαφάτ – Να παντρεύεται κανείς ή να μην παντρεύεται;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελικά ποια είναι ή απάντησή σας μετά από όλα αυτά πού μας είπατε; Να παντρεύεται κανείς ή να μην παντρεύεται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν υπάρχει, βέβαια, μία απάντηση. Κατ’ αρχάς για τον μέσο άνθρωπο, πού έχει χαμηλή κοινωνικό-οικονομική κατάσταση και δεν είναι και ’Άδωνις ή ’Αφροδίτη, δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα να έχει κάποιο σύντροφο, τακτικό σεξ on demand, φαγητό, οικογένεια κ.λπ. Ό μέσος άνθρωπος δεν είναι σημαντικός έξω στην κοινωνία και μόνο στο σπίτι του με τη γυναίκα και τα παιδιά του γίνεται σημαντικός, έχει μια θέση κάτω από τον ήλιο. ‘Οπότε ο γάμος είναι σχεδόν αναγκαίος γι’ αυτόν.

Τώρα, για ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων πού είναι έξυπνοι, επιτυχημένοι, ευπαρουσίαστοι, υπάρχει ή δυνατότητα να έχουν διάφορες γυναίκες ή άντρες και να μη χρειάζονται τα δεσμά του γάμου για να έχουν τα παραπάνω. Σε πολλές περιπτώσεις γάμος γίνεται ή καριέρα είτε πρόκειται για γυναίκα είτε για άντρα. Αυτοί μπορεί να μην παντρευτούν και παρ’ όλα αυτά να ζουν καλή ζωή.

Γενικά, όμως, ο άνθρωπος έχει υπαρξιακή μοναξιά. Βαδίζοντας προς το τέλος της ζωής χρειάζεται ένα σύντροφο να του κρατά το χέρι. Και κυρίως χρειάζεται ένα ουσιαστικό συναισθηματικό μόνιμο δεσμό για να ολοκληρωθεί. ’Αν είναι αρκετά ώριμος και βρει έναν ώριμο σύντροφο (ισότιμος με ισότιμο), τότε είναι οι δύο τους οι πιο ευτυχισμένοι των ανθρώπων. Θα πρέπει να φροντίζουν τη σχέση τους ως κορών οφθαλμού και στην περίπτωση αυτή είναι απόλυτη προϋπόθεση ή μονογαμία.

Για τούς υπόλοιπους πάλι χρειάζεται ο γάμος, παρά το γεγονός ότι έχει τις δυσκολίες πού περιγράψαμε και πού προέρχονται από την ύπαρξη της ασυνείδητης ψυχικής ζωής. Τότε χρειάζεται να κάνουν προσπάθειες και ενδεχομένως να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό (παρ’ όλο πού οι σωστοί ειδικοί είναι ελάχιστοι).

Ή άποψή μου είναι ότι ό γάμος δεν θα πεθάνει, όπως πολλοί ισχυρίζονται, αλλά θα υποστεί διάφορες αλλαγές, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες της κάθε εποχής. ’Έχω προτείνει, άλλου, συμβόλαια γάμου ορισμένου χρόνου, ανανεώσιμα αν το θέλουν και οι δύο σύντροφοι. ’Αλλά και αυτό έχει προβλήματα. Τί θα κάνει μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας αν ό σύζυγος προτιμά ένα καινούργιο συμβόλαιο με κάποια νεώτερη γυναίκα; Τί άλλα προβλήματα θα προκύψουν, αν ή μονογαμία δεν είναι όρος μιας σχέσης (παρ’ όλο πού είναι γνωστό ότι καταπατιέται ασυστόλως, έτσι κι αλλιώς, από τη μεγάλη πλειονότητα των ανδρών κι ένα σταθερά ανερχόμενο ποσοστό γυναικών); Ποια θα είναι ή σχέση γονιών-παιδιών όταν έχουμε παραδείγματα (π.χ. αρχαίοι Σπαρτιάτες, τα κιμπούτς του ’Ισραήλ κ.λπ.), όπου τα παιδιά μεγαλώνουν στην ουσία χωριστά από τούς γονείς;

Πιστεύω έτσι ότι ό γάμος θα συνεχίσει, παρά τις ατέλειες και τις δυσκολίες του, να είναι ουσιαστικός συναισθηματικός δεσμός στη ζωή και με αλλαγές πού θα προκύψουν βαθμιαία. Το κράτος θα πρέπει να εισαγάγει στα σχολεία «Μαθήματα Ζωής», όπως έχω προτείνει επανειλημμένα, για να βοηθήσει το γάμο και τα παιδιά. Γιατί, πιστεύω, σχεδόν οι περισσότερες νευρωτικές ψυχολογικές διαταραχές στα παιδιά και τούς αυριανούς ενήλικες προέρχονται από συζυγική δυσαρμονία.

Συχνά, όσο πιο ανώριμοι είναι οι γονείς (όσο πιο πολύ ελέγχονται δηλαδή από το ασυνείδητο), μεγαλώνουν τα παιδιά τους, πότε συνειδητά και πότε ασυνείδητα, για να εκπληρώσουν αυτά τις δικές τους ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Όσο μια μητέρα είναι ανικανοποίητη, τόσο προσκολλάται στον γιό της για να έχει στο πρόσωπό του το υποκατάστατο του συζύγου πού της λείπει. Πολλά έργα του Tennessee Williams περιγράφουν αυτή την κατάσταση – και βέβαια αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ή Ελληνίδα μητέρα – παλαιότερα.

Απόσπασμα από το βιβλίου του Ματθαίου Γιωσαφάτ “Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί;“

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Επιλέξτε τον σωστό ερωτικό σύντροφο, από τον Ματθαίο Γιωσαφάτ

Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί; – Μ. Γιωσαφάτ