Σε αυτόν τον κήπο κρύβεται ένα μικρό παιδί, παίζει ολημερίς και ολονυχτίς κυνηγώντας μια μπάλα και όταν την φθάνει και τη σφίγγει με περηφάνια στην αγκαλιά του αυτή και πάλι αρχινάει το ταξίδι της αργοκυλάει και ποτέ δε σταματάει. Ακούραστο τρέχει, και αν πέφτει κάτω ορθώνεται ξανά στιβαρά στα δυο του πόδια, χαϊδεύει τα φύλλα, ανασαίνει τη ζωντάνια του, και λιάζεται στο θάρρος να μη σταματά και να μην τα παρατά.
Κάθε φορά που παίζεις μοχθείς για το καλύτερο, παραδέχεσαι και δέχεσαι πως είσαι ζωντανός.
Η ζωή που σου δόθηκε είναι η ευθύνη σου. Να την απολαύσεις στο έπακρο, να δώσεις τους θησαυρός σου στους άλλους, να εκπληρώσεις την αποστολή σου. Εσύ μόνο ξέρεις ποια είναι.
Γεωργία Μαυρίδου