«Ένα ελάχιστο ποσοστό»: Μια λογική πλάνη στην υπηρεσία τής προπαγάνδας.


Του Παναγιώτη Χούπα

Πριν μερικά χρόνια (2014) σε δημοσιογραφική ιστοσελίδα «προοδευτικών» προδιαγραφών, δημοσιεύθηκε άρθρο κατά της «Ισλαμοφοβίας». Η αρθρογράφος, προκειμένου να πείσει τους αναγνώστες της ότι η απειλή από το ριζοσπαστικό Ισλάμ δεν είναι δα και τόσο τρομερή, χρησιμοποίησε, εκτός των άλλων, και την εξής φράση-επιχείρημα:

«Κάπου 4 εκατομμύρια μουσουλμάνοι ζουν σήμερα στη Γερμανία και οι μισοί απ’ αυτούς έχουν γερμανικό διαβατήριο, ενώ (σύμφωνα με εκτιμήσεις) μόλις το 1% απ’ αυτούς είναι ακραία στοιχεία».

Από τον προσεκτικό αναγνώστη, δεν είναι δυνατόν να διαφύγει το τερατώδες: στην προσπάθειά της να υποβαθμίσει μια εφιαλτική πραγματικότητα, η κυρία αρθρογράφος πληροφόρησε το κοινό ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 40.000 (σαράντα χιλιάδες!) φανατικοί και εν δυνάμει μακελάρηδες ζουν ανάμεσα σε φιλήσυχους ανθρώπους σε γερμανικό έδαφος! Σαράντα χιλιάδες εχθροί της Δημοκρατίας, του Δυτικού πολιτισμού και της επικρατούσας στην Ευρώπη θρησκείας βρίσκονται ανάμεσα σε νομοταγείς Γερμανούς πολίτες! Σαράντα χιλιάδες φονταμενταλιστές, θεωρητικώς αιμοσταγείς και ενδεχομένως ένοπλοι, επικρέμονται ως απειλή πάνω από τα κεφάλια αθώων στη γη του Καντ, του Γκαίτε και του Μαρξ!

Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε αν η προσθήκη της λέξης «μόλις» στο ήδη πολύ μικρό ποσοστό τού 1% από την αξιότιμο κυρία οφειλόταν σε ανοησία ή σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Εκείνο όμως που (πρέπει να) γνωρίζουμε είναι ότι η στηριζόμενη σε λογικές πλάνες προπαγάνδα, είναι πανταχού παρούσα.

Στην προκειμένη περίπτωση, η λογική πλάνη ακούει στο όνομα «πλάνη τού ελάχιστου ποσοστού» («tiny percentage fallacy»): ένα μέγεθος πολύ σοβαρό αυτό καθαυτό, υποβιβάζεται, απλώς και μόνο επειδή η ποσοστιαία αναλογία του είναι πολύ μικρή σε σχέση με το σύνολο.

Ιδιαίτερη εφαρμογή φαίνεται να βρίσκει η εκμετάλλευση της πλάνης αυτού του τύπου, στην τρέχουσα πανδημία. Οι αρνητές τής επικινδυνότητας του ιού, ως «αδιάσειστο στοιχείο» προς δικαιολόγηση της «άποψής» τους, προσκομίζουν συνεχώς και αδιαλείπτως το «πολύ μικρό» έως «ελάχιστο» ποσοστό θνητότητας. Επικαλούμενοι αμετροεπείς και επιδειξιομανείς επιστήμονες, διατυμπανίζουν συνεχώς τα περί 0,15% έως 0,23% θνητότητας τής COVID-19, προκειμένου να υποβαθμίσουν τη βαρύτητά της και να αναδείξουν την προϋπάρχουσα «υποψιασμένη» κοσμοθεωρία τους.


Κάτι τέτοιο είναι γενικώς απαράδεκτο και όταν μιλάμε για εκατομμύρια θανάτων παγκοσμίως, προδήλως απάνθρωπο. Η χαμηλή, μέχρι στιγμής, θνητότητα (υπολογιζόμενη από συνετούς επιστήμονες σε τουλάχιστον 0,5%) δεν μπορεί να αποτελεί μέτρο της απειλής. Ως μέτρο της απειλής οφείλει να είναι ο απόλυτος αριθμός ανθρώπινων απωλειών. Άμεσων (σε βραχύ χρονικό διάστημα) και οδυνηρών (προσφιλών ατόμων) απωλειών που μπορούν να αποφευχθούν, αν τηρηθούν στοιχειώδη υγειονομικά μέτρα και αν υπάρξει μαζικός εμβολιασμός. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι η γενική θνητότητα είναι περίπου 0,2%, αν από τη νόσο προσβληθεί τελικώς το 1/3 τού παγκόσμιου πληθυσμού (αυτό το κλάσμα του πληθυσμού προσεβλήθη από την χαμηλότερης μεταδοτικότητας πανδημία γρίπης του 1918 στον πολύ αραιοκατοικημένο τότε πλανήτη), θα πρέπει να αναμένουμε τουλάχιστον 5.000.000 νεκρών. Στην πατρίδα μας, στις οικογένειές μας, στις γειτονιές μας, στις συντροφιές μας, τουλάχιστον 7.000. Όλα τα παραπάνω βέβαια, χωρίς να ληφθεί καθόλου υπόψιν η διόλου ευκαταφρόνητη νοσηρότητα.

Ιδιαίτερης αξίας είναι οι διδαχές από την σχετικά πρόσφατη Ιστορία της Ιατρικής.

Η οφειλόμενη σε ιό νόσος τής πολιομυελίτιδας είναι κατά κανόνα καλοήθης. Σε ποσοστό 95% είναι ασυμπτωματική και δεν εγκαταλείπει καμία βλάβη. Σε ποσοστό περίπου 4,5% είναι συμπτωματική, αλλά αναστρέψιμη, χωρίς χρόνιες επιπλοκές (μη παραλυτική). Σε ποσοστό 0,5% και ενδεχομένως μικρότερο, είναι βαριά και προκαλεί παράλυση. Σε ποσοστό 5% των περιπτώσεων παραλυτικής μορφής, επέρχεται θάνατος.

Τα παραπάνω ποσοστά, δεν την εμπόδισαν να μετατραπεί σε μάστιγα, να θανατώσει πάνω από 6.000 (έξι χιλιάδες) ανθρώπους και να αφήσει περίπου 120.000 (εκατόν είκοσι χιλιάδες) ανθρώπους παραλύτους, μόνο στις ΗΠΑ, μεταξύ των ετών 1951 και 1953.

Η νόσος τείνει να εξαλειφθεί από τον πλανήτη κατόπιν των εκτεταμένων προγραμμάτων μαζικού εμβολιασμού (τα μέχρι στιγμής αναφερθέντα περιστατικά παγκοσμίως για το 2020 είναι 12).

Ευτυχώς, ουδείς διανοήθηκε ποτέ να τοποθετήσει μπροστά από τα πολύ χαμηλά ποσοστά της, τη λέξη «μόλις».

***

Παναγιώτης Χούπας

Πηγές: protagon.gr , ijidonline.com , ourworldindata.org

Πηγή: ardin-rixi.gr

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Τα ίδια ισχύουν και για τους νεκρούς των εμβολιασμών. Για τους ανάπηρους κ.τ.λ. Τα εφαρμόζει ο αρθρογράφος σας;