Paulo Coelho – Ο τυφλός και το Έβερεστ

Φαίνεται ότι σιγά-σιγά ο κόσμος συνηθίζει στις ίδιες μεταφορές για τη ζωή. Συνάντησα έναν αναγνώστη στο Αμβούργο που αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μου την εμπειρία του για τις αναβάσεις της ζωής. Ανακάλυψε σε ποιο ξενοδοχείο μένω, έχει μια σειρά από κριτικά σχόλια για τη σελίδα μου στο διαδίκτυο. Κάνει σκληρά σχόλια και μετά ρωτάει: “Μπορείτε να βγείτε φωτογραφία με την κοπέλα μου;”

Φυσικά και μπορώ. Παίρνει το κινητό του, πιέζει ένα πλήκτρο, δεν λέει τίποτα και η κοπέλα του εμφανίζεται το επόμενο λεπτό. Βγάζουμε τη φωτογραφία, αλλά η ερώτηση που ακολουθεί είναι πιο ενδιαφέρουσα: “Μπορεί ένας τυφλός να ανέβει στο Έβερεστ;”

“Νομίζω πως όχι”, απαντάω.

“Γιατί δεν λέτε “ίσως;”

Είμαι σίγουρος πια ότι έχω μπροστά μου έναν “παθολογικό αισιόδοξο”. Άλλο είναι να συνωμοτεί ολόκληρο το σύμπαν για να πραγματοποιηθούν τα όνειρά μας και άλλο είναι να ερχόμαστε αντιμέτωποι με προκλήσεις εντελώς περιττές που μπορούν να μας οδηγήσουν στο θάνατο ή σε προβλέψιμες αποτυχίες.

Εξηγώ ότι πρέπει να φύγω γιατί έχω μια υποχρέωση, αλλά ο αναγνώστης δεν παραιτείται.

“Οι τυφλοί μπορούν να ανέβουν στο Έβερεστ, το πιο ψηλό βουνό του κόσμου [8.848 μέτρα]. Όχι μόνο μπορούν, αλλά ξέρω ότι τουλάχιστον ένας το ανέβηκε. Το όνομά του είναι Έρικ Βαϊενμάγιερ. Μπορεί να περιμένει η υποχρέωσή σας;”

Αφού μου είπε όνομα, ίσως υπάρχει εδώ μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Η υποχρέωσή μου μπορεί να περιμένει, φυσικά.

“Το 2001 ο Βαϊενμάγιερ τα κατάφερε. Και εν τω μεταξύ οι άνθρωποι παραπονιούνται επειδή δεν μπορούν να πάρουν καινούργιο αυτοκίνητο, κομψότερα ρούχα, μισθό που να ανταποκρίνεται στις ικανότητές τους”.

“Είστε σίγουρος;”

“Ψάξτε στο διαδίκτυο. Αυτό που με γοητεύει όμως είναι ότι ο Βαϊενμάγιερ ήξερε ακριβώς τι επιθυμούσε: μεταμόρφωσε τη ζωή του σε αυτό που πίστευε ότι πρέπει να είναι. Είχε το θάρρος να ρισκάρει τα πάντα για να καταφέρει το σύμπαν να συνωμοτήσει υπέρ του”.

Εγώ συμφωνώ. Ο αναγνώστης συνεχίζει, λες και η στάση μου δεν τον ενδιαφέρει πια.

“Αν κάποιος ξέρει τι θέλει από τη ζωή του, διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Εσείς ο ίδιος δεν το είπατε αυτό;”

Φυσικά. Υπάρχουν όμως όρια, όπως τυφλοί να ανεβαίνουν στο ψηλότερο βουνό του πλανήτη.

“Κι αν οι άνθρωποι δεν έχουν όνειρα, τι πρέπει να κάνουν;”

“Να σκέφτονται κάτι που θα ήθελαν να αναπτύξουν και να κάνουν το πρώτο βήμα”, απαντώ. “Χωρίς να φοβούνται μήπως κάνουν λάθος. Χωρίς να φοβούνται μήπως πληγώσουν όσους “ανησυχούν” για τη συμπεριφορά τους”.

“Έτσι!”, λέει ο αναγνώστης, συμφωνώντας για πρώτη φορά ξεκάθαρα με τις ιδέες μου. “Στη συνέχεια, συνειδητοποιούμε ότι για να πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε πρέπει να ρισκάρουμε. Έτσι δεν λέτε στα βιβλία σας;”

Όχι μόνο το λέω, αλλά προσπαθώ να φαίνομαι αντάξιος των λόγων αυτών. Όμως, η κουβέντα μας διακόπτεται, είναι ώρα να πάω στην υποχρέωση που με έφερε στο Αμβούργο. Τον ευχαριστώ για την προσοχή του, του ζητώ να μου στείλει προτάσεις για τη σελίδα μου στο διαδίκτυο, βγάζουμε ακόμα μία φωτογραφία και χωρίζουμε.

Στις τρεις το πρωί, επιστρέφοντας από την εκδήλωση, βάζω το χέρι στην τσέπη για να βγάλω το κλειδί του δωματίου και ανακαλύπτω το χαρτί στο οποίο είχα σημειώσει αυτό το όνομα. Παρόλο που ξέρω ότι πρέπει να ταξιδέψω για Κάιρο σε μερικές ώρες, ανοίγω τον υπολογιστή και ορίστε:

“Στις 25 Μαρτίου 2001, σε ηλικία 32 ετών, ο Έρικ Βαϊενμάγιερ έγινε ο πρώτος τυφλός που ανέβηκε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού στον κόσμο. Πρώην καθηγητής γυμνασίου έλαβε το βραβείο του αθλητικού καναλιού ESPN και της IDEA για το θάρρος του να ξεπεράσει τα όρια που του έθετε η φυσική του κατάσταση. Πέρα από το Έβερεστ, ο Έρικ Βαϊενμάγερ ανέβηκε και τα υπόλοιπα επτά ψηλότερα βουνά του πλανήτη, μεταξύ των οποίων το Ακονκάγκουα στην Αργεντινή και το Καλιμάντζαρο στην Τανζανία”.

Εάν δεν με πιστεύετε, ερευνήστε το.

***

Πηγή: paulocoelho – Ταχυδρόμος – Μετάφραση: boraeinai

Αντικλείδι , https://antikleidi.com