Φρανσουά Ραμπελέ – Η πολυθαύμαστη ζωή του Μεγάλoυ Γαργαντούα

“Τι άλλο είναι η ζωή,  εκτός από τη χαρά που πηγάζει από την καλοπέραση του σώματος, από τη σοφία που καλλιεργεί η απλότητα της σκέψης, από τον καλό λόγο που κατατροπώνει τη βλακεία και την ψευτιά;”

Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Φρανσουά Ραμπελαί μας είναι άγνωστη, ξέρουμε μόνο ότι πέθανε στις 9 Απριλίου 1553.  Γάλλος γιατρός και συγγραφέας ο Ραμπελέ ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Γαλλικής Αναγέννησης.

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του “Η πολυθαύμαστη ζωή του Μεγάλoυ Γαργαντούα, πατέρα του Πανταγκρυέλ, που γράφτηκε παλιά , από τον κυρ Αλκοφριμπάς, αποσπαστή της πεμπτουσίας
βιβλίο γεμάτο πανταγκρυελισμό “:

Αμέσως μόλις γεννήθηκε, δε φώναξε, όπως τ’ άλλα παιδιά: «Ουά! ουά!», αλλά με δυνατή φωνή ξεφώνιζε : «Να πιω! Να πιω! Να πιω!», σαν να καλούσε όλο τον κόσμο στο πιοτό, έτσι που ακούστηκε σε όλη την περιοχή της Πιόστρας και της Ποτίστρας

 Έχω την αμφιβολία πως οπωσδήποτε δεν πιστεύετε αυτή την παράξενη γέννηση . Αν δεν την πιστεύετε, πολύ λίγο με νοιάζει, παρόλο που ένας καθώς πρέπει άνθρωπος, ένας άνθρωπος με κοινό νου πιστεύει πάντα ό,τι του λένε κι ό,τι βρίσκει γραμμένο. Μήπως αυτή η γέννηση είναι αντίθετη στο νόμο μας και στην πίστη μας, αντίθετη προς τη λογική, αντίθετη προς την Αγία Γραφή;

Σε ό,τι με αφορά, δε βρίσκω τίποτα στην Αγία Βίβλο, που ν’ αντιτίθεται σε κάτι τέτοιο. Αν όμως αυτή ήταν η θέληση του Θεού , θα διατεινόσαστε μήπως ότι δε θα ήταν σε θέση να το κάνει;

Α! για τ’ όνομα του Πανάγαθου, μην μπουρδουκλώνετε ποτέ το πνεύμα σας με αυτές τις μάταιες σκέψεις, γιατί σας λέω πως για το Θεό τίποτα δεν είναι αδύνατο και πως, αν ήθελε, οι γυναίκες θα γεννούσαν στο εξής τα παιδιά τους έτσι: από το αυτί.

Ο Βάκχος δεν ξεπετάχτηκε μήπως από το μηρό του Δία;

Ο Βραχοκομμένος δε γεννήθηκε από τη φτέρνα της μάνας του;

Ο Μυγοχάφτης από την παντούφλα της παραμάνας του;

Η Αθηνά δε γεννήθηκε στο κεφάλι του Δία και βγήκε από το αυτί του;

Ο Αδωνις δε γεννήθηκε από τον κορμό μιας σμύρνας;

Ο Κάστωρ και Πολυδεύκης από το τσόφλι ενός αυγού που έκανε και κλώσησε η Λύδα;

Θα μένατε όμως περισσότερο έκπληκτοι και με το στόμα ανοιχτό, αν καθόμουν τώρα να σας εκθέσω όλο το κεφάλαιο του Πλίνιου, όπου κάνει λόγο για παράξενες κι αφύσικες γεννήσεις . Εντέλει δεν είμαι τέτοιος ξεδιάντροπος ψεύτης, όπως εκείνος. Διαβάστε το έβδομο βιβλίο του έργου του Φυσική Ιστορία και σταματήστε να μου ζαλίζετε το κεφάλι .

Ο καλοκάγαθος Γκρανγκουζιέ, ενώ έπινε και ξεκαρδιζόταν με τους άλλους, άκουσε την τρομερή κραυγή που έβγαλε ο γιος του μόλις αντίκρισε το φως του κόσμου τούτου, καθώς είχε γκαρίξει, ζητώντας «Να πιω! να πιω! να πιω!». Και τότε είπε: Κε γραν τουα! (Δηλαδή «Τι μέγα που έχεις», τον καταπιώνα σου, εννοείται).

Ακούγοντας αυτή την κουβέντα, οι καλεσμένοι είπαν πως πραγματικά αυτό το όνομα όφειλε να δοθεί στο μωρό: Γαργαντούας, αφού, ακολουθώντας το παράδειγμα των αρχαίων Εβραίων, αυτή ήταν η πρώτη λέξη που ξεστόμισε ο πατέρας στη γέννηση του παιδιού του. Σε αυτό και ο πατέρας βρέθηκε σύμφωνος και στη μάνα άρεσε ετούτο τ’ όνομα. Και για να τον ημερέψουν το Γαργαντούα, του έδωσαν να πιει γενναία και τον πήγαν στην κολυμπήθρα, όπου τον βάφτισαν, όπως είναι το έθιμο στους καλούς χριστιανούς.

***

Φρανσουά Ραμπελαί – Η πολυθαύμαστη ζωή του Μεγάλoυ Γαργαντούα . Μετάφραση, εισαγωγή και σημειώσεις: Φ.Δ. Δρακονταειδής. Εκδόσεις Πατάκη

Αντικλείδι , https://antikleidi.com