Αναζητώντας την ευτυχία

Το ζήτημα της ευτυχίας και πώς να την αποκτήσουμε. Να ένα από τα λίγα θέματα που απασχολεί όλους μας. Εχουμε περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας σκεπτόμενοι πώς να την αποκτήσουμε. Δύσκολα θα μπορούσαμε να βρούμε ένα περιοδικό χωρίς ιστορίες για την ευτυχία και πώς να τη βρούμε. Η λέξη «ευτυχία» παντού.

Και φυσικά οι έμποροι πήραν το μήνυμα. Ξαφνικά φάνηκε ότι η απάντηση στο αίνιγμα της ευτυχίας που είχε απασχολήσει φιλοσόφους για χιλιετίες λύθηκε -μπορούμε να την πάρουμε από το εμπορικό κέντρο.

Η τρέλα της ευτυχίας -ιδιαίτερα η εμφάνιση της «θετικής ψυχολογίας»- συνδυάζεται τέλεια με τις απαιτήσεις του σύγχρονου καταναλωτικού καπιταλισμού. Η ευτυχία έχει γίνει ένα προσωπικό έργο, κάτι που δεν προκύπτει από τις κοινωνικές μας συνθήκες αλλά από τις δικές μας προσπάθειες. Εγινε μια μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση που συνέβαλε στον έντονο ατομικισμό της καταναλωτικής κοινωνίας.

Στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία του κόσμου ένα από τα μεγαλύτερα τμήματα έχει την ταμπέλα «Αυτοβοήθεια». Εκατοντάδες τίτλοι με το μυστικό για την ευτυχία: «Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας», «Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας ως πηγή ευτυχίας» και «Είστε υπεύθυνοι για τη δική σας ευτυχία». Η δυστυχία, μας λένε, προκύπτει επειδή μας λείπουν οι «δεξιότητες» για να είμαστε ευτυχείς.

Πολλοί όμως είναι οι κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές τα τελευταία χρόνια που πιστεύουν πως τα διδακτικά βιβλία χρησίμευσαν στην επικύρωση ενός αυτοσυντηρούμενου ατομικισμού της σύγχρονης ζωής. Η αμείλικτη έμφαση στον εαυτό.

Δυσλειτουργική οικογενειακή ζωή, ανισότητα, διακρίσεις, εκμετάλλευση στον χώρο εργασίας ή σκληρές κυβερνητικές πολιτικές φέρουν επίσης μεγάλη ευθύνη για την κατάστασή μας. Δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Και αυτό δεν αναφέρεται στα βιβλία αυτοβοήθειας που θυμίζουν ξανά και ξανά ότι είμαστε υπεύθυνοι για τη δική μας ευτυχία. Η αλήθεια είναι όμως ότι και άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στις αιτίες μελαγχολίας και κατάθλιψης.


Ο Αριστοτέλης ισχυρίστηκε ότι ο καθένας μας έχει δαίμονα ή πνεύμα και ότι ο σκοπός της ζωής είναι να τον ανακαλύψει και να τον τιμήσει, οπότε η προσέγγιση της «καλής ζωής» είναι κοντά στην ιδέα του ευδαιμονισμού. Ο Βικτόρ Ουγκό, πάλι, είπε ότι «η πιο μεγάλη ευτυχία είναι αυτή που μας δίνει η αντίληψη πως μας αγαπούν».

Διάβασα όμως ένα σύνθημα σ’ έναν τοίχο που μου άρεσε ακόμα πιο πολύ. «Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ’ αυτήν τη ζωή είναι κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς και κάτι να ελπίζεις».

_______________________

   Πηγή: efsyn.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

 

Αντικλείδι

Οι διαχειριστές του blog

Share
Published by
Αντικλείδι

Recent Posts

John Locke – Δοκίμιο για την ανθρώπινη νόηση : Το βέβαιο και το πιθανό.

Αντιμετωπίζοντας τους θρησκευτικούς και πολιτικούς φανατισμούς, ο John Locke θέλει να δείξει ότι οι βεβαιότητες…

3 weeks ago

Η Τέχνη της Ευτυχίας: Ένα ταξίδι με οδηγό την αρχαία φιλοσοφία

Θα ξεκινήσω με εκείνη τη διάσημη, ειλικρινά ενοχλητική, σωκρατική μέθοδο: με μια ερώτηση. Ποιος από…

3 weeks ago

Φωτεινά Εργαλεία με σκοτεινές χρήσεις: Τα κοινά γνωσιακά υλικά της Επιστημονικής και της Συνωμοσιολογικής Σκέψης και το παράδειγμα της Νομπελίτιδας

Μετά από χιλιάδες χρόνια διανοητικού μόχθου, φαίνεται ότι ξαναγυρίζουμε ταπεινά στον Σωκράτη. Αφού κυνηγήσαμε τις…

1 month ago

Aρχαίος Σκεπτικισμός: Όταν τίποτε δεν ενοχλεί

Τι είναι αλήθεια και πώς μπορούμε να τη γνωρίσουμε; (more…)

2 months ago

Π. Ιακωβής – Ένα Πράσινο Αυτοκίνητο: Η Ασυμμετρία της Άρνησης και η Οντολογία του Όχι

Ας υποθέσουμε μια Πρόταση Α: (Αυτό το αυτοκίνητο είναι Πράσινο) και την Άρνησή της, Πρόταση…

2 months ago

Επίκουρος και ασυνείδητο: Από την αρχαία φιλοσοφία στη σύγχρονη νευροεπιστήμη και ψυχοθεραπεία.

Αφορμή για αυτή την εργασία υπήρξαν δύο λόγοι: 1. To ενδιαφέρον μου για την Επικούρεια…

3 months ago