Sam Harris – Το πρόβλημα με το Ισλάμ


Βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας για την προστασία του Ισλάμ. Δικαιολογείται;

ΝΑΙ        ΟΧΙ    ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ/ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ                                                

Λίβανος                                73           21           6
Ακτή Ελεφαντοστού         56           44           0
Νιγηρία                                47           45           8
Μπαγκλαντές                     44           37           19
Ιορδανία                              43           48           8
Πακιστάν                             33           43           23
Μάλι                                     32           57           11
Γκάνα                                   30           57           12
Ουγκάντα                            29           63           8
Σενεγάλη                             28           69           3
Ινδονησία                            27           70           3
Τουρκία                                13           73           14

Αν δεν θεωρήσετε αυτούς τους αριθμούς αρκετά ανησυχητικούς, σκεφθείτε ότι περιοχές όπως η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη, η Αίγυπτος, το Ιράν, το Σουδάν, το Ιράκ και η Παλαιστίνη δεν περιελήφθησαν στην έρευνα. Αν είχαν περιληφθεί, μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι ο Λίβανος θα είχε χάσει άνετα τη θέση του στην κορυφή της λίστας.

Φυσικά, οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας συνεπάγονται αυτοκτονία η οποία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, απαγορεύεται ξεκάθαρα από τον Θεό. Επομένως, αν το ερώτημα ήταν «είναι ποτέ δικαιολογημένο να πλήττει κανείς αμάχους για την προστασία του Ισλάμ;» θα μπορούσαμε να αναμένουμε ακόμη μεγαλύτερη μουσουλμανική υποστήριξη στην τρομοκρατία.

Αλλά τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ακόμη πιο δυσοίωνα από αυτό που δείχνει ο παραπάνω πίνακας. Μία προσεκτικότερη εξέταση των δεδομένων αποκαλύπτει ότι αυτοί που διεξήγαγαν τη δημοσκόπηση, παραποίησαν τα αποτελέσματα με το να συνυπολογίσουν τις απαντήσεις «σπανίως» και «ποτέ» σε ένα ενιαίο σύνολο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία ψευδή εικόνα για τους μουσουλμάνους ειρηνιστές.

Αν ρίξουμε μία ματιά και πάλι στα αποτελέσματα της Ιορδανίας, φαίνεται ότι το 43% των Ιορδανών ευνοεί την τρομοκρατία, ενώ το 48% είναι κατά. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα, το 22% των Ιορδανών απήντησε «σπανίως δικαιολογείται», και αυτό ισοδυναμεί σχεδόν με το μισό των απαντήσεων «όχι». To «σπανίως δικαιολογείται» σημαίνει ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες, αυτοί οι άνθρωποι θα στήριζαν τη χωρίς διακρίσεις δολοφονία αμάχων (καθώς και την αυτοκτονία), όχι ως ένα τυχαίο υποπροϊόν μίας στρατιωτικής επιχείρησης αλλά ως το σκόπιμο αποτέλεσμά της.


Αν εστιάσουμε στο ποσοστό όσων δεν μπορούσαν να απαντήσουν «ποτέ δεν δικαιολογείται», θα αποκτήσουμε μία ακριβέστερη εικόνα της ανοχής των μουσουλμάνων απέναντι στην τρομοκρατία (παραβλέποντας τους πολλούς που κρύβονται ακόμη στη σκιά του «δεν γνωρίζω/δεν απαντώ»).

Αν κατατάξουμε τα δεδομένα κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ήλιος του εκσυγχρονισμού απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από τον μουσουλμανικό κόσμο:

Βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας για την προστασία του Ισλάμ. Είναι ποτέ δικαιολογημένες;

ΝΑΙ     ΟΧΙ    ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ/ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ

Λίβανος                          82           12           6

Ακτή Ελεφαντοστού    73           27          

Νιγηρία                          66           26           8

Ιορδανία                        65           26           8

Μπαγκλαντές               58           23           19

Μάλι                               54           35           11

Σενεγάλη                       47           50           3

Γκάνα                             44           43           12

Ινδονησία                      43           54           3

Ουγκάντα                      40           52           8

Πακιστάν                      38           38           23

Τουρκία                         20           64           14

Αυτοί οι αριθμοί είναι αποκρουστικοί. Αν όλοι οι μουσουλμάνοι είχαν απαντήσει όπως στην Τουρκία (όπου μόνο ένα 4% πιστεύει ότι οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας είναι «συχνά δικαιολογημένες», το 9% ότι «δικαιολογούνται μερικές φορές» και το 7% «σπανίως»), πάλι θα είχαμε ένα πρόβλημα για το οποίο θα άξιζε να ανησυχούμε. Θα μιλούσαμε στο κάτω-κάτω για περίπου 200 εκατομμύρια ομολογημένους υποστηρικτές της τρομοκρατίας. Αλλά η Τουρκία είναι μία νησίδα καλής πίστης σε σύγκριση με τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο.

Ας φαντασθούμε ότι κάποια ημέρα βασιλεύει η ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Τι θα λένε οι μουσουλμάνοι σχετικώς με τις βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας τις οποίες υποστήριξε η συντριπτική τους πλειονότητα;

Θα πούνε ότι «η κατοχή των Ισραηλινών μας έκανε να χάσουμε τα λογικά μας»; Θα πούνε «Ήμασταν μία γενεά κοινωνικά ανώμαλων»; Πώς θα δικαιολογήσουν τους εορτασμούς που ακολουθούσαν αυτές τις «ιερές εκρήξεις»; Ένας νεαρός άνδρας, που ανήκει σε μία εύπορη οικογένεια, γεμίζει τα ρούχα του με εκρηκτικά και με ρουλεμάν και εξολοθρεύει τον εαυτό του μαζί με καμία εικοσαριά παιδιά σε μία ντισκοτέκ, και η μητέρα του αμέσως δέχεται τα συγχαρητήρια εκατοντάδων γειτόνων της.

Τι θα σκέπτονται οι Παλαιστίνιοι για τέτοιου είδους συμπεριφορές, μετά την επικράτηση της ειρήνης;

Αν εξακολουθούν να είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, να τι πρέπει να σκέφτονται: «Τα παιδιά μας είναι στον Παράδεισο, και έχουν προετοιμάσει το έδαφος για να τους ακολουθήσουμε. Για τους απίστους είναι έτοιμη η Κόλαση». Προσωπικά, μου φαίνεται ότι αποτελεί σχεδόν απαράβατη αρχή της ανθρώπινης φύσης το ότι καμία ειρήνη, αν ποτέ επικρατήσει, δεν θα επιβιώσει για πολύ, με βάση πεποιθήσεις αυτού του είδους.

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ένα αξιόλογο ποσοστό των μουσουλμάνων ανά τον κόσμο πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που γκρέμισαν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου κάθονται τώρα εκ δεξιών του Θεού, ανάμεσα

«σε ποταμούς από πεντακάθαρο νερό και σε ποταμούς από γάλα που είναι φρέσκο για πάντα. Σε ποταμούς από υπέροχο κρασί για αυτούς που το πίνουν, και σε ποταμούς από πεντακάθαρο μέλι» (47:15).

Αυτοί οι άνδρες -οι οποίοι έκοψαν τον λαιμό αεροσυνοδών και οδήγησαν νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους στον θάνατο με πεντακόσια μίλια την ώρα- δέχονται τώρα «τις υπηρεσίες αγοριών που διαθέτουν αιώνια νεότητα» σε ένα «βασίλειο ευτυχισμένο και ένδοξο. Είναι ντυμένοι με ενδύματα από λεπτό πράσινο μετάξι και από πλούσια κεντητά υφάσματα, και είναι στολισμένοι με ασημένια κοσμήματα» (76:15). Ο κατάλογος των ειδικών επιδομάτων τους είναι μακρύς.

Αλλά τι είναι αυτό που κάνει έναν μάρτυρα να σηκωθεί από το κρεβάτι του νωρίς το πρωί, την τελευταία ημέρα της ζωής του;

Υπήρξε κανένας ανάμεσα στους δεκαεννέα αεροπειρατές που βιαζόταν να φθάσει στους κήπους του Αλλάχ, απλώς και μόνο χάριν του μεριδίου του σε μεταξωτά υφάσματα; Φαίνεται μάλλον αμφίβολο. Η ειρωνεία εδώ είναι σχεδόν ένα θαύμα από μόνο του: ο πιο καταπιεστικός σεξουαλικά λαός που υπάρχει σήμερα στον κόσμο -άνθρωποι που καταλαμβάνονται από δολοφονική μανία όταν βλέπουν να προβάλλεται η τηλεοπτική σειρά Baywatch- μαγνητίζονται από την προοπτική του μαρτυρίου και από μία αντίληψη του Παραδείσου που θυμίζει περισσότερο υπαίθριο οίκο ανοχής.

Πέρα από τις φοβερές ηθικές επιπτώσεις που προκύπτουν από αυτή τη νοοτροπία που προέρχεται από κάποιον άλλο κόσμο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο Παράδεισος του Κορανίου είναι εξωπραγματικός. Το να πει ένας προφήτης του 7ου αιώνα ότι ο Παράδεισος είναι ένας κήπος, γαρνιρισμένος με ποταμούς από γάλα και από μέλι, ισοδυναμεί με το να πει ένας προφήτης του 21ου αιώνα ότι είναι μία αστραφτερή πόλη όπου όλες οι ψυχές έχουν από ένα καινούργιο αυτοκίνητο Lexus. Αν το σκεφθεί κανείς έστω και για μία στιγμή, πρέπει να συμπεράνει ότι τέτοιες διακηρύξεις δεν δίνουν κανένα απολύτως μήνυμα για τη μετά θάνατον ζωή, αλλά λένε πολλά για τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας.

***

Σαμ Χάρις – Το τέλος της πίστης

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Γιατί θυσιάζονται οι ισλαμιστές

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -