Αντικλείδι

Τρομοκρατία και ΜΜΕ

Η τρομοκρατία έχει αποκληθεί «προπαγάνδα με την πράξη». Η βίαιη μορφή αυτή προπαγάνδας έχει κεντρίσει την φαντασία εκατομμυρίων ανθρώπων κι έχει καταστήσει τα σημερινά ΜΜΕ ζωτικό σύνδεσμο ανάμεσα στον τρομοκρατία και το «κοινό» που αποσκοπούν οι τρομοκράτες να φτάσουν.

Έχουν έτσι τα ΜΜΕ βρεθεί στην δύσκολη θέση να έχουν καταστεί τόσο ένα «όπλο» των τρομοκρατών, όσο και «όπλο», από την άλλη, των σωμάτων ασφαλείας που απαντούν κατασταλτικά στην βία της τρομοκρατίας.

Στα πλαίσια αυτά οι σκοποί των ΜΜΕ, στην ανταπόκρισή τους με το φαινόμενο της τρομοκρατίας, προσλαμβάνουν ιδιαίτερη σημασία, αφού αποκτούν μια συμβιωτική σχέση με την τρομοκρατία, καθώς ο ρόλος των ΜΜΕ διαμορφώνεται στο μεταξύ, τόσο των σκοπών των τρομοκρατών να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΕ όσο και των ίδιων των ΜΜΕ, η επιτυχία των οποίων στην κάλυψη του τρομοκρατικού γεγονότος, σε ανταγωνισμό προς άλλα ΜΜΕ, εξυπηρετεί αυτούς τους σκοπούς των τρομοκρατών.

Ποιοι είναι αυτοί οι σκοποί, λοιπόν, από την μια των ΜΜΕ κι από την άλλη των τρομοκρατών εν σχέσει προς τα ΜΜΕ;

Συνοπτικά, τα ΜΜΕ φιλοδοξούν, κι επιχειρούν, να αποκτήσουν την αποκλειστικότητα της είδησης, το «scoop». Η προτεραιότητα αυτή, δοκιμάζει τις αρχές και την ευσυνειδησία των δημοσιογράφων. Επίσης, για να διασφαλίσουν ακροαματικότητα ή τηλεθέαση, τα ΜΜΕ πρέπει να καλύψουν την είδηση της τρομοκρατικής πράξης με κάποια οξυμένη δραματικότητα, που ωστόσο ενισχύει τους σκοπούς των τρομοκρατών να «τρομοκρατήσουν», να εκφοβίσουν τις μάζες.

Ακόμη, οι δημοσιογράφοι βρίσκονται συχνά στην δύσκολη θέση να επιλέγουν την μορφή της δράσης τους ανάμεσα στις αντιφατικές αρχές της προστασίας από την μια μεριά του δικαιώματος του κοινού να πληροφορηθεί, απαράβατος όρος στις δημοκρατίες, ενάντια σε κάθε μορφή λογοκρισίας, που ωστόσο, στα πλαίσια του ενδιαφέροντος προστασίας της εθνικής ασφάλειας και του κοινού αγαθού, σε σχέση με την απειλή της τρομοκρατίας, πιέζεται να περιοριστεί.

Οι σκοποί των τρομοκρατών τώρα, σε σχέση με τα ΜΜΕ, αφορούν. Πρώτον, την διασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής δημοσιότητας: η τρομοκρατία είναι μια θεατρική πράξη που απαιτεί να εκτυλιχτεί μπροστά σε ένα κοινό, η δημοσιότητα και το κοινό είναι το οξυγόνο της τρομοκρατίας.

Επίσης, οι τρομοκράτες έχουν ανάγκη τα ΜΜΕ να δώσουν μια θετική κάλυψη των σκοπών της τρομοκρατίας, συχνά εθνικών σκοπών μιας αγωνιζομένης μειονότητας. Αυτό φέρνει τα ΜΜΕ στην δύσκολη θέση να αποφασίσουν τι συνιστά θεμιτή είδηση που πρέπει να προβληθεί και τι ρητορική των τρομοκρατών να κοινοποιηθούν οι σκοποί της πράξης τους. Έτσι οι δημοσιογράφοι πρέπει να σχοινοβατήσουν επικίνδυνα ανάμεσα στο να είναι φορείς της είδησης και πλατφόρμα της προπαγάνδας των τρομοκρατών.

Αναμεταδίδοντας και εντείνοντας δημοσιοθηρικά τον τρόμο που διαδίδουν οι τρομοκράτες, τα ΜΜΕ ταυτόχρονα διευκολύνουν και την ‘νομιμοποίηση’ της προτεραιότητας της ‘τάξης’ έναντι του ‘νόμου’, στην προσπάθεια των δυτικών, εδώ, κυβερνήσεων να προστατεύσουν και τα δύο. Νίκη των τρομοκρατών η διάδοση του ιού της τρομοκρατίας στην ίδια την προσπάθεια καταπολέμησής του, πολεμική άλλωστε στα μέσα της.