Όπως μπορεί να έχετε υπόψιν σας, ένα αρκετά επίκαιρο θέμα είναι αυτό του εμβολιασμού και το κίνημα κατά των εμβολίων η όπως είναι γνωστό σε πολλούς “anti-vaccination movement”, οι υποστηρικτές του οποίου είναι γνωστοί και ως “anti-vaxxers”.
Με αφορμή ένα προηγούμενο άρθρο που ανέβηκε στη σελίδα [πηγή] είπα να δώσω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι είναι τα εμβόλια, τι υποστηρίζουν οι αντι-εμβολιαστές και κατά ποσό αυτοί οι ισχυρισμοί υποστηρίζονται από επιστημονικές αποδείξεις. Καλωσορίσατε λοιπόν στη παιδική χαρά του επιστημονικού αλφαβητισμού και ελπίζω να περάσετε καλά.
Πρώτα ας δούμε συνοπτικά πώς αναπτύξαμε την τεχνολογία των εμβολίων:
429: Προ-Κοινής-Χρονολογίας: Κάποιες από τις πρώτες αναφορές σχετικά με το θέμα τις ανοσίας έγιναν από τον Έλληνα ιστορικό Θουκυδίδη, ο οποίος παρατήρησε ότι όσοι επιβίωναν από την ευλογιά στην Αθήνα δεν νοσούσαν ξανά με την ίδια ασθένεια (όχι και κάτι το φοβερό, αλλά ο άνθρωπος είχε παρατηρητικότητα).
900: Μετά-Κοινής-Χρονολογίας: Οι Κινέζοι χρησιμοποιούν μια πρώιμη μορφή ανοσίας, η οποία ξεκίνησε κατά τον 10ο αιώνα και εφαρμόστηκε ιδιαίτερα ανάμεσα στον 14ο και 17ο αιώνα. Ο στόχος τους ήταν να προλάβουν την ανάπτυξη ευλογιάς εκθέτοντας υγιείς ανθρώπους σε ιστό μολυσμένο από την ασθένεια. Αυτό το πετύχαιναν είτε βάζοντας τον μολυσμένο ιστό κάτω από το δέρμα είτε βάζοντας τον εκάστοτε ασθενή να εισπνεύσει κονιορτοποιημένο μολυσμένο ιστό (μετάφραση: σνίφαραν μολυσμένο ιστό).
1796: Ο Βρετανός γιατρός [Edward Jenner] έδωσε σε ένα οχτάχρονο αγόρι ένεση η οποία περιείχε κομμάτια από ιό της δαμαλίτιδας πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα το προστάτευε από το να κολλήσει την ασθένεια και στη συνέχεια από το να την μεταδώσει σε άλλους. Το πείραμά του πέτυχε καθώς το αγόρι είχε πλέον ανοσία στον ιό και έτσι εμφανίστηκε το πρώτο εμβόλιο (στη σύγχρονή του μορφή). [πηγή]
1880: Ο διακεκριμένος χημικός [Louis Pasteur] προχώρησε περισσότερο την τεχνική του Jenner παράγοντας στο εργαστήριο εξασθενημένες μορφές ιών και βακτηρίων τις οποίες χρησιμοποιούσε για να δώσει ανοσία στους ασθενείς (σε αντίθεση με τους πλήρως ζωντανούς που χρησιμοποιούσε ο Jenner και οι προγενέστεροι του). [πηγή ] [πηγή 2]
Με λίγα λόγια, η εν λόγω τεχνολογία στηρίζεται σε εκατοντάδες χρόνια πειραματισμών, λαθών και βελτιώσεων από πολλούς γνωστούς και δυστυχώς περισσότερους άγνωστους ερευνητές, τους οποίους πρέπει να ευγνωμονούμε καθώς αποτελούν το λόγο που έχουμε τα εργαλεία για να βελτιώσουμε την ποιότητα της υγείας και της ζωής μας εν γένει. Τώρα ας περάσουμε στο πιο τεχνικό κομμάτι, δηλαδή πώς ακριβώς λειτουργούν τα εμβόλια.
Κάθε μέρα, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, ερχόμαστε σε επαφή με δισεκατομμύρια μικροοργανισμούς, κάποιοι από τους οποίους μπορούν δυνητικά να μας αρρωστήσουν. Όσοι το ακούσατε αυτό και πανικοβληθήκατε αμέσως, χαλαρώστε. Όπως μας λέει και ο George Carlin δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Οι παράγοντες που συμβάλλουν στο να αρρωστήσουμε είναι αχανείς οπότε απλά κρατάμε στο νου μας ότι κάποιοι από αυτούς τους παράγοντες είναι η ηλικία, το κάπνισμα, η έλλειψη ύπνου και ούτω καθεξής. Το ανθρώπινο σώμα, όσο εύθραυστο και αν νομίζουμε ότι είναι, στη πραγματικότητα αποτελεί ένα εξαιρετικό φρούριο. Έχει πολλά επίπεδα προστασίας για να εξασφαλίζει ότι δεν θα είναι εύκολο να προσβληθεί ο οργανισμός από κάποιον δυνητικά επικίνδυνο παθογόνο μικροοργανισμό. Ωστόσο κάποιοι μικροοργανισμοί καταφέρνουν και περνάνε από τα τείχη. Τι γίνεται μετά;
Μέσω του μηχανισμού που περιγράφεται στο βίντεο έχουμε κινητοποίηση ενός αριθμού κυττάρων τα οποία προσπαθούν να καταπολεμήσουν τους εισβολείς καθώς και να εξοπλίσουν τον οργανισμό με την ικανότητα να θυμάται και να μπορεί να αντιμετωπίσει τον ίδιο μικρο-οργανισμό σε πιθανή μελλοντική επαφή. Ο πυρετός, το αίσθημα κούρασης και ούτω καθεξής είναι τα γνωστά σε όλους μας συμπτώματα της ασθένειας και είναι σαφείς ενδείξεις ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα δουλεύει. Όλο αυτό που περιέγραψα μόλις ονομάζεται «ενεργητική ανοσία», γιατί στην ουσία ο οργανισμός μας αναλαμβάνει να παράγει τα αντισώματα που θα χρειαστεί.
Ο άλλος τύπος ανοσίας ονομάζεται «παθητική ανοσία». Εδώ χορηγούμε έτοιμα αντισώματα οπότε παρακάμπτουμε όλη τη διαδικασία της ενεργητικής ανοσίας και δίνουμε άμεσα στον οργανισμό τα αντισώματα προκειμένου να καταπολεμήσει τον εισβολέα. Τα έτοιμα αντισώματα μπορεί να είναι είτε συνθετικά είτε μπορεί να προέρχονται από κάποιον άλλο οργανισμό, στην οποία περίπτωση τα απομονώνουμε, τα καθαρίζουμε και τα χορηγούμε στον εκάστοτε ασθενή. Μιας που είμαστε στο θέμα, ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί επιμένουν στον θηλασμό μέχρι τους έξι μήνες κατ’ ελάχιστο είναι γιατί μέσω του μητρικού γάλακτος η μητέρα παρέχει παθητική ανοσία στο μωρό [πηγή]. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που γνωρίζουμε οι περισσότεροι όσων αφορά την παθητική ανοσία είναι ο αντιτετανικός ορός που παίρνουμε σε ενέσιμη μορφή όταν τρυπηθούμε με ένα σκουριασμένο καρφί. Αυτός ο ορός περιέχει αντισώματα κατά του τετάνου (βακτήριο) τα οποία δίνουμε έτοιμα στον άνθρωπο που προσβλήθηκε για να ενεργοποιηθούν αμέσως τα κύτταρα τα οποία θα καταστρέψουν το βακτήριο (φαγοκύτταρα). [πηγή] Όπως καταλάβατε, η παθητική ανοσία είναι πολύ πιο γρήγορη διαδικασία από την ενεργητική. [πηγή 1] [πηγή 2]
Τα εμβόλια είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε για να δώσουμε στον οργανισμό μας αυτήν τη μνήμη που προαναφέραμε χωρίς να χρειαστεί να τον εκθέσουμε στον ίδιο τον μικροοργανισμό.
Πως γίνεται αυτό; Υπάρχουν αρκετοί τύποι εμβολίων.
1. Υπάρχουν τα εμβόλια που φέρουν ζωντανό τον ιό ή το βακτήριο αλλά εξασθενημένο. Επειδή εδώ έχουμε ό,τι πιο κοντινό γίνεται στην ίδια την ασθένεια, αυτός ο τύπος είναι πολύ καλή «εξάσκηση» για το ανοσοποιητικό σύστημα και συνήθως δημιουργεί μόνιμη ανοσία με μία η δύο δόσεις. Ωστόσο πάντα υπάρχουν μειονεκτήματα. Σε αυτούς τους τύπους εμβολίων για παράδειγμα έχουμε τη πιθανότητα (όπως γίνεται και σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς) ο μικροοργανισμός να μεταλλαχθεί και να προκύψει ιογενής μορφή η οποία θα οδηγήσει σε ασθένεια. Επίσης δε μπορούν να λάβουν όλοι αυτόν τον τύπο εμβολίου, καθώς ορισμένα άτομα έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα (ασθενείς με HIV, άτομα που κάνουν χημειοθεραπεία και ούτω καθεξής). Ένα άλλο μειονέκτημα είναι ότι αυτός ο τύπος εμβολίου πρέπει να δέχεται ψύξη για να έχει την ίδια ισχύ. Αν λοιπόν μιλάμε για περίπτωση όπου τα εμβόλια πρέπει να σταλούν σε άλλες χώρες (όπως για παράδειγμα σε αναπτυσσόμενες χώρες), τα εμβόλια εξασθενημένων μικροοργανισμών δεν είναι η καλύτερη λύση.
2. Ένας άλλος τύπος είναι τα εμβόλια που περιέχουν μικροοργανισμούς οι οποίοι έχουν απενεργοποιηθεί μέσω θερμότητας ή χρήσης επιβλαβούς ακτινοβολίας. Στην περίπτωση των νεκρών μικροοργανισμών, αυτοί δεν μπορούν να προξενήσουν βλάβη, αλλά λειτουργούν όπως θα λειτουργούσε και ο ζωντανός μικροοργανισμός ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς άμυνάς μας. Τα εμβόλια αυτά συνήθως δεν χρειάζονται ψύξη συνεπώς μπορούν να αποθηκεύονται και να μεταφέρονται με ευκολία, γεγονός που τα καθιστά καλή επιλογή για αποστολή εμβολίων σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο τα περισσότερα εμβόλια αυτής της κατηγορίας ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα με πιο ήπιο τρόπο συγκριτικά με τα εμβόλια εξασθενημένων μικροοργανισμών και συνεπώς χρειάζονται πολλαπλές δόσεις (ή ενισχυτικές δόσεις) για να διατηρηθεί η ανοσία ενός ανθρώπου.
3. Όπως αναφέραμε παραπάνω, αυτό που προκαλεί την αντίδραση του ανοσολογικού μας συστήματος είναι τα αντιγόνα, δηλαδή κομμάτια ζωντανών οργανισμών ή χημικές ουσίες οι οποίες θεωρούνται «ξένες» από τον οργανισμό μας. Σε αυτή τη λογική βασίζονται τα εμβόλια τα οποία φέρουν ένα κομμάτι του εκάστοτε ιού ή βακτηρίου. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε ολόκληρο τον μικροοργανισμό (ζωντανό ή εξασθενημένο) αλλά κομμάτια του, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τις πιθανότητες για ανεπιθύμητες αντιδράσεις (όπως συμβαίνει με τα εμβόλια ζωντανών, εξασθενημένων μικροοργανισμών). Αυτά τα κομμάτια ενεργοποιούν τις άμυνες μας και παράγουν την προαναφερθείσα «μνήμη» χωρίς να χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τον ίδιο τον μικροοργανισμό.
4. Όταν η αιτία μιας ασθένειας είναι οι [τοξίνες] που εκκρίνει ο εκάστοτε παθογόνος μικροοργανισμός, η καλύτερη λύση είναι τα εμβόλια αδρανοποιημένων τοξινών. Όταν ο οργανισμός μας έρθει σε επαφή με την αδρανοποιημένη τοξίνη, μαθαίνει πώς να την αντιμετωπίζει και στη «φυσική» της μορφή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κατηγορίας είναι τα εμβόλια κατά του τετάνου και της διφθερίτιδας.
5. Ένα «κόλπο» που χρησιμοποιούν ορισμένα βακτήρια για να παρακάμπτουν την άμυνα του οργανισμού μας (ιδιαίτερα των μικρών παιδιών, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ακόμα νέο και δεν έχει έρθει σε επαφή με πολλούς κινδύνους) είναι να «κρύβουν» τα αντιγόνα τους μέσω ενός «πέπλου» που αποτελείται από ειδικές χημικές ενώσεις. Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα εμβόλια σύζευξης. Σε αυτά, ο εκάστοτε ειδικός συνδέει τα αντιγόνα του συγκεκριμένου μικροοργανισμού με κομμάτια του «πέπλου» που προαναφέραμε. Έτσι όταν δώσουμε αυτό το μείγμα, ο οργανισμός συσχετίζει τη μια ουσία με την άλλη και την επόμενη φορά που θα έρθει σε επαφή με αυτό το πέπλο θα το αναγνωρίσει ως απειλή και θα κινήσει τους αμυντικούς μηχανισμούς εναντίων του.
Πιο σύγχρονη τεχνική, αλλά πειραματική μέχρι στιγμής, είναι τα εμβόλια DNA. Εδώ συνθέτονται η απομονώνονται τα γονίδια τα οποία παράγουν τα αντιγόνα του μικροοργανισμού και τα οποία ενεργοποιούν τις άμυνες μας. Στη συνέχεια τα γονίδια αυτά εισάγονται στα κύτταρα μας και παράγουν τα αντιγόνα του εκάστοτε μικροοργανισμού στον οποίο θέλουμε να αποκτήσουμε ανοσία. Τα αντιγόνα στη συνέχεια απελευθερώνονται ώστε να ενεργοποιηθεί η άμυνα του οργανισμού μας. Με αυτήν την τεχνική έχει παρατηρηθεί ισχυρότερη αντίδραση και ανοσία, ενώ λόγω του ότι δεν ερχόμαστε σε επαφή με τον ίδιο τον μικροοργανισμό αλλά με μερικά γονίδια του, δεν υπάρχει ο κίνδυνος να νοσήσουμε. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι ο σχεδιασμός και η παραγωγή των εν λόγω εμβολίων δεν έχει μεγάλη δυσκολία ή κόστος. [πηγή]
Τώρα λοιπόν έχετε μια εικόνα από το τι είναι τα εμβόλια και πώς λειτουργούν οι ασπίδες σας (ένα μεγάλο εύγε σε αυτούς που κατάλαβαν την αναφορά στο Star Trek!).
Πάμε να δούμε και τον αντίλογο.
Το κίνημα κατά τον εμβολίων σαν «επίσημη ομάδα» είναι σύγχρονο, αλλά ο πόλεμος κατά της επιστημονικής προόδου ή για να είμαι πιο ακριβής ο πόλεμος ενάντια σε αυτό που δε μπορούσαν να καταλάβουν πολλοί άνθρωποι, υπήρχε ανέκαθεν. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, στην εποχή του ο Edward Jenner, ο οποίος όπως διαβάσατε πιο πριν είναι ο γιατρός που έφτιαξε πρακτικά το πρώτο εμβόλιο για τον ιό της δαμαλίτιδας, είχε το πρόβλημα ότι κάποιοι σύγχρονοί του πίστευαν πως το εμβόλιο θα τους μετέτρεπε σταδιακά σε αγελάδες. [πηγή]
Το πρόβλημα στη σημερινή εποχή έλαβε διαστάσεις με τον πρώην ιατρικό ερευνητή και χειρούργο Andrew Wakefield, ο οποίος το 1998 εξέδωσε μαζί με 12 συνεργάτες του μια [έρευνα] στο διακεκριμένο ιατρικό περιοδικό “The Lancet”, στην οποία ισχυριζόταν ότι το τριπλό εμβόλιο Ιλαράς-Ερυθράς-Παρωτίτιδας (MMR) μπορεί να οδηγεί σε διαταραχή συμπεριφοράς σε παιδιά. Παρά τον εξαιρετικά μικρό αριθμό «δειγμάτων» (12 ασθενείς) και την αυθαίρετη φύση των συμπερασμάτων, η έρευνα έλαβε πολύ μεγάλη προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης και ο ρυθμός εμβολιασμού με το MMR έπεσε, καθώς οι γονείς πίστευαν ότι ο εμβολιασμός των παιδιών τους θα οδηγούσε σε αυτισμό. Αλλά ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το πρόβλημα με την εν λόγω έρευνα. Μέσα στη δεκαετία που ακολούθησε τη δημοσίευση της έρευνας του Wakefield έγιναν ουκ ολίγες έρευνες και αναλύσεις ερευνών καμία από τις οποίες δεν έδειξε συσχετισμό μεταξύ του MMR και του αυτισμού. [πηγή 1] [πηγή 2] [πηγή 3] [πηγή 4]
Αν θέλετε να δείτε και μια πιο ενδελεχή ανάλυση των προβλημάτων με την ίδια την εργασία του Wakefield προτείνω [αυτήν] την ανάλυση. Η Lancet λοιπόν μετά από όλα αυτά απέσυρε την εργασία [πηγή]. Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει. Ορδές φοβισμένων γονέων συγκεντρώνονταν σε σελίδες αμφιβόλου επιστημονικής εγκυρότητας (στη καλύτερη περίπτωση) οι οποίες πατούσαν στην αβεβαιότητά τους και είτε τους έδιναν μη έγκυρες πληροφορίες ή (ακόμα χειρότερα) τους πουλούσαν «θεραπείες» για τη ζημιά που έκαναν τα «κακά» εμβόλια στα παιδιά τους.
[πηγή 1] [πηγή 2]
Άσχετα με τον τεράστιο όγκο αποδείξεων που έχουν προσκομιστεί λοιπόν δεν υπάρχει σημάδι υποχώρησης από την πλευρά των υπέρμαχων του κινήματος κατά των εμβολίων. Σε συζητήσεις με άτομα που είναι κατά των εμβολίων υπάρχουν μερικά επιχειρήματα που είναι πλέον παράδοση να χρησιμοποιηθούν. Πάμε να δούμε μερικά:
«Η αύξηση των περιπτώσεων αυτισμού συνδέεται με τον συστηματικό εμβολιασμό.»
Αυτού του είδους η «λογική» είναι γνωστή και ως “cum hoc ergo propter hoc” που στα λατινικά σημαίνει «μαζί με αυτό, άρα εξαιτίας του». Πρακτικά αυτή η κατηγορία λογικής πλάνης ή «πλάνη της ψευδούς αιτίας» αποβλέπει στο να πείσει ότι δυο συμβάντα που λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα έχουν επίσης και σχέση αίτιου και αποτελέσματος. [πηγή]
Αλλά παραβλέποντας τη δομή του επιχειρήματος, ο παραπάνω ισχυρισμός απλά δεν ισχύει. Η αύξηση των περιπτώσεων αυτισμού δεν είναι καν αύξηση. Είναι βελτίωση των μεθόδων που έχουμε για τη διάγνωση και την αποθήκευση των δεδομένων από ασθενείς με αυτισμό. Αυτό σημαίνει ότι παλαιότερα μπορεί κάλλιστα να είχαμε τα ίδια επίπεδα αυτισμού, αλλά δεν είχαμε τα εργαλεία για να κάνουμε κατάλληλη διάγνωση σε όλες τις περιπτώσεις με αποτέλεσμα τα ποσοστά να φαίνονταν μικρότερα. [πηγή 1] [πηγή 2]
Οι κωμικοί Penn Gillete και Teller, στην ομώνυμη τηλεοπτική τους εκπομπή “Penn and Teller: Bullshit”, όπου απομυθοποιούν διάφορα θέματα, έθεσαν το θέμα του αυτισμού με τον δικό τους….ιδιαίτερο τρόπο….
«Το αν θα εμβολιάσω το παιδί μου είναι δική μου δουλειά! Δεν επηρεάζω κανένα!».
Ακόμα και αν παραβλέψουμε την εγκληματική σοβαρότητα του να πάρεις μια τέτοια απόφαση για ένα παιδί χωρίς να έχεις το απαραίτητο υπόβαθρο, η επιλογή αυτή επηρεάζει πολλούς ανθρώπους. Τι εννοώ; Ο εμβολιασμός γίνεται, μεταξύ άλλων, για να γλιτώσουμε προβλήματα του παρελθόντος όπως ασθένειες οι οποίες μεταδίδονταν μεταξύ των ανθρώπων και οι οποίες ήταν (για την εποχή τους) θανατική ποινή όπως η μηνιγγίτιδα [πηγή].
Το θετικό είναι ότι σε πληθυσμούς ανθρώπων όπου το μεγαλύτερο ποσοστό έχει ανοσία είναι σχετικά δύσκολο να υπάρξουν σοβαρές εξάρσεις ασθενειών, μια έννοια που ονομάζεται «ανοσία της αγέλης» [herd immunity]. Σε αυτό το βίντεο εξηγείται καλύτερα η έννοια καθώς και το πως μπορεί να ελαττωθεί η ανοσία της αγέλης και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό στο γενικό πληθυσμό.
Κατά καιρούς βλέπουμε παραδείγματα ασθενειών που έχουν επιστρέψει από την αφάνεια ακριβώς λόγω της επιλογής πολλών γονέων να αφήσουν τα παιδιά τους απροστάτευτα καθιστώντας τα ταυτόχρονα και πιθανούς κινδύνους για άλλα παιδιά. [πηγή]
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν σε εξάρσεις ασθενειών είναι εμβολιασμένοι».
Αυτό δεν ισχύει αν κοιτάξουμε το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν εμβολιαστεί και αυτών που δεν έχουν εμβολιαστεί. Τι εννοώ; Παρότι ο απόλυτος αριθμός των περιπτώσεων που νόσησαν σε κάποιες εξάρσεις μπορεί να περιλαμβάνει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν λάβει κάποια ή όλα τα εμβόλια τους, αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν λάβει τα εμβόλια τους! Επομένως πρέπει να κοιτάμε και τα ποσοστά όχι μόνο τους απόλυτους αριθμούς, διότι οι άνθρωποι που έχουν εμβολιαστεί δεν είναι ισάριθμοι μ’ αυτούς που δεν έχουν εμβολιαστεί. Για να το καταλάβετε καλύτερα, σκεφτείτε το ακόλουθο παράδειγμα:
Έχουμε ένα σχολείο με 1000 παιδιά και 44 από αυτά νοσούν με παρωτίτιδα, σε μια έξαρση της νόσου. Τα 29 από τα 44 παιδιά που νόσησαν ήταν εμβολιασμένα ενώ τα 15 δεν ήταν. Έστω ότι το 95% των ατόμων στο σχολείο είναι εμβολιασμένα (950 παιδιά) και το 5% δεν είναι (50 παιδιά). Τότε, παρότι σε απόλυτους αριθμούς τα περισσότερα από τα παιδιά που νόσησαν ήταν εμβολιασμένα, το ποσοστό των ασθενών είναι μεγαλύτερο ανάμεσα στα παιδιά που δεν εμβολιάστηκαν, διότι υπήρχαν πολύ λιγότερα παιδιά που δεν είχαν εμβολιαστεί στο σχολείο. Για την ακρίβεια, σε αυτό το παράδειγμα, τα παιδιά που δεν εμβολιάστηκαν είχαν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν σε σχέση με τα παιδιά που εμβολιάστηκαν, (θυμηθείτε ότι από τις δυο ομάδες, μόνο 35 παιδιά από τα 50 που δεν εμβολιάστηκαν γλίτωσαν τη νόσο ενώ από τα 950 που εμβολιάστηκαν, τη γλίτωσαν 921). Συνεπώς γίνεται σαφές ότι πρέπει να κάνουνε έρευνα στους αριθμούς σε αυτές τις εξάρσεις πριν πιστέψουμε ότι οι περισσότεροι ασθενείς είναι εμβολιασμένοι.
Μέχρι τώρα πιστεύω ότι έχουμε αρκετά εργαλεία για να κρίνουμε ολοκληρωμένα το κίνημα κατά των εμβολίων και την εγκυρότητα (ή την έλλειψη εγκυρότητας) που έχουν τα στοιχεία που παραθέτει. Το ζήτημα σε κάθε περίπτωση είναι να βρούμε την αιτία για ένα φαινόμενο και το εν λόγω κίνημα είναι ένα φαινόμενο που καλούμαστε να εξετάσουμε. Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος επιλέγει να μην εμβολιάσει το παιδί του μπορεί να ποικίλουν. Έλλειψη κατανόησης για το πώς λειτουργούν, τι είναι και γιατί χρειάζονται τα εμβόλια, απέχθεια για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες και προφανώς ένας από τους λόγους μπορεί αν είναι και η ανάγκη για στήριξη. Ας μη ξεχνάμε ότι τα άτομα αυτά είναι συναισθηματικά φορτισμένα από διάφορους παράγοντες της καθημερινότητάς τους, ένας από τους οποίους μπορεί να είναι και η υγεία του παιδιού τους. Έτσι όταν βρίσκουν και άλλους ανθρώπους που συμμερίζονται τις ανησυχίες τους (όσο αβάσιμες και αν είναι), βρίσκουν μια κοινότητα μέσα στην οποία οι a priori (αρχικές) υποθέσεις τους αντιμετωπίζονται ως δεδομένες και ενισχύονται, με αποτέλεσμα να πείθονται ακόμα περισσότερο ότι έχουν δίκιο και, ακόμα χειρότερα, ότι πρέπει να μεταδώσουν αυτά τα «δεδομένα» σε άλλους.
Το πρόβλημα ωστόσο, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, είναι ότι αυτή η επιλογή έχει επιπτώσεις σε άλλους ανθρώπους και τα παιδιά τους. Μερικές φορές πέφτουμε στο σφάλμα να αδιαφορούμε για την άγνοια ορισμένων ανθρώπων πιστεύοντας ότι είναι ακίνδυνη ή ότι δεν μπορεί να μας επηρεάσει. Ωστόσο, στην εν λόγω περίπτωση η άγνοια είναι επικίνδυνη, όπως και στη περίπτωση της κλιματικής αλλαγής ή των «εναλλακτικών θεραπειών». Ο επιστημονικός αλφαβητισμός στην εποχή της πληροφορίας είναι ένα μείζον ζήτημα και αυτό γιατί πλέον ο συσσωρευμένος όγκος δεδομένων είναι αχανής. Είναι πολύ εύκολο, αν δεν έχουμε αναπτύξει τα κατάλληλα «φίλτρα» ή εργαλεία [πηγή] για να ξεσκαρτάρουμε πληροφορίες, να πέσουμε θύματα σοβαρής παραπληροφόρησης η οποία μπορεί να είναι εν δυνάμει επικίνδυνη. Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο είναι η «Εργαλειοθήκη Ανίχνευσης Ανοησιών», την οποία μας επεξηγεί στο ακόλουθο βίντεο ο Michael Shermer, διευθυντής του Skeptic Magazine.
Μη μένετε λοιπόν μόνο στο τι γράφει κάποιος άγνωστος σε ένα blog. Προσπαθήστε να ελέγξετε τις πηγές που δίνονται και αν δεν υπάρχουν κρατήστε επιφυλάξεις για την εγκυρότητα αυτού που διαβάζετε.
Αρχοντής Στάμος
Πηγή: ellinikahoaxes
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
