Το σύνδρομο της Σταχτοπούτας

«Μια και μοναδική ελπίδα υπάρχει για μας τις γυναίκες να απελευθερωθούμε πραγματικά, κι αυτή είναι να χειραφετηθούμε από μέσα» αναφέρει η Ντόουλινγκ Κολέτ, ψυχοθεραπεύτρια που εισήγαγε τον όρο του «συνδρόμου της Σταχτοπούτας».

Το συγκεκριμένο σύνδρομο περιγράφει πως η προσωπική, η ψυχολογική εξάρτηση  και η βαθιά επιθυμία μέσα μας να αναλάβουν οι άλλοι τη φροντίδα μας– είναι η κυριότερη δύναμη που κρατάει αιχμάλωτη τη γυναίκα σήμερα.

Το «Σύνδρομο της Σταχτοπούτας», λοιπόν, είναι ένα σύμπλεγμα από απωθημένες στάσεις και φόβους το οποίο κρατά τις γυναίκες δέσμιες, και δεν τους επιτρέπει να εκφράσουν και να αναδείξουν τις ικανότητες και τη δημιουργικότητά τους σε όλο τους το φάσμα. Σαν άλλες Σταχτοπούτες οι ηρωίδες μας, περιμένουν τον πρίγκιπα να έρθει και να τους δώσει νόημα στη ζωή τους. Θα το περιγράφαμε ως μια εσωτερική ψυχολογική εξάρτηση, η οποία υπαγορεύει ότι η ευτυχία τους κρέμεται από την αποδοχή και την φροντίδα των άλλων.

Το σύνδρομο ανθίζει πάνω στο φόβο των γυναικών για ανεξαρτησία, την υποσυνείδητη ανάγκη αποδοχής και στα διπλά μηνύματα τα οποία έχουν καλλιεργηθεί στη γυναικεία φύση εκ της οικογενειακής εκπαίδευσης. Τα κοριτσάκια τείνουν να γαλουχούνται πάνω στην υποχώρηση και την εξάρτηση, στη γενικότερη παραδεδεγμένη προκατάληψη της ευθραυστότητας του γυναικείου φύλου. Βασική διδαχή αποτελεί το ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να σταθεί μόνη της, χωρίς ανδρική υποστήριξη, και ότι είναι αδύναμες, ευαίσθητες και εύθραυστες και η αντρική παρουσία και σταθερότητα είναι απαραίτητη.

Μεγαλώνοντας και προσπαθώντας να κατακτήσουν την ανεξαρτησία και να ανταπεξέλθουν στα σύγχρονα πρότυπα της ανεξάρτητης και χειραφετημένης γυναίκας, πέφτουν στον τοίχο της ίδιας τους της ύπαρξης και της αμφιβολίας για τις πραγματικές τους ικανότητες.

Η εσωτερική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, έτσι ο πρίγκιπας και μια θέση δίπλα του στο βασίλειό του και την «υποτιθέμενη» ευτυχία που φέρνει στο άλογό του, είναι η βασική διέξοδος και αναμονή για την καθημερινή μας Σταχτοπούτα.

Η κλίση των γυναικών προς την εξάρτηση είναι, ως επί το πλείστον, βαθιά θαμμένη, καλά μεταμφιεσμένη σε παραμυθένιες ιστορίες αγάπης, που έχουν ως βασικό δρών τον πρίγκιπα. Ο πειρασμός λοιπόν της εξάρτησης, γίνεται ιδιαίτερα αισθητός στις επιλογές των γυναικών να παραμένουν σε δυσλειτουργικές και εξαρτησιακές σχέσεις και να εγκλωβίζονται σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο πριγκιπικής ευτυχίας,  που εν τέλει η ίδια η πραγματικότητα θα έρθει να διαψεύσει.

Το «σύνδρομο της Σταχτοπούτας» οδηγεί σε διστακτική ή αναποτελεσματική συμπεριφορά στη δουλειά, σε άγχος για αποδοχή και στο φόβο ότι η ανεξαρτησία θα οδηγήσει σε απώλεια της θηλυκότητας. Η ιδέα της θηλυκότητας στο γνωστό παραμύθι, απεικονίζει μια γυναίκα που είναι όμορφη, χαριτωμένη, ευγενική, υποστηρικτική, εργατική και η μόνη ελπίδα της, παρά τις εμφανείς ικανότητές της, είναι να την παντρευτεί ο πρίγκιπας, για να …«έχει στον ήλιο μοίρα».

Και ποιο το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουμε; Ποιό είναι το παράδειγμα προς αποφυγή; Η Σταχτοπούτα, εξαιρετική κοπέλα μεν, αλλά θα πρέπει να είναι πρότυπο προς αποφυγή, καθότι η γυναίκα εκείνη που πιστεύει στις ικανότητές της, ξέρει ότι μπορεί να είναι ευτυχισμένη, χωρίς να εξαρτάται η ευτυχία της από τον πρίγκιπα και τον ερχομό του.

Πατάει στα πόδια της και ψάχνει την ευτυχία μέσα της, και προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο και να φτιάξει εκείνη το παλάτι της με κυρίαρχο σύμμαχο την πίστη στον εαυτό της και τις δυνάμεις της, ως αυτόνομη προσωπικότητα. Και αν τύχει και περάσει και ο πρίγκιπας, ευπρόσδεκτος, αλλά να είναι το επιστέγασμα της ευτυχίας και όχι αυτοσκοπός της.

_______________________

Πηγή: flowmagazine

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

“Η Σταχτοπούτα” από την πλευρά της μητριάς!

Ο κόσμος της «νέας Σταχτοπούτας»

Ποια είναι αυτή η γυναίκα;

Οι “ανόητες αγάπες” ως άλλοθι – Το σύνδρομο της Αννας Καρένινα