Μπουκόφσκι – Η τραγωδία των φύλλων

deadleavesΔίψασα κι οι φτέρες είχαν ξεραθεί


κίτρινα τα φυτά στις γλάστρες, σαν καλαμποκιές,

η γυναίκα μου είχε φύγει

και τ’ αδειανά μπουκάλια: πτώματα κουτσουρεμένα με κύκλωναν ανήμπορα.

Μονάχα ο ήλιος μού έμεινε’ και τότε

να ο λογαριασμός για το νοίκι:

άψογα, επαρμένα κίτρινος. Αν χρειαζόταν κάτι

κείνη την ώρα, ήτανε ένας ωραίος κωμικός, απ’ τους παλιούς,

κάνας καραγκιόζης, να σπάει πλάκα με τον παραλογισμό

του πόνου: ο πόνος είναι παράλογος μόνο και μόνο

επειδή υπάρχει.bukowski_by_scottlbaker

Ξυρίστηκα προσεκτικά μ’ ένα παλιό ξυράφι.

Ανήκε σε κάποιον που κάποτε υπήρξε νέος και τον πέρασαν για ιδιοφυία όμως εδώ έγκειται η τραγωδία των φύλλων: οι ξεραμένες φτέρες, τα ξεραμένα φυτά.

Τελικά βγήκα στο σκοτεινό διάδρομο.

Η σπιτονοικοκυρά μου στεκόταν ορθή, αγριεμένη, αποφασισμένη.

Με διαολόστειλε

κουνώντας τα παχιά, κάθιδρα μπράτσα της.

«Το νοίκι!» ούρλιαξε.

Ούρλιαξε,

γιατί η ζωή μας είχε πια τσακίσει.

bukowski

Τσαρλς Μπουκόβσκι –  Τρόμου και αγωνίας γωνία, μετάφραση Γιώργος Μπλάνας, Αθήνα: Απόπειρα, 1994

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ο Μπουκόφσκι για την μοναξιά

Μικροί, πικραμένοι άνθρωποι

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -