Τα απογεύματα της Κυριακής στον καμβά 15 διάσημων ζωγράφων

Ενώ η Κυριακή γενικά είναι μια μέρα ελευθερίας, ξεκούρασης, διασκέδασης, εντούτοις τ απογεύματά της δεν είναι λίγοι αυτοί που τα θεωρούν μελαγχολικά και καταθλιπτικά. Μάλιστα υπάρχει ένα φαινόμενο που λέγεται «Σύνδρομο του απογεύματος της Κυριακής».

Τα συμπτώματά του είναι απάθεια, θλίψη, αλλά και φόβος. Προφανώς την Κυριακή το απόγευμα κάνουμε τον απολογισμό του Σαββατοκύριακου κι εκτιμούμε εάν οι στόχοι και οι προσδοκίες μας επαληθεύτηκαν ή όχι. Αν δεν εκπληρώθηκαν μας δημιουργείται μια αίσθηση αποτυχίας που οδηγεί σε ένα αίσθημα κενού και μελαγχολίας. Ίσως απλά δεν προλάβαμε να κάνουμε όσα επιθυμούσαμε. Ίσως είχαμε απλά μεγάλες προσδοκίες. Και φυσικά ίσως θέλαμε να είναι πάντα Κυριακή…

Ας δούμε όμως με τι χρώματα και διάθεση απεικόνισαν διάσημοι ζωγράφοι αυτά τα Κυριακάτικα απογεύματα;

Την Κυριακή το απόγευμα στο νησί της La Grande Jatte -Georges Seurat 1884

Ένας από τους πιο διάσημους πίνακες όλων των εποχών. Θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του 19ου αιώνα,

Χρησιμοποιώντας την μοναδική τεχνική του Πουαντιλισμού, ο Σερά εκτός από τις εκατομμύρια τελείες, σ’ αυτό το έργο του δούλεψε με καινοτόμους τεχνικές για την εποχή του. Σε έναν μεγάλο καμβά ο καλλιτέχνης απεικόνισε κατοίκους της πόλης να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους στο πάρκο, στο νησί Γκραντ Ζατ του ποταμού Σηκουάνα, ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα. Βλέπουμε ανθρώπους να περπατούν κάτω από τα δέντρα σε ζευγάρια, με την οικογένεια ή με τα παιδιά τους, να ξεκουράζονται, να κάνουν βαρκάδα, να ψαρεύουν. Ο Σερά απεικόνισε τη μεσαία αστική τάξη του Παρισιού, ένα θέμα που αναπαριστούσαν συχνά οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι. Αυτό που μας κάνει εντύπωση στον πίνακα είναι ότι οι άνθρωποι, στον δημόσιο αυτόν χώρο, δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, οι ανθρώπινες φιγούρες είναι στατικές, μοιάζουν «παγωμένες» στον χρόνο, παραδομένες στις σκέψεις τους.