Τα ανεκτίμητα μαθήματα ζωής του Φόρεστ Γκαμπ

“Γεια. Είμαι ο Φόρεστ, Φόρεστ Γκαμπ”. 

Ας θυμηθούμε μερικές από τις “ατάκες” της υπέροχης αυτής ταινίας, που το 1994 άγγιξε τις καρδιές μας. Η ταινία κέρδισε τα 6 Oscar, από τα 13 για τα οποία είχε προταθεί κι απέκτησε μια από τις πρώτες θέσεις στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Η ταινία αφηγείται την προσωπική ιστορία ενός απλού ανθρώπου και το επικό ταξίδι του στη ζωή, κατά τη διάρκεια του οποίου συνάντησε σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας, επηρέασε την ποπ κουλτούρα και έζησε από κοντά αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα, των οποίων τη σημασία δεν κατάλαβε ποτέ, καθώς ήταν ένα άτομο χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων.

Η ταινία ξεκινά με τον Φόρεστ να κάθεται σε ένα παγκάκι στην πόλη της Σαβάνα, στη Τζώρτζια των ΗΠΑ, περιμένοντας να φτάσει το λεωφορείο του. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, και με αφορμή ένα κουτί με σοκολατάκια που κρατούσε στα χέρια, ο Φόρεστ αφηγείται αναδρομικά την παράξενη ιστορια της ζωής του έχοντας ως αποδέκτες της διήγησής του διάφορα άτομα που κάθονται ανά διαστήματα πλάι του. Άλλοι από αυτούς τον αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό και άλλοι εκφράζουν το θαυμασμό και το σεβασμό τους ακούγοντας τα κατορθώματά του.

Ο Τομ Χανκς εμπνεύστηκε την προφορά του από το μικρό Μάικλ Κόννερ Χάμφρεϊ, το παιδί που παίζει το μικρό Φόρεστ, και που μιλά πράγματι με τον τρόπο αυτό.

Η σκηνή όπου ο Φόρεστ στέκεται στο διάδρομο του σχολείου ενώ η μητέρα του μιλά με το διευθυντή είναι αναπαράσταση του πίνακα του Νόρμαν Ρόκγουελ, «Κορίτσι με Μαυρισμένο Μάτι».

.

.

Τα άτομα που έπαιξαν, όμως, τον πιο καθοριστικό ρόλο στη ζωή του – εκτός φυσικά από τη μητέρα του – ήταν τρία: ο Μπέντζαμιν Μπάφορντ “Μπάμπα” Μπλου, ένας έγχρωμος συμπολεμιστής του στο Βιετνάμ που «ήξερε ό,τι μπορούσε κανείς να ξέρει για τις γαρίδες», ο υπολοχαγός Νταν Τέιλορ, ανώτερος του στο στρατό και κατοπινός του συνεργάτης, και τέλος η Τζένη, μια δυστυχισμένη κοπέλα που τη γνώριζε από μικρός και την οποία δεν έπαψε ούτε στιγμή να αγαπά.

.

Το φτερό που ανοίγει και κλείνει την ταινία δεν κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου ψηφιακά. Κινηματογραφήθηκε αληθινό φτερό ενώ αιωρούνταν μπροστά σε μπλε οθόνη, και κατόπιν προστέθηκαν οι εικόνες στο φόντο για να κατευθυνθεί εκεί που πρέπει.

Φυσικά, δεν ξεχνάμε και την πιο διάσημη ατάκα της ταινίας :

« Run, Forrest, run! = Τρέξε, Φόρεστ, τρέξε !»

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

10 μαθήματα ζωής μέσα από την ταινία “Οι Άθικτοι”