Η ιτιά, κλαίουσα στον καμβά διάσημων ζωγράφων

Η Ιτιά δεν έχει εμπνεύσει μόνο ωραίους στίχους, αλλά αποτέλεσε και δημοφιλές θέμα ζωγραφικής για πολλούς και διάσημους ζωγράφους. Ας απολαύσουμε 16 απ΄αυτούς σ αυτό το μικρό αφιέρωμα.

Ιτιά μου σε παρακαλώ,
σκύψε να κόψω τον ανθό

Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, είχε παρασκευάσει ένα χυμό από την φλούδα της ιτιάς, σαν φάρμακο για τον πυρετό, τον σωματικό πόνο και την κούραση. Το δραστικό συστατικό αυτού του χυμού, το οποίο στην ουσία είναι παυσίπονο, είναι το γνωστό σήμερα σαλικυλικό οξύ (salicylic acid), ο πρόδρομος της ασπιρίνης.

Οι αρχαίοι Έλληνες την θεωρούσαν σύμβολο γονιμότητας.

Η ιτιά ήταν επίσης αφιερωμένη στους ποιητές γιατί ο ήχος του ανέμου καθώς περνούσε μέσα από τα κλαδιά της, λέγεται ότι είχε ισχυρή επίδραση στο μυαλό με αποτέλεσμα την έμπνευση.

Για τον Ορφέα, τον πιο δοξασμένο από τους Έλληνες ποιητές, λέγεται ότι πήρε τα δώρα της ευγλωττίας και της επικοινωνίας από την ιτιά κουβαλώντας μαζί του τα κλαδιά της κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στον κάτω κόσμο.

Οι ιτιές υπάρχουν σε πολλές μορφές, σαν μεγάλοι ή μικροί θάμνοι και σαν κανονικά δέντρα, με ίσια ή κρεμαστά κλαδιά. Τα φύλλα στις περισσότερες ιτιές είναι μακριά, λεπτά και λογχοειδή. Τα λουλούδια της ιτιάς εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη, πριν ή μετά τα φύλλα. Τα αρσενικά (στήμονας) και τα θηλυκά (ύπερος) λουλούδια παράγονται σε διαφορετικά δέντρα.

Γιώργος Σεφέρης – Ο Βασιλιάς της  Ασίνης

…….

εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας

σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς σωριασμένα μέσα στη

διάρκεια της απελπισίας

ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά βούρλα ξεριζωμένα μες στο βούρκο

εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής.

Μάνος Χατζιδάκις Σχέδιο για ένα Δημοτικό τραγούδι
Ένα παιδί τριανταφυλλί
ήρθε μου πήρε το φιλί
κι έγινε δέντρο αμάραντο
μεσ’ στη παρθένα πλάση.

Δεν τη γνωρίζω την ιτιά από την πέρα όχθη,
δεν την ανάβω τη φωτιά σ’ απρόσιτη κορφή.
Λυθήκανε τα χέρια μου, λύγισε το κορμί μου,
εκεί που δέντρο ατίθασο σκύβει για να λουστεί.
Εκεί που η νύχτα χάνεται μεσ’ στ’ ουρανού τα δάση,
εκεί που εσύ περίμενες τ’ άστρο σου να σβηστεί.

Ποιος θα μπορούσε να το πει
πως ήμουν ήλιος το πρωί
και μια φωτιά τη Δύση.

Ναζίμ Χικμέτ – Κλαίουσες ιτιές – 2007      

…..

Μαύρα πέπλα σκέπασαν
τα μάτια τα γαλανά,
ιτιές κλαίουσες χαμηλώσαν
στα ολόξανθα μαλλιά
Μην κλαις κλαψιάρα ιτιά
μη μοιρολογάς!
Σιμά στο πικρόνερο
μη μοιρολογάς
μην κλαις!

Φωτογραφία αρχής – Vincent van Gogh 1882

by Αντικλείδι , http://www.antikleidi.com/

Συναφές: 

Δείτε όλα τα άρθρα μας με πίνακες ζωγραφικής