Εσείς να κλαίτε κι εγώ να σας θυμίζω το γνώθι σαυτόν

Νεκρών, Πλούτων κατά Μένιππου .Έργο του Σύρου ρήτορα και σατυρικού συγγραφέα Λουκιανού (2ος αιώνας μ.Χ.) που ανήκει στους Νεκρικούς διαλόγους με έντονο το κυνικό χρώμα της σάτιρας θανάτου και του Κάτω Κόσμου.

ΚΡΟΙΣΟΣ. Δεν τον υποφέρουμε πια ω Πλούτων αυτόν τον σκύλο, τον Μένιππο να μένει κοντά μας. Ή στείλ’ τον αλλού ή να πάμε εμείς να μείνουμε σε άλλο μέρος.

ΠΛΟΥΤΩΝ Τι κακό μπορεί να σας κάνει; Νεκρός είναι κι αυτός όπως κι εσείς

ΚΡΟΙΣΟΣ Να, όταν εμείς θρηνούμε και στενάζουμε, καθώς θυμόμαστε όσα είχαμε στον επάνω κόσμο, ο Μίδας το χρυσάφι του, ο Σαρδανάπαλος την τρυφή του κι εγώ τους θησαυρούς μου, αυτός μας περιγελά και μας βρίζει. Μας λέει τομάρια και καθάρματα και καμιά φορά την ώρα που κλαίμε αυτός τραγουδά και γενικά μας στεναχωρεί όσο δεν φαντάζεσαι.

ΠΛΟΥΤΩΝ Τι είναι αυτά που λένε Μένιππε;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ Αλήθεια είναι ω Πλούτων. Τους μισώ γιατί είναι άχρηστοι και παλιάνθρωποι. Δεν τους έφτανε που ζήσανε κατά το χειρότερο τρόπο, αλλά και πεθαμένοι θυμούνται και νοσταλγούν αυτά που είχαν. Το γλεντάω λοιπόν να τους δουλεύω.

ΠΛΟΥΤΩΝ Μα λογικό δεν είναι να λυπούνται; Δε χάσανε και λίγα.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ Χάζεψες και συ Πλούτωνα; Συμφωνείς και επικροτείς τους στεναγμούς τους;

ΠΛΟΥΤΩΝ Κάθε άλλο, αλλά δε θέλω καυγάδες μεταξύ σας.

Μένιππος – Diego Velazquez

ΜΕΝΙΠΠΟΣ Λοιπόν ακούστε με εσείς που ήσασταν οι χειρότεροι ανάμεσα στους Λυδούς, τους Φρύγες και τους Ασσύριους, να ξέρετε πως εγώ δεν θα σταματήσω όπου και να πάτε να σας ακολουθώ και να σας κοροϊδεύω, να σας περιγελώ και να σας βρίζω.

ΚΡΟΙΣΟΣ Αυτά δεν είναι ύβρις;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ Όχι. Ύβρις ήταν αυτά που κάνατε όταν ζούσατε. Που θέλατε να σας προσκυνούνε ελεύθεροι άνθρωποι και καλοπερνούσατε χωρίς να σκέφτεστε τον θάνατο. Από δω και μπρος θα κλαίτε καθώς θα θυμόσαστε όσα χάσατε.

ΚΡΟΙΣΟΣ Εγώ, θεέ μου, τα πολλά και μεγάλα χτήματα που είχα!

ΜΙΔΑΣ Εγώ το χρυσάφι μου!

ΣΑΡΔΑΝΑΠΑΛΟΣ Εγώ την καλοπέρασή μου!

ΜΕΝΙΠΠΟΣ Έτσι μπράβο. Εσείς να κλαίτε κι εγώ να σας θυμίζω το γνώθι σαυτόν. Είναι ότι πρέπει για τους θρήνους σας.

Ένα φανταστικό πορτραίτο του Λουκιανού του 17ου αιώνα.

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Σχετικά άρθρα:

Από το κάλλος τι απομένει …. (Μένιππου και Ερμού)

“Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”