Ο βίος και ή πολιτεία του Αλκιβιάδη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τής μεταβολής των πολιτικών ηθών που συνήθως επιφέρουν έκτακτες πολιτικές περιστάσεις και η κυριαρχούσα τάση στην περιρρέουσα πνευματική ατμόσφαιρα: Στην συγκεκριμένη περίπτωση εννοούνται o Πελοποννησιακός πόλεμος, ιδιαίτερα κατά την δεύτερη και τρίτη (τελευταία) φάση του και ή Σοφιστική αντιστοίχως. Αποτέλεσμα και τών δυο ήταν οι ηθικές άξιες νά χάσουν το περιεχόμενό τους – ένα φαινόμενο πού επισημαίνουν κορυφαίοι διανοούμενοι τής εποχής, ο Θουκυδίδης καί o Αριστοφάνης.
Ωστόσο καθοριστική σημασία στήν διαμόρφωση τού νέου πολιτικού ήθους είχε ήδη από τα μέσα τού 5ου αι., όταν ή αθηναϊκή ηγεμονία αποκτά σαφώς ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, ή ευρεία διάδοση τής αντίληψης τής «ευδαιμονίας»: Σημαίνει δύναμη καί υλική ευμάρεια καί γίνεται κατά τήν διάρκεια τού Πελοποννησιακού πολέμου, σύμφωνα μέ ορισμένες ενδείξεις, πολιτικό σύνθημα τής ριζοσπαστικής δημοκρατικής παράταξης: Είναι εκείνη πού υπόσχεται στους Αθηναίους πολίτες τήν διατήρηση καί αύξηση αυτής τής «ευδαιμονίας» -φυσικά εις βάρος τών συμμάχων. Πράξεις καί πρόσωπα κρίνονται μέ τό αν και κατά πόσον υπηρετούν την αθηναϊκή ηγεμονία και κατ’ επέκταση την «ευδαιμονία» (μέ το περιεχόμενο που αναφέρθηκε) των Αθηναίων πολιτών.
Στο παρατιθέμενο από τον Πλούταρχο ανέκδοτο ο Αλκιβιάδης επιδιώκει νά αποπροσανατολίσει τους Αθηναίους από άλλα επιλήψιμα φερσίματά του, χρησιμοποιώντας όχι «θετικά», αλλά «αρνητικά» μέσα, κόβοντας δηλ. τήν ουρά τού μεγάλου, ωραίου και ακριβού σκύλου του. Και τό επιτυγχάνει διότι, όπως αναφέρεται στο ανέκδοτο, όλοι οι Αθηναίοι ασχολούνται μέ τον κολοβό σκύλο (πράγμα που υποδηλώνει τήν γνωστή και αλλού αγάπη των Αθηναίων προς τα συμπαθή τετράποδα).
«Ο Αλκιβιάδης είχε ένα σκύλο θαυμαστό για το μέγεθος και την ομορφιά του, τον οποίο είχε αγοράσει για εβδομήντα μνες. Αυτού του σκύλου την ουρά, αν και ήταν πάρα πολύ όμορφη, ο Αλκιβιάδης την έκοψε. Όταν οι φίλοι του τον επέπληξαν λέγοντας ότι όλοι είναι πολύ οργισμένοι γι’ αυτό πού έκανε στο σκυλί και τον βρίζουν, ο Αλκιβιάδης γέλασε και είπε: Αυτό θέλω, θέλω οι Αθηναίοι να τα λεν αυτά, για να μην πουν τίποτε άλλο χειρότερο για μένα!». (Μετάφραση Αντ. Πετρίδη)
«Όντος δε κυνός αυτώ θαυμαστού το μέγεθος και το είδος, ον εβδομήκοντα μνων εωνημένος ετυγχανεν, απέκοψε την ουράν πάγκαλον ουσαν, επιτιμώντων δε των συνήθων και λεγόντων οτι πάντες επί τω κυνί δάκνονται και λοιδορούσιν αυτόν, έπιγελάσας’ ‘γίνεται τοίνυν” είπεν ‘ο βούλομαι* βούλομαι γάρ Αθηναίους τούτο λαλείν, ίνα μη’ τι χείρον περί εμού λέγωσι».
(Πλουτάρχου, Αλκιβιάδης 9, I)
Τρόποι ζωής και χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων Ιωάννης Σ. Τουλουμάκος. Εκδότης: Ζήτρος
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Προδοσία ενός θεού για την αγάπη ενός ανθρώπου
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…