«Τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας συχνά οφείλονται σε υλικές αλλαγές, στην αύξηση του πληθυσμού και σε άλλα θεμελιώδη οικονομικά αίτια, τα οποία, λόγω του βαθμιαίου χαρακτήρα τους διαφεύγουν της προσοχής των παρατηρητών της εποχής, αποδίδονται στις ανοησίες των ηγετών των κρατών ή στον φανατισμό των άθεων».
Αυτή η φράση του John Maynard Keynes,
αποτελεί το έναυσμα για την μελέτη της σημασίας που έχει η μετανάστευση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ενός κράτους, και τις επιπτώσεις της σε συγκεκριμένους τομείς, όπως η οικονομία, η κοινωνική συνοχή και η ασφάλεια, τόσο σε επίπεδο εθνικό, όσο και σε επίπεδο υπερεθνικό.
Εν όψει των αυξημένων μεταναστευτικών ροών που παρατηρείται το τρέχον διάστημα και της εξαιρετικά μεγάλης δημοσιότητας που έχει λάβει το θέμα, χρήσιμο είναι να γνωρίζουμε ορισμένες πληροφορίες που αφορούν το ευρωπαϊκό νομοθετικό καθεστώς σχετικά με την υποδοχή και προώθηση των προσφύγων.
Με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ (1999) και με βάση τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Τάμπερε, Οκτώβριος 1999) δημιουργήθηκε το Κοινό Ευρωπαϊκού Συστήμα Ασύλου (ΚΕΣΑ).
Μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 15 του Κανονισμού 343/2003, κάθε κράτος μέλος δύναται, ακόμη κι αν δεν είναι υπεύθυνο κατ’ εφαρμογήν των κριτηρίων του Κανονισμού, να επανενώνει οικογένειες καθώς και άλλους εξαρτημένους συγγενείς για ανθρωπιστικούς λόγους, βάσει ιδίως οικογενειακών ή πολιτισμικών κριτηρίων (ανθρωπιστική ρήτρα). Στην περίπτωση αυτή, το εν λόγω κράτος μέλος, κατόπιν αιτήματος άλλου κράτους μέλους, εξετάζει την αίτηση ασύλου του ενδιαφερομένου. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να συναινούν. Επίσης, στις περιπτώσεις που το ενδιαφερόμενο πρόσωπο εξαρτάται από τη βοήθεια του άλλου λόγω εγκυμοσύνης ή πρόσφατου τοκετού, σοβαρής ασθένειας, σοβαρής αναπηρίας ή μεγάλης ηλικίας, τα κράτη μέλη δύνανται να τοποθετούν μαζί ή να επανενώνουν τον αιτούντα άσυλο με άλλο συγγενή που βρίσκεται στο έδαφος ενός εκ των κρατών μελών, υπό την προϋπόθεση ότι οι οικογενειακοί δεσμοί υπήρχαν στη χώρα καταγωγής.
Πέραν της ανθρωπιστικής ρήτρας, η οποία προωθεί την ενοποίηση των οικογενειών, προβλέπονται και περαιτέρω περιπτώσεις που ο αιτών άσυλο θεωρείται ότι έχει ειδικές ανάγκες και πιο συγκεκριμένα ανήκει σε μια εκ των ακόλουθων κατηγοριών: α) άτομα με αναπηρίες, β) ηλικιωμένοι άνθρωποι, γ) έγκυες γυναίκες, ε) ανήλικοι, στ) θύματα βασανιστηρίων, βιασμών ή άλλης σοβαρής ψυχολογικής, σωματικής ή σεξουαλικής βίας. Στις περιπτώσεις αυτές, το κράτος μέλος μεταφοράς θα πρέπει να ενημερώνει το κράτος μέλος υποδοχής, έτσι ώστε να μπορεί το τελευταίο να παρέχει επαρκή βοήθεια. Προς τούτο, διατυπώθηκαν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την ενδεχόμενη άσκοπη μεταφορά των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό ώστε να διενεργεί την αξιολόγηση της καταλληλότητας του αιτούντος για μεταφορά. Μια τέτοια αξιολόγηση θα πρέπει να γίνεται κάτω από τις κατάλληλες ηθικές εγγυήσεις
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…