Ίσως ευθύνεται το γεγονός ότι με την έναρξη του φθινοπώρου αυτομάτως σημειώνουμε και το τέλος του καλοκαιριού. Ωδή στις χαμένες καλοκαιρινές μέρες. Ωδή στις χαμένες ξέγνοιαστες στιγμές. Ωδή και στους έρωτες που έσβησαν μαζί με την παλίρροια και την άμπωτη. Μα είναι ίδιον του καλοκαιριού η ανεμελιά, τα παιχνίδια στη θάλασσα και τα ξενύχτια κάτω από τον απέραντο ουρανό. Ίσως ευθύνονται τα παιδικά βιώματα. Τα σχολεία πάντα τελείωναν με την έναρξη του καλοκαιριού και άρχιζαν με τον ερχομό του φθινοπώρου.
Και μετά από όλα αυτά, που θυμίζουν σχολική έκθεση, ας μιλήσουμε ειλικρινά. Το φθινόπωρο μου θυμίζει εμένα. Μου θυμίζει ότι όσο κι αν προσπαθώ να γίνω τύπος φωτεινός και αισιόδοξος, σαν αυγουστιάτικη ημέρα, στην πραγματικότητα είμαι η προσωποποίηση του φθινοπώρου. Γκρίζο, μουντό και αναποφάσιστο. Και όταν καταφθάνει το φθινόπωρο μου θυμίζει αυτά που υποκρίνομαι ότι ξεχνάω.
Το φθινόπωρο είναι ζόρικο, απρόβλεπτο και κυκλοθυμικό. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις κάθε μέρα. Με ένα πόδι βαδίζει στο καλοκαίρι ενώ με το άλλο φέρνει τον χειμώνα. Αφήνει μια ακαθόριστα πικρόγλυκη γεύση, νοσταλγία ανάμεικτη ευερέθιστη ευαισθησία. Αλλά κακά τα ψέματα, έχει μια πικάντικη αίσθηση που δεν σε αφήνει να το προσπεράσεις αδιάφορα. Αυτή αψάδα του είναι που το κάνει διαφορετικό από κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Αυτό είναι που ξεχωρίζει και όσους το βιώνουν μέσα τους.
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…