Aς πιούμε στην υγειά των τρελών

ygeia-trelwn


«Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη… Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις.

Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα. Ίσως, πρέπει να είναι τρελλοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί; Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ό,τι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.»

JackKerouac-gotta-go

«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό».

*********

Από την καμπάνια της Apple, Think Different, του 1998 (Steve Jobs, Lee Clow, Ken Segall και Craig Tanimoto, από την ομάδα TBWA) 

_____

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ο τρελός με τα πουλιά

Μ.Φουκώ “Η ιστορία της τρέλας”

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

2 CommentsΣχολιάστε

  • Σχεδόν ποιητικό. Ενδιαφέρον οτι προέρχεται απο την Apple. Αυτή η περιγραφή (narrative ίσως), θα ήταν κάτι που θα περίμενα (ίσως και όχι πάλι..) να δώ/ακούσω σε μια σειρά όπως το Mr.Robot. Όπου ο πρωταγωνιστής βρισκόμενος στην ψυχιατρική πολυθρόνα, όντας εσωστρεφής, σκέφτεται την πραγματικότητα πίσω απο αυτό που οι περισσότεροι θεωρούμε πραγματικότητα και δεν θεωρεί τον Jobs ως ιδιοφυΐα επειδή απλά είχε την ικανότητα να δημιουργεί, αλλά έχει επίγνωση του πόση σημασία έχει και το “πως”. Πως φτάνεις εκεί, τι κάνεις για να φτάσεις σε εκείνο το σημείο. Προφανώς υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία σε οτι κάνουμε και ως μάζες μέσω την Μίντια απλά βλέπουμε το τελικό αποτέλεσμα, θαυμάζουμε και κατηγοριοποιούμε και ξανα μπαίνουμε σε ένα κόσμο σχεδόν εικονικό. Εθελοτυφλούμε σε μεγάλο βαθμό γενικά.

    Το, “Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις.” νομίζω οτι δεν ισχύει, επειδή το οτι αλλάζουν τα πράγματα δεν σημαίνει οτι ο κόσμος τους προσέχει ή κατανοεί την σημασία τους και επειδή το κείμενο προέρχεται απο την Apple, τότε μιλάει προφανώς για το είδος της τρέλας του Jobs και του Gates κτλ. σωστά? Υπάρχει πραγματικά κάποια απο αυτές τις μεγαλοεταιρείες που σέβεται το περιβάλλον και κοιτά τους ανθρώπους…ανθρώπινα? Κάτι που δεν θα ξεχάσω, αν και το θυμάμαι θαμπά περιέργως, είναι ένα συμβάν πριν πολλά χρόνια όταν υπάλληλοι μιας γαλλικής εταιρείας κινητών νομίζω, αυτοκτονούσαν σε εβδομαδιαία βάση. Η βιομηχανία έχει φτάσει στο σημείο απλά να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο, να τον ξεζουμίσει. Έχω δουλέψει σε αυτές, το γνωρίζω και απο μέσα. Πόνεσα, χτύπησα, “έσπασα” την μέση μου για μια απο αυτές και αυτό που με ενδιαφέρει, περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο είναι να κατανοήσω. Να προσπαθώ να βρίσκω το σημείο της αντικειμενικότητας και ουδετερότητας που θα με βοηθήσει με την σειρά του να σκεφτώ και κρίνω κριτικά και όχι βεβιασμένα ή να διαλέξω πλευρές ανάλογα με το background μου.

    Όμορφα λόγια, αλλά πίσω απο τις κουρτίνες και την βιτρίνα τους, νομίζω κρύβεται ένα θηρίο. Ονομάστε το όπως νομίζεται, απληστία, χρήμα. Δε με νοιάζει, το αποτέλεσμα έχει την ίδια σημασία με το πως έφτασε εκεί. Θα ήμουν ο Ρόρσακ ξανά και ξανά να υποστώ οτι πρέπει για να παραμείνει η αλήθεια στην επιφάνεια. Δεν έχω καμία θέση ως άνθρωπος σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην υποκρισία και στο ψέμα, καμία. 😉