Nαι, θα έφευγα.
Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.
Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας – να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο βόλτα – αν τον βγάλει – και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα – λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ’ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι’αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο. Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.
Music credits:”Σαν τον μετανάστη”, Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Σαν Ηφαίστειο που ξυπνάει).
Photo credits: Της υποφαινομένης
Πηγή: espressocroquant
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Δεν έχω αντίλογο.
Ο άνθρωπος που έγραψε το άρθρο είναι ένας κοινωνικός,πολιτισμένος ,κόσμιος,θετικός άνθρωπος.Εάν ήταν ένας άθλιος ιδιώτης ,θα μας έγραφε εντελώς άλλα.
Kαι εγώ θα έφευγα,αν ήμουν 20 ή 30 χρόνων!
Η Ελλάδα δεν είναι ένα μέρος για να ζεις,από δεκαετίες.Έχει καταντήσει μία κυνική χώρα.Έχει χαθεί από πάρα πολλούς ,η ανθρωπιά,το συναίσθημα ,η ειλικρίνεια,η ευθύτητα,η γνησιότητα η αξιοπρέπεια,το φιλότιμο(η αρχαία ”αιδώς”).
Οι περισσότεροι νεοέλληνες έχουν γίνει ένας ”χυλός” βρωμιάς ,ένας ”βούρκος”,ένας εμετός υποκουλτούρας.Και σαν μικρή λάμψη -που και που- ,όλο και πιο σπάνια,βλέπεις έναν άνθρωπο ,να σε συγκινεί με την παρουσία του.
Ο ήδη υποβαθμισμένος -ηθικά- ”κανίβαλος”-μη πολίτης ,ταμπουρώνεται με το ….-ιδίου φυράματος (ή όχι) -ταίρι του σε έναν αρρωστημένο,υπερβολικό,υστερικό,υπερπροστατευτικό ,εγωπαθή,ανέντιμο θεσμό και αναπαράγει κακέκτυπα.
Στις τελευταίες δεκαετίες -λόγω παγκοσμιοποίησης-γνώρισα πλήθος ανθρώπων,από τις πλέον φτωχές και υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου.Χώρες με τις οποίες γελάνε ,πολλοί από τους καθημερινούς νεοέλληνες.Λοιπόν,δεν θα πιστέψετε πόσο πλούτο και πολιτισμό μπορείς να βρεις στις καρδιές ,στις ψυχές τους.Οι συγκρίσεις σοκάρουν….
Δεν είναι η πτώχευση η τωρινή,που φταίει στην Ελλάδα!Η διαδικασία είναι μακρόχρονη.Η κοινωνία και ο άνθρωπος ζει αληθινά με το καλό.Όχι με το κακό.Στην Ελλάδα υπερτιμούμε τα ”ωραία” της για να βρούμε ”δαφνοστεφανώματα”.Αν όμως ψάξουμε, θα δούμε ότι αυτά τα ”ωραία”, δεν είναι φτιαγμένα από άνθρωπο,αλλά από τη φύση.Κι ότι ”ωραίο” σχεδόν πάντα είναι ”επί τούτοις” και απευθύνεται σε λίγους.Ο κοινωνικός ”κανιβαλισμός” έχει ένα βασικότατο ελάττωμα:Όταν ψάχνεις για θύματα και ποδοπατάς άλλους ζώντας εκτός ηθικής περιοχής -δηλαδή εκτός πολιτισμού -,κάποια ημέρα θα έρθει και η σειρά σου….
Tελικά δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι για το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας. Άρα δεν είμαι τρελλός ή τουλάχιστον δεν είμαι ο μοναδικός τρελλός. Ναι και εγώ θα έφευγα.
kai egw treli mazi sou. Exw megalwsi ekswteriko kai erxomoun panta gia diakopes. Evlepa oti i Ellada allaze (pros to xirotero) ka anarotiomoun mipws eimoun egw pou allaza.
Άλλο ένα μίζερο άρθρο…Σου προτείνω να πας στη Συρία ή την Υεμένη , να ακούς πολλές καλημέρες και να μη βλεπεις καθόλου σκουπίδια στο δρόμο
Καλό άρθρο, σωστά τοποθετημένο, βάζει έμμεσα το ζήτημα της αριθμητικής υπεροχής των κάφρων έναντι μιας μεονότητας αξιοπρέπειας.Αυτό είναι κυρίως θέμα Δικαιοσύνης, αλλά δε το θίγει και κανείς, έμαθαν ολοι οτι όλα είναι θέμα πολιτικής κ ‘μάθαν και 4-5 συνθήματα της πλάκας να παριστάνουν και τους ρήτορες. Θετικό όμως να υπάρχει η καταγραφή της πραγματικότητας μέσα από τέτοια άρθρα αντί για την νοσταλγία του ”πρώτου τραπέζι πίστα” lifestyle.
Και ναι και εγω ,θα εφευγα .Ομως δεν θα ελεγα ,τοσο απλα , οτι ολοι οι Ελληνες ειμαστε ,για την μπαζα μας τοσα χρονια.Δεν μπορω να κλεισω τα ματια , σε αυτον τον λαο ,που επειδη εγινε ερμαιο , των καθε πολιτικων καιροσκοπων ,δεν εχει κουλτουρα ,δεν εχει ανθρωπια ,δεν εχει φιλοτιμο , δεν εχει σεβασμο ,αξιες …Οχι δεν δεχομαι οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι απο μας ! Απλα ,ζουνε σε χωρες με νομους που εφαρμοζονται .Δεν εχουν καλυτερη αισθητικη ..στα μπαλκονια τους , φοβουνται τον γειτονα που θα τους καταγγειλει..Και σιγα ,μην δεχτω οτι ειναι περισσοτερο ευγενεις ,Υποκριτες με ψευτικο χαμογελο ειναι .Δεν ειμαι ,απο αυτους που θα πουν , ναι ειμαστε ο καλυτερος λαος .Αλλα θα πω , πως εχουμε ακομα αληθινες σχεσεις μεταξυ μας , ειμαστε φιλοτιμοι ρε , και ναι ακομη και τωρα , που περναμε δυσκολες μερες , εχουμε ανθρωπια !
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ ΓΙΑΤΙ
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ,
ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,
ΜΕΣ ΤΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΙ’ ΟΜΙΛΙΕΣ.
ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ ΠΗΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ,
ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΥΧΝΑ ΚΙ’ ΕΚΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ,
ΣΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ
ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΝ ΑΝΟΗΣΙΑ,
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΦΟΡΤΙΚΗ
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Αν και συμφωνώ 100% με την αγανάκτηση που εκφράζει ο αγαπητός συνέλληνας, εγώ δεν θα έφευγα ΠΟΤΕ. Ή θα τα αλλάξουμε όλα ή να χαθεί αυτή η χώρα. Όχι όμως να την εγκαταλείψουμε χωρίς προσπάθεια.