Όσκαρ Γουάιλντ – Ο δάσκαλος

2012062402surreal-12


Όταν η νύχτα άπλωσε τα φτερά της πάνω στη γη, ο Ιω­σήφ απ’ την Αριμαθαία φούντωσε μια λαμπάδα από ρετσινωμένο κλαρί πεύκου και κατέβηκε απ’ το βουναλάκι στην κοιλάδα, γιατί είχε σπίτι του δουλειά.

Και στην κοιλάδα του μαρτυρίου είδε πάνω στις μυτερές πέτρες να γονατίζει ένας νέος. Ήταν γυμνός κ’ έκλαιγε. Τα μαλλιά του είχαν χρώμα μελί και το σώμα του ήταν σαν άσπρο λούλουδο. Κι όμως το σώμα του ήταν πληγιασμένο απ’ τ’ αγκάθια και στα μαλλιά του ήταν χυμένη στάχτη σαν μια κορώνα.

Κ ’ είπε στο νέο που ήταν γυμνός κ’ έκλαιγε:

«Δεν ξαφνίστηκα μπρος στη μεγάλη σου λύπη, γιατί στ’ αλήθεια Εκείνος ήταν δίκαιος άνθρωπος».

The_Hurt_by_juznobsrvr

Κι ο νέος τ’ απάντησε:

«Δεν κλαίω γι’ αυτόν, παρά κλαίω για τον εαυτό μου. Α­κόμα κ’ εγώ έκανα το νερό κρασί και γιάτρεψα λεπρούς κ’ έκανα τυφλούς ν’ αναβλέψουν. Εγώ περπάτησα πάν’ απ’ τη θάλασσα κι απ’ τα μνήματα ξετρύπωσα τους διαβόλους. Εγώ έθρεψα τους πεινασμένους στην έρημο, που δεν είχαν στάλα φαΐ, κι ανάστησα τους πεθαμένους απ’ τους στενούς τους τάφους, και με μια προσευχή μου μπρος σε μια μεγάλη μάζα λαού ξέρανα μια φορτωμένη από φρούτα συκιά. Όλα όσα έκανε αυτός ο άνθρωπος τα ’κανα κ’ εγώ. Κι όμως εμέ­να δε με σταυρώσανε».

 *********

Όσκαρ Γουάιλντ

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -